|
Het heeft in maanden niet geregend in Cairns maar met de
start van de Crocodile Trophy gaan alle sluizen open. Net voor we off-road
moeten wordt de race geneutraliseerd: de mannen van de organisatie die de
wedstrijd moeten uitpijlen geraken met hun 4X4 helemaal niet boven. We schuilen
zeker anderhalf uur aan Lake Morris, tot de organisatie terug is: ze zaten vast
in de modder en dienden alle mogelijke middelen te gebruiken om zich los te
maken. Tegen 13u wordt dan beslist om de wedstrijd te neutraliseren. We stonden
ondertussen te bibberen op een hoogte van 500 meter, de lokale ranger had wel
voor iedereen koffie voorzien en zorgde voor vuilniszakken om toch maar de kou
wat tegen te houden. Uiteindelijk reden we 25km over het oorspronkelijke
parcours : meteen zaten we in de echte Crocodile : diepe creeken (tot aan de
knieën) , rode aarde die door de regen mooie aan de kledij en de fiets kleefde
en vooral lange brede wegen . Na 25 km
gaat het over de weg naar Lake Tinaroo, de éne keer in een groep met een
Australiër en een Italiaan, een andere keer in een treintje gevormd door 3
Walen en een Leuvenaar; als West-Vlaming was ik meteen welkom om mee rond te
draaien.
Ook voor morgen is de race nog onzeker , afwachten wat het
weer doet, nu ondertussen wel weer aan het gieten. En Bart Brentjens is met
hoge koorts deze morgen niet gestart.
|
