Veel mensen spreken me aan met "juffrouw". Ik vind mezelf meer een meisje. Net de puberteit ontgroeid en nog lang geen zin om volwassen te worden. Ik klamp me wanhopig vast aan mijn laatste kinderlijke kantjes en hoop ze nooit kwijt te raken. Het kan me niet schelen hoe oud ik word, altijd wil ik me met kinderlijke onschuld blijven verbazen over de prachtige wereld waarin we leven. Ik weiger te verbitteren door welke tegenslagen dan ook! Ik ben negentien jaar oud en dat is in vele opzichten de perfecte leeftijd. Mensen behandelen me als een volwassene, maar wanneer ik me laat meeslepen door kinderlijke 'zottigheid' glimlachen ze en zie ik ze denken: "Ach, ze moet nog veel leren". Ik weet best dat ik nog veel moet leren en dat zal ik ook doen, maar als ze denken dat ik die 'zottigheid' laat verdwijnen, dan hebben ze het mooi mis! Ik zweer hierbij plechtig dat ik nooit zal vergeten hoe ik me voelde op mijn negentiende, en dat ik me altijd zal laten leiden door mijn gevoel, wat mijn verstand ook zegt. Ik zal altijd mijn eigen vrolijke, gekke zelf blijven!
De voorstelling van mezelf zou nog wel een aantal pagina's langer kunnen, maar ik hoop dat deze blog, waarin ik alles zal beschrijven wat ik belangrijk vindt, waar ik me voor inzet, wat me raakt, enz. voor zichzelf zal spreken. Welkom!
