We kunnen snel klagen over het leven en alles wat er tegen zit. Auto wilde niet van de eerste keer starten, gsm die traag is vandaag, het favoriete onderwerp- slecht weer vandaag- en klagen over het feit dat je daar moet zitten te wachten eens per maand om geld te krijgen. Euh ja, wat zou je anders doen? Luxe-problemen noem ik het, want hebben wij te klagen.....kdenkhetni!
Soms bekruipt me wel het gevoel dat ik niet op de stoel zit maar dat de stoel rond me komt. Dat de wacht-stoel zich één wil maken met me. En als ik niet oppas, dat hij aan me zou hangen om toch maar mee buiten te kunnen.
Want bedenk u eens dat je geboren wordt als stoel. Je kan overal terecht komen. In de trein lijkt me wel leuk als stoel. Steeds op reis, soms is een beetje te laat, maar steeds nieuwe avonturen op het spoor. Een strandstoel lijkt me bijna fijn. Heel de dag zand voelen aan de poten, fijn, maar het gevoel boven op je hebben van zweet op een bedje van zonnebrandolie lijkt me dan toch een mindere aangename kant.
Maar wordt nu eens geboren als stoel die terecht komt in zo'n wachtkamer van een controle-arts. Je komt nooit naar buiten, alhoewel, 2 keer als ze u daar binnen zetten en als je versleten bent. Zo'n wachtstoel heeft wat te verduren met die wiebelbenen of wiebelkonten. Op een zeldzame keer na is er iets spannends te beleven.
Eigenlijk, zo'n wacht-stoel zou op den duur al een eerste selectie kunnen maken wie nu degene is met echt pijn of wie degene is die toch graag wat moeite doet om iets erger voor te hebben dan wat er eigenlijk is. Ja, zo zijn er in die wachtkamer....huppelend binnen komen in de wachtkamer en strompelend naar de dokter toe lopen als hij zijn hoofd uit de deur steekt en roept "volgende".
De dokter, noodzakelijk, heeft zo zijn humeur. Maar dat kan ik snappen. Ik denk soms dat hij degene is die één is geworden met die stoel van hem. Want zeg nu zelf, zo'n hele dag daar zitten en proberen uit te vissen wie dat nog geld mag krijgen en wie niet, lijkt me niet echt spannend.
Misschien moet ik geen medelijden hebben met de wacht-stoelen maar met de controle-arts.
Ik hoop voor hem dat hij een leuke, uitdagende hobby heeft waar hij zich volledig in kan smijten! Ik zou er wel graag naar gaan kijken dan.
De wachtzaal, stoelen, mensen, levens, verhalen, dit alles in stilte, de wachtzaal.
Tot volgende keer wachtzaal.
