Vragenlijstjes... Ik heb nog nooit zoveel vragenlijsten moeten invullen als in mijn zoektocht naar de diagnose 'cvs'. Heel wat cvs'ers hebben concentratiestoornissen: je begint iets te lezen en vijf minuten en enkele regels later weet je al niet meer waarover het ging. Wel, op zo'n moment krijg je van zowat elke dokter die je raadpleegt: vragenlijsten. Niet één blad, geen twee bladzijden, maar doorgaans wel vijf, zes of meer pagina's vol vragen: Hoelang bent u al moe? (al veel te lang, anders zat ik hier niet) Wat denkt u dat de oorzaak is van uw ziekte/ongemakken? (geen idee, daarom kom ik naar hier) Heeft er iemand in uw familie cvs? (nee, waarom? denkt u dat iemand me op ideeën gebracht heeft?) en ga zo maar door. Na het invullen van zo'n 'lijstje' ben ik meestal al doodop en merk ik dat elke hersencel in mijn cerebellum overprikkeld is. Het erge van de zaak is dat je die vragenlijsten niet enkel moet invullen voor je behandelend arts, maar ook voor de arts van de mutualiteit en ook nog eens voor de verzekering, bedrijfsarts of het controleorgaan. Allemaal dezelfde vragen! Keer op keer. En als je dan op gesprek moet bij artsen, controledokters, psychiaters of psychologen overloopt men met jou deze lijsten nog eens mondeling...
En voor er uiteindelijk iemand jou het etiket 'cvs' heeft opgekleefd ga je door een enorme lijdensweg van priemende vragen vol ongeloof en verbazing: Bent u zeker dat u niet depressief bent? Gaat u wel op tijd naar bed? Slaapt u wel voldoende? Uw bloedwaarden zijn ok, u bent kerngezond! Doet u wel aan sport? Eet u wel gezond? Komt u voldoende in de buitenlucht? Blijft u maar een weekje thuis en het zal wel beter gaan... En dan ga je de week erna weer aan de slag, om opnieuw te hervallen en opnieuw de bedenkelijke blik te zien van je huisarts die zich afvraagt of het niet tussen je oren zit.
De reacties en vragen van familie, vrienden en kenissen zijn mogelijk nog indringender: Je ziet er toch niet slecht uit. Hoe kan dat dan dat er IETS is? Waarom kun je niet gaan werken? Ben je nu WEER ziek? Bij jou is het toch ALTIJD iets hé... Bij mijn werkgever zou dat niet pakken, ZO LANG thuis zijn... HOE CVS? WAT CVS? Bestaat die ziekte wel? ...
Je wordt ondervraagd alsof je de ergste crimineel van het land bent. Je wordt beoordeeld en veroordeeld: schuldig aan... Ja, schuldig aan wat? Ziek zijn? Je ellendig voelen? Doodmoe en uitgeput zijn zonder aanwijsbare reden? Geen afweersysteem meer hebben? Geen prikkels of stress meer aankunnen? Slaapstoornissen te hebben? Depressieve gevoelens te krijgen omdat je niet weet wat er aan de hand is (en de meerderheid van de medici blijkbaar ook niet)? Het een verschrikkelijke opgave vinden om al die vragenlijsten in te vullen omdat je je concentratie er niet bij kan houden? OK, ik pleit schuldig! Word ik dan nu veroordeeld tot levenslang deze ongemakken te moeten dragen omdat men meer tijd, geld en middelen investeert in het proberen te ontmaskeren van cvs-patiënten dan in onderzoek naar oorzaken en behandeling? Ik kan enkel hopen van niet...
