Eindelijk terug naar Leuven. Na een grondig onderzoek besluit Dr. Gewillig dat de situatie nog steeds stabiel is. Hij wil de kleine nog enkele weken laten zitten, om zo die prematuriteit te vermijden. Concreet wil dit zeggen dat we in de week van de 20ste waarschijnlijk zullen bevallen. Dit wil niet zeggen dat alle problemen zijn opgelost, maar alles is stabiel. De situatie gaat zeker niet achteruit! Nu is het enkel wachten op de reactie van onze kapoen bij geboorte. Ondertussen moeten we wel nog op controle in Leuven.
Nu gaan we met z'n drietjes nog even genieten. Niet te veel inspanning, enkel rust!
Tot volgende week na onze (hopelijk) laatste controle....
Dinsdag 16 juni. Een grote spannende dag voor de opvolging van ons zoontje. Eerst drie uren les geven, met de nodige 'bitsige' reacties. Dan is eindelijk het moment aangebroken dat we naar Dr. Boshoff mogen.
Na ongeveer 45 minuten wachten, (en dat is verschrikkelijk lang) mogen we eindelijk naar binnen. De kleine is rustig, waardoor we vrij makkelijk zijn hartje kunnen bekijken. Resultaat: de situatie is stabiel. Dit wil zeggen, hij gaat zeker niet achteruit. De twee hartkamertjes groeien goed mee. Zelfs onze misvormde ductus (onze meest gevreesde ader) groeit naar behoren mee. Conclusie: De ductus zal tijdens de zwangerschap zeker niet sluiten! Beter nieuws konden we op dit moment niet krijgen.
Het lijkt er een beetje op dat het de dag van het goede nieuws is. Maar toch mogen we de situatie niet onderschatten. De situatie is stabiel, maar heeft toch nog de vooropgestelde risico's bij de geboorte.
30 juni hebben we de volgende afspraak in Leuven. Dan krijgen we ook uitsluitsel van de bevallingsdatum.
Ondertussen 30 weken zwanger, elk zwangerschapskwaaltje gehad, ik dacht dat ik van het ergste verlost zou zijn. But nooo......
Twee dagen geleden kregen we in Leuven te horen dat ons tweede zoontje waarschijnlijk in Leuven zal moeten ter wereld gebracht worden, en daar ook enkele weken zal moeten verblijven.
Wat is het probleem?
Goede vraag... probeer dat maar eens in gewone mensentaal uit te leggen.
Het grote probleem ligt bij de rechterkamer van zijn hartje. Die is kleiner dan normaal. Oorzaak? Een misvormde ader van de rechter kamer naar de navelstreng. Gevolg... De rechterkamer zal in de volgende weken (proportioneel) nog kleiner worden. Hierdoor moeten we ons zoontje waarschijnlijk binnen een viertal weken al laten komen.
Maar ik zou Sylvie niet heten, moest het daarmee blijven. De rechterhartklep werkt niet zoals hij zou moeten werken, waardoor de rechterkamer niet kan evolueren zoals het zou moeten. Dan krijgen we nog het bijkomende probleem dat er tussen de twee hartkamertjes een klein gaatje te zien is (volgens de professor zou dit het minst dringende probleempje zijn, peanuts zoals hij het beschrijft!).
Een hele boterham!
Het goede nieuws.... Het zijn allemaal op te lossen problemen en tegen de tijd dat ons tweede zoontje twee jaar zal zijn, zal hij kunnen functioneren als een normaal kindje.
Natuurlijk hebben we dit even moeten verwerken. Maar uiteindelijk hebben we er ons bij neergelegd en weten we dat een romantische bevalling er niet in zit. We zullen een gezond tweede kindje krijgen, met enige vertraging...
Nu komt het moeilijkste: Daan proberen duidelijk te maken dat het broertje waar hij zo lang naar uitkijkt, niet dadelijk thuis zal zijn...
Volgende afspraak... binnen een tweetal weken, na het volgende onderzoek bij de gynaecoloog.
Tot dan....
