Strijken is niet goed voor een mens! Buiten het feit dat je er lichamelijke klachten aan kan overhouden (peesontstekingen in de arm (echt meegemaakt - maar ik had natuurlijk weer een klein beetje overdreven), rugklachten van te lang recht te staan), heb je ook nog eens massa's tijd om na te denken... Ok, je zet de tv wel aan, in de hoop die 'saaie' bezigheid toch nog een beetje leuk te maken, maar uiteindelijk ben je toch gewoon aan het nadenken. Dat je hem vandaag nog een keertje face to face gesproken hebt en dat hij dan ook nog eens zegt dat je er goed uitziet en dat hij 's avonds ook nog eens 'zomaar' belt wanneer hij een brood gaat halen, helpt je geen stap vooruit.. Net nadat je het idee had dat het beter met je ging, ga je beginnen strijken en nadenken...! Je kan jezelf nog net bedwingen om geen berichten beginnen te sturen om te zeggen dat je hem enorm mist en dat je hem toch zo graag ziet. Hij zegt dat hij niet meer hetzelfde voor je voelt als een tijdje geleden, hij heeft het moeilijk, de kinderen hebben het moeilijk, daarom heeft hij het moeilijk, negatieve gevoelens overheersen de positieve... 'Laat me los', zegt hij, je vindt dit extreem moeilijk, maar je probeert, echt wel! Uiteindelijk merk je dat ook hij het moeilijk heeft om je los te laten, of losgelaten te worden. Of dat hoop je eigenlijk... Waarom belt hij, waarom zegt hij dat je er goed uit ziet, waarom ziet hij er toch zo verdomd goed uit, waarom kan hij niet inzien dat zij een oneerlijk spel aan het spelen is. Tijd brengt raad... De Kerstdagen komen er aan.. ik had ze mij heel anders voorgesteld! De eerste Kerst alleen, voor de allereerste keer... Nog geen oudejaarsplannen - onvoorstelbaar! Maar we gaan ons hoofd niet laten hangen, carpe diem! You never know what tomorrow brings... We zullen wel zien... dat is iets wat ik de laatste tijd heel veel hoor... We zullen wel zien... En anders is er nog altijd een berg strijk...
