De afgelopen dagen waren zwaar, maar schitterend. Gisteren hebben we over een ganse dag geen 50km gereden. De etape van gisteren is gesplitst geweest in gisteren en vandaag, zodat we vandaag maar een halve rustdag hadden.
Die 50km waren de zwaarste tot nog toe. enkel zand waardoor we constant moesten in en uitstappen, duwen en trekken aan die rotgeiten. vandaag was het iets minder zwaar, maar toch hebben we stukken gereden.
De bevestiging van de Monroe (schokdempers) met de assen is gewoon gebroken. Dit zou alleen kunnen gebeuren als je TE goede schokdempers hebt Dus bij deze steken er zowel voor als achteraan nieuwe dempers, geen monroe meer.
Morgen rijden we 500km door Burkina Faso tot in Benin. Benin is het laatste land. Tot nog toe hebben we meer dan 7300km gereden. Dwz nog een klein 1200km - 500km van morgen = 700km te gaan in iets meer dan een week tijd. Eens in Cotonou gaan we dan ons sociaal project kunnen bezoeken en de computers honoreren.
De andere teams zijn stuk voor stuk unieke mensen. Meestal rijden we samen met de Filip van de zwerver (www.dezwervermol.be), de mannen van ijs anita en de TIT mannen.
De dagen zijn hier zeer kort. 6u op staan, en tegen 21u terug de tent in. Als ik dit ritme in Belgie kan houden kan ik misschien eens op tijd beginnen op de Fortis
hij hoorde er heel vermoeid uit - het was vandaag een heel zware etappe - maar ze waren eindelijk toegekomen in hun kamp - op een rots met een subliem uitzicht op de hoofdstad géné. ze gingen gaan eten - op het moment dat hij belde (21u was het rond de 20 graden). Morgen is de etappe minder zwaar en slechts een 60tal km door het zand
op hun etape komen ze telkens heef veel kinderen tegen die steeds hetzelfde vragen ('Donnez-moi un cadeau - un stylo...')
heel de groep is nog aanwezig - er was wel 1 iemand dat dehydratieverschijnselen toondde die in een hotel lag met een baxter luk heeft wel al een aantal dagen last van zijn maag en buikloop
Op hun rustdag van eergisteren hebben ze heel de namiddag moeten knutselen aan hun wagen - voorruit vervangen + rechtercardan die was gebroken - voor de rest houdt hun wagen het zeer goed uit - er zijn andere deelnemers met heel wat meer brokken - vandaag heeft er ook iemand een accident gehad (in de gracht gereden en dus heel zijn flank kapot.
de ritten zijn wel soms iets te lang - hun opgelegde proeven kunnen ze dus niet altijd volbrengen enkele voorbeelden van de proeven die reeds gevraagd werden: neem een foto van 3 beesten op elkaar laat uw wagen opheffen door lokale bewoners en neem een foto
Morgen naar het schijnt de mooiste etape van de reis in de Dogon -vallei, huisjes in de vorm van vogelnesten uitgehouwen in de rotsen
Vandaag hebben we hier een rustdag, veel is hier niet te zien in Bamako. Maar we kunnen rust best gebruiken na het zware nachtje
De hoogtepunten voor mij (Alex) de lus door de berber dorpen. het avondje waar we aan het strand aangemeerd waren zonder andere deelnemers. het moment dat we vast zaten in de sahara met 4 wagens off track.
Morgen rijden we weer verder, vrijdag weer rustdag.
Hopelijk kunnen we dan weer een berichtje achterlaten en eventueel enkele foto's.
