Wat herinnert u zich nog van uw schooltijd? Herinnert u uw vrienden/vriendinnen nog? Of eerder de uitstappen? Of herinnert u toch nog uw lessen en uw leerkrachten? Misschien is het al lang geleden dat u in het middelbaar hebt gezeten, misschien is het zelfs al een tijd geleden dat u in de universiteit of hoge school zat. 

Laat ik u vertellen dat ik op het moment dat ik dit schrijf in het vierde middelbaar zit, Aso richting, meer bepaald: latijn talen. Wat ik hier dus neer typ kan ik alleen uit eigen ervaring zeggen of uit wat ik heb opgemaakt uit de verhalen van vrienden uit andere klassen, jonger of ouder. 

Laat ik alvast beginnen bij het feit dat ik op een stadium zit waarin ik school vervelend vind. Elke ochtend opstaan, je klaarmaken en naar school vertrekken om daar de hele dag te gaan zitten luisteren en schrijven, om weer thuis te komen en alles te herhalen. Iedereen heeft een ritme. Elke dag opstaan, naar je werk gaan of naar school. In feite is er niet zo veel verschil, maar toch. Het is daar. Als u kinderen hebt zult u misschien wel begrijpen wat ik u nu vertel. Jongeren worden moe van naar school gaan. In mijn school leggen ze de lat zeer hoog. Zelfs zo hoog dat we soms wel bezwijken onder de stress. 

Kent u dat gevoel ook bij u kinderen? Dat het lijkt dat ze steeds op hun kamer zitten opgesloten, dat u denkt dat ze niets aan het doen zijn, dat u ze vele malen minder ziet dan in het lager? Of heeft u dat zelf? Bij ons thuis is dat helaas het geval. School geeft veel verplichtingen aan de leerlingen. Legt enorm veel druk op ons en zorgt ervoor dat we meer tijd in het studeren steken dan in onze familie bijvoorbeeld. 

Ik zeg niet dat school niet belangrijk is, maar wat ik wel zeg is dat er soms ook vanuit moet worden gegaan dat we hulp nodig hebben en dat er niet zoveel druk moet worden geplaatst op ons. Weet u, dat wij meestal maar moeten volgen? Als we het niet snappen wordt de leerstof wel eens herhaald, maar als je in een grote klas zit is het wreed moeilijk om iedereen mee te houden. Het is moeilijk om iedereen even goed te laten volgen. Een leerkracht zijn in deze tijden moet niet gemakkelijk zijn, net zoals het niet gemakkelijk is om een leerling of student te zijn. Bij veranderingen in het secundair onderwijs klagen leerkrachten er bij ons over, maar wat kunnen wij daar aan doen dan gewoon luisteren en doen wat ons wordt opgedragen. Wij lijden ook onder verschillende veranderingen in het leerplan. 

Neem nu het vak Latijn. Onze leerkracht heeft al meermaals verteld hoe het veranderd is, Hoe hij nu in het tweede jaar meer zal moeten bijbrengen omdat ze het in het eerste jaar niet gezien hebben. Wij hebben dan nog geluk gehad, bedenk ik mij dan soms. 

Ik kan u vertellen dat een student zijn in deze maatschappij, in onze levenswijze niet altijd gemakkelijk is. Alles moet snel en goed gaan, er is zeer veel afleiding. We worden zeer hard beïnvloed. De sociale media zorgt ervoor dat we ons meer daarop gaan concentreren dan op onze vakken. Het nieuws zorgt ervoor dat we ons zorgen gaan maken over andere landen, de klimaatopwarming over onze toekomst en ga zo maar door. Daar moeten wij allemaal dan maar ook rekening mee houden en als we het dan al eens opnemen voor iets dan krijgen we meteen hopen straf of uitspraken die totaal niet kloppen. 

Nee, student zijn in deze tijd is helemaal niet makkelijk, maar we moeten ermee door. Of we nu willen of niet, het leven is zoals het is en daarmee moeten we het maar doen...