In mijn banaal leventje gebeurde er nog iets spannend, niet dat ik er blij mee ben. Ik werd betrokken, samen met Marv en Audrey, in een bankoverval. De verover leek echt niet zeker en hij bibberde zelf. Niemand bewoog behalve Marv, hij begon over zijn auto te spreken. Ik zei hem dat het geen auto was, een echte auto had tenminste een handrem en kon boven de 100 km/u rijden op een horizontale weg. De overvaller draaide zich en en vroeg: 'Wie praat hier?'. Marv antwoorde:' Het is Ed, Ed Kennedy meneer.' Zo dom van hem. Plots kwam de politie in de straat, die wisten niet dat er een overval was blijkbaar want de agent zei tegen een auto weg te rijden en ging terug weg. De overvaller keek raar op en begon nog meer te trillen. op dat moment begreep ik dat het de auto was die zou moeten gediend hebben om weg te vluchten. Hij keek naar de auto van Marv, die niet goed geparkeerd stond. Marv gaf hem de sleutels wanneer de overvaller zijn pistool naar hem gericht hield. De rover rende naar buiten en door zijn haast liet hij zijn geweer vallen. Ik zei toch dat hij niet slim was. Hij twijfelde of hij moest rennen of zijn geweer terug op te rapen. Zijn keuze was niet de goede, hij liet het geweer liggen en rende naar de auto. Jammer genoeg voor hem start die auto maar 1 op de 10 keer op. Ik wist niet waarom maar ik nam het geweer en stopte hem aan de auto. De politie kwam af en nam hem mee naar het politiekantoor. Zijn laatste woorden waren: 'Je bent niet van mij af, Ed Kennedy!'
Ik ben Ed Kennedy de hoofdpersonage van het boek 'De boodschapper'. Geschreven door Markus Zusak. Hij woont in Sydney, Australië.
Een doodgewone taxichauffeur van 19 jaar, dat ben ik. Ik heb moeten liegen over mijn leeftijd bij mijn baas (je moet 20 zijn om taxichauffeur te mogen worden). Ik rij voor Vacant Taxi's. Dag in dag uit leef ik hetzelfde leventje. Ik woon in een krot met mijn hond De Portier en rij in een gele taxi. Audrey is mijn beste vriendin en is ook taxichauffeur in dezelfde firma als ik. Jarenlang ben ik al verliefd op haar maar ik durf het haar niet toe te geven. Ik ben een echte mislukkeling en dat weet ik van mezelf. Op zijn negentiende was Bob Dylan een doorgewinterde muzikant in Greenwich Village, New York. Salvator dalí had tegen de tijd dat hij negentien was al verschillende opzienbarende kunstwerken gemaakt met verf en opstandigheid. Jeanne d'arc was op haar negentiende de meest gezochte vrouw op aarde, vanwege de revolutie die ze had ontketend. En dan is er nog Ed Kennedy, ook negentien... Maar wat heb ik echt bereikt in die negentien jaar? Gene zak!