ze zijn goed toegekomen in bamako zoals reeds gezegd, het ibiza van afrika, dus gaan ze vanavond zeker een stapje zetten, en zeker aangezien het morgen een rustdag is... toegekomen in hun hotel kunnen ze eindelijk douchen en verse kleren aandoen want het was naar het schijnt nodig... en zich ook eens deftig scheren, want luk heeft naar het schijnt reeds een lichte baard met plekken in (waar de haargroei nog niet zo uitgebreid aanwezig is) wegens een overboeking dienen ze wel met 5 in de zelfde hotelkamer te slapen, het is wel een suite maar er is maar een bed voor 2 - dus 3 van hen zullen opnieuw op de grond slapen... maar waarschijnlijk zullen ze daar niet echt mee inzitten na het zware feestje van vanacht
vandaag is hun voorruit gesprongen, door een steentje die werd veroorzaakt door een voorbijrijdende jeep hun auto lag vol glas maar luk en alex hebben geen verwondingen, dus alles in orde... er moet ook iets? gerepareerd worden aan de achteras maar blijkbaar allemaal niet zo erg
In ieder geval klonk hij volgens sarah zeer goed, enthousiast
indien ze tijd hebben morgen, zullen ze een internet café gaa opzoeken, als dat er is uiteraard, en zullen ze zelf een kleine update geven, hopelijk met wat foto's
alles is goed in orde gekomen na te hebben overnacht in de sahara langs de zee hebben ze vatgesteld dat er een wiel kapot was en platte band 's nachts hebben ze toch nog met enkele andere toeristen de wagen opgetild en in veiligere oorden neergezet vanacht rond 4uur zijn ze vertrokken en hebben ze de andere tijdig bereikt nu doen ze een tocht van 650km op asvalt wegen richting kiffa morgen rijden ze door naar bamako, het ibiza van afrika de dag nadien is het rustdag dus ze zullen dan wel een stevig feestje zetten
ze zijn dus opnieuw veilig en wel en volop aan het genieten van een prachtig avontuur
nu is het avontuur wel echt begonnen ze zijn vastgereden langs het strand in mauretanie jeeps zijn hen niet kunnen komen halen wegens getijdenproblemen - zee kwam op luk en alex hebben hun tent veilig meer naar boven gezet waar ze nu wachten dat de zee zal zakken ze hopen dat hun wagen geen schade zal hebben vanacht om 2u zullen ze trachten door te rijden naar de rest van de groep en dan om 7u 's morgens dienen ze (hopelijk) een lange tocht van 750 km op verharde wegen te volbrengen we houden jullie morgen vroeg op de hoogte luk en alex zijn in ieder geval veilig en vergezeld van nog andere toeristen die hetzelfde hebben meegemaakt
gisteren avond laat sateliet telefoon gehad van luk
ze waren goed toegekomen van hun zwaarste rit tot nu toe
250 km dwars door de woestijn, ze reden continu in groepjes van 4 Twee van hen waren vast geraakt in het zand en met hen te willen gaan helpen, zijn ze ook vastgereden meer dan 3u moeten wachten in een hitte van meer dan 46°, zich proberen te verschuilen in de schaduw van de auto per persoon minstens 8 liter water gedronken hun speciale dakar zandmatten hebben verscheidene keren dienst gedaan naar het schijnt een heel speciale maar schitterende ervaring, rijden zonder piste ze bewegen zich voort van punt tot punt met hun gps hun auto heeft geen enkele problemen meer vertoond, ze rijden voortdurend plank gas, niet echt goed voor de motor ze zullen wel zien hoe lang deze het vol houdt het rare van in zand te rijden is dat ge pakt 60-70 rijdt en dan ineens plotseling naar 10km/u vertraagt (door het zand dat tegen de plaat vanonder schuurt) 's avonds zijn ze dan aan de zee toegekomen en hebben ze zich zalig kunnen afkoelen en verfrissen in de zee - was wel nog heel warm water Vandaag reden ze naar de hoofdstad van mauretanie, en zullen ze voor de laatste keer op hotel slapen en een echte douche kunnen nemen (nadien zullen de organisatoren zelf douches installeren (dus niet meer het zalige warme water) vandaag de laatste dag in het zand ploeteren (gisteren hebben ze 3/4 de van de tijd met t-shirt voor hun gezicht gereden door al het zand dat binnen komt kapot zijn ze dan om 8u30 's avonds gaan slapen (alle dagen staan ze op om 6u30
