Nog een telefoontje gedaan met mijn beste vriendin.
Zonder zenuwen ging ik slapen, niet te geloven, ik had gewoon geen zenuwen, ik was super blij, ik zat precies op een wolkske.
Ik heb al een roosje geslapen, bij mijn zusje in 1 bed.
's Morgens was het zover, ik was voor mijn wekker wakker.
Mama die had niet veel geslapen en was haar aan het klaarmaken, ondertussen ging ik mijn papa nog een dikke knuffel geven.
Ik maakte mij klaar en toen kwam mijn zusje ook vlug naar beneden.
Totaal zonder zenuwen staptte ik de kliniek binnen, er was maar 1 probleem .... ik kreeg mijne ring nie uit!
Aangekomen op mijn kamer werd ik direct geholpen door 2 lieve verpleegsters, het ging allemaal heel snel want ik moest om 8u al op de operatietafel liggen.
Ik kreeg het goeie nieuws dat mijn ring niet uitmoest, gewoon een plakker erover.
Zoals mijn mama het verwoorde:" Met een smile op je gezicht reed je de operatiezaal binnen. Heb zelden iemand zo ontspannen gezien, juist een traantje weggepinkt van geluk. "
Mijn gewicht die ochtend was 99 kg.
Alles ging heel snel, effectief om 8 u lag ik op de tafel, ze wenste mij slaapwel en na 3 tellen was ik weg.
De eerste dag heb ik ontzettend veel geslapen, gaan plassen lukte niet goed, zo draaierig dat ik was, gevoel dat ik moest braken.
Ik kreeg de nodige pijnstillers, bloeddruk werd tijdig genomen,,...
De dokter kwam ook eens langs om te kijken, hij zei dat de operatie goed verlopen was.
De pijn was echt dragelijk. Ik was super blij. Deze stap was al gezet.
