Als tiener kon ik al goed eten, overdreven zwaar was ik niet. Maar toch deed ik regelmatig een dieet samen met mama en papa. Ik volgde hotelschool, ideaal voor iemand dat geniet van eten.
Toen ik 19 jaar werd leerde ik Kevin, mijn man kennen.Op mijn 21ste verjaardag gingen wij samenwonen.
2 Jaar later werd onze zoon Sean geboren, Tijdens mijn zwangerschap viel ik 6 kg af omdat ik zo ziek was en kwam maar 6kg bij.
Maar eens ons zoontje er was kwamen er kilootjes bij. Hup, tijd voor een dieet. Dit deed ik samen met mijn collegaatjes op het werk en had een goed gewicht.
2 Jaar later trouwde we en mijn gewicht was super voor mij.
Mijn gewicht bleef stabiel voor enkele jaren.
Nog eens 2 jaar later kochten we een huis en raakte ik zwanger van ons meisje Amy.
Tijdens deze zwangerschap was ik weer verschrikkelijk ziek, ik verloor terug 6 kg en kwam er 8 bij.
Na Amy haar geboorte weer hetzelfde liedje, terug bijkomen.
Toen besloot ik infraligne te doen. Had daar super resultaten, ik verloor 14 kg en 164cm.
Ik voelde mij super goed en zag er ook gezond uit.
Het was niet te onderschatten, 2 kindjes, een huis verbouwen, full time job en je huishouden.
Dikwijls moe, de goesting voor het koken ging over omdat ik altijd moe was, frietjes, pizza en pitta passeerde de revue.
Het was makkelijk en nog lekker ook en in het begin kwam ik niets bij op de weegschaal.
Het werd voor mij een gemak, als ik triestig, moe, nerveus, .... was begon ik te eten.
Alles wat ik tegen kwam was goed. Dan wou ik iets zout omdaarna iets zoet te eten en omgekeerd.
Tot de weegschaal weer te hoog ging, terug starten met infraligne.
De vermoeidheid en de drukte bleef toeslagen, was doodmoe en geen fut om dan nog is te gaan sporten.
Na de buitenwereld toe deed ik mij altijd goed voor, uiteindelijk konden zij er niet aandoen dat ik mij niet goed voelde.
Hier begon ik al te overwegen voor een operatie maar het schrikte mij nog wat af.
Na een tijdje ging ik in Jette naar de obesitas kliniek, ik had inmiddels de 90 bereikt.
Dit was een verloren zaak, daar heb ik niets aan gehad.
Terug van af.
Laten we ons een fitness abonnement nemen, is niet zo duur en je kan gaan wanneer je wilt. Ik wou toch wat conditie hebben want ik ging voor 4dagen fietsen voor Think Pink met de fiets rijden.
Dit had zeker geen zin meer.
Ineens zag 99,9 kg op de weegschaal staan, help, ik wil geen 100 kg wegen.
Infraligne hielp mij terug wat kilootjes verliezen maar de moed zakte weer in mijn schoenen.
In mei heb ik nog eens 4 dagen gaan fietsen voor Think Pink, het was voor mij super zwaar, dat extra gewicht dat ik moest meesleuren, mijn voeten en knieen die pijn deden.
Maar toch heb ik het uitgereden.
De dagen die erop volgde was ik er meer van overtuigd om een mini gastric bypass te laten doen, had ook al een paar maand ervoor met verschillende mensen over gepraat die het hadden laten doen.
Kevin stond en staat nog steeds voor de 100% achter mij.
Er was juist 1 iemand waarop ik wachtte op een goedkeuring, MIJN MAMA.
Belangrijke stappen in mijn leven, daar vraag ik altijd raad om aan mijn mama.
Zij was geen voorstander van zo´n operatie.
Ik weet nog toen ik naar mijn werk reed en mama belde, ik zei tegen haar dat het echt niet meer ging dat ik mij wou laten opereren.
Ze begreep het volledig en ze zei mij: "Lieve schat, als je je daardoor terug beter gaat voelen dan moet je dit zeker doen en moet je er nie lang mee wachten".
Ik was zo gelukkig, de belangrijkste vrouw in mijn leven keurde het ook goed.
Diezelfde dag nog heb ik een afspraak gemaakt.
En toen is het allemaal heel snel gegaan.
|