we hebben luk toch even gebeld (23u30) hier kleine update
ze waren nu bezig binnenbanden te steken want morgen eerste echte piste (puur zand) waar ze gaan rijden met 0,8 bar (gewone druk 2 bar) - en om velgen niet te beschadigen moeten ze binnenbanden steken)-
morgen naar het schijnt zwaarste fysische dag van allemaal - ze worden aangeraden om 8liter de man te drinken om niet uit te drogen, zoals daarstraks gezegd, 46 graden, echt niet te doen
ze rijden steeds in groepjes van een 4 tal wagens
morgen gaan ze ook voor de eerste keer hun frigo aandoen - speciale frigo die kan tegen die enorme hittes van de woestijn
maar de bidons die vake heeft geprepareerd - kranten erond met daar dan nog jutte zakken rond- werken subliem, het enig probleem is dat indien ze uit die bidon water in een fles gieten (ze kunnen immers niet drinken van die bidons van 10 liter) is dat water binnen de 15 min meer dan 30 graden - de combinatie bidon en frigo gaat dus de max zijn
aan de grens hebben ze meer dan 5 uur moeten wachten - de grenspost naar het schijnt echt niet voor mogelijk te houden - een klein barak, een kot met vodden waarmee ze zelfs hun ruiten niet zouden kuisen
na de grens hebben ze 2 uur gereden;, nu zijn ze in een kamping in een dorp Nouad hibou(het eerste na de grens) - een tiende van tervuren- en enorm arm
de wegen zijn heel zanderig - hebben vandaag moeten rijden met een t-shirt voor hun gezicht tegen het zand
alles schitterend - gisteren hebben ze lange rit gedaan in marokko - tot aan de grens met mauretanie waar ze s'avonds oesters hebben gegeten rechtstreeks vanuit de zee en hun eerste pintje van de vakantie hebben gedronken - echt genieten
vandaag hebben ze hun eerste - lange rit in mauretanie gedaan maar eerst door niemandsland (tussen marokko en mauretanie) - tussen een echt mijnenveld - een asvalt weg met allemaal wrakken langs de baan
aan de grens hebben ze 5 uur moeten wachten, uiteindelijk dan toch kunnen doorrijden, maar op eerste zicht vinden ze mauretanie een vies land, heel rudementair, alles gebeurt er nog met paard en kar (wel met nummerplaat) - maar morgen rijden ze door naar mali, waar het naar het schijnt opnieuw magniefiek zal worden.
in marakesh hebben luk en alex de ouders van sarah ontmoet (die waren daar op verlof) en hebben dan reeds hun eerste foto's met hen meegegeven welke te bezichten zijn op de volgende site http://www.deblauwe.com/touareg/
vandaag was het een van hun langste routen, richting mauretanie, langs de kust, omstreeks deze tijd (21u) zijn ze oesters aan het eten aan zee, tegen de grens met mauretanie, morgen opnieuw lange etape
heb ondertussen de eerste foto's binnengekregen via de ouders van sarah (hebben elkaar ontmoet in marakesh) - deze zullen donderdag online worden gezet voor iedereen
na eergisteren een dag genoten te hebben in marakesh, stond dan de gevaarlijkste tocht van de reis op het programma (stijle hellingen in atlas gebergte) maar de pas was afgesloten, dus hebben ze een andere route moeten nemen. Maar nog steeds met adembenemende zichten.
Gisteren avond berichtje gekregen dat ze op hotel waren... EINDELIJK een douche!!!
alles gaat bere goed (hun woorden) - en we moesten iedereen goed de groetjes doen...
juist sms ontvangen (19u50) - ze zijn nog aan het rijden - reeds donker - in the middle of nowhere - hun woorden - heel veel kinderen langs de baan - schitterende zichten
uiteindelijk ziet het er dan toch naar uit dat alles dik in orde komt.
tegen 18u zijn ze dan kunnen vertrekken vanuit waver en op dit moment (27/10/2007 - 23u45) zijn ze reeds op 180 km voor Lyon, juist voorbij dijon, aan dit tempo komen ze tegen 9u toe in barcelona
aan een gemiddelde van 105km/u met een max van 123 km per uur scheuren ze door Frankrijk
