Wat een onvoorspelbaar weekje... op allerlei vlakken... Vol positieve wendingen. Helaas zijn ze maar temporaal... :(
Probably dat sommige grenzen te vaag afgebakend worden. Wat heet grenzen in dat geval?
Zoals een ballon opblazen, altijd maar iets meer en meer, zien tot hoever ie... en dan opeens BANG! Gedaan :/

Maar ja heb het zo een beetje gehad met 'alles slijt, wat gebeurd is is gebeurd, het verleden moet je achter je laten', ...
Dan denk ik zo: the past is past, is not too late xD - Heb al zoveeeeeel en zovaaak moeten laten gaan, wil da nie meer, kan da nie meer.
Close stuff is toch wel suuuuperveel waard zoniet het belangrijkste tot nu toe. But what's happening? Just those things, net die dingen die verdwijnen, net die mensen die zo veel voor mij zijn die laten het voor wat het is :( Zeeeer pijnlijk. Slightly the impression that when you're trying to be yourself, they are going to attack you more and more or are just leaving you for once and for all daaamn!! ö ö ö

Maar dan komt hét slagzinnetje weer naar boven: onze trots is niet dat we nooit vallen maar dat we telkens weer opstaan. :-)

Het zal wel aan de tijd van het jaar liggen zeker? De meest sombere periode, ook al staan we nu aan de vooravond van de Wapenstilstand der Wapenstilstanden, n'est ce pas Schindler? Misschien het geschikte moment voor iedereen om eens stil te staan bij en terug te proberen om... ;-)
Nu ja, wie ben ik natuurlijk. Uiteraard, nobody's perfect :-) Unless...

Doordenktertje xD. Het ga u allen goed, dwazen, die dezer tijdstippen nog gebruiken om dit soort hersenspinsels te ontleden. :D



Cheersss Da Teach