Vandaag voor het eerst echt aan het mountainbiken geweest: net na de start volgde een strook van goed 15km met vele rotsblokken, vele losliggende stenen, diepe geulen en voor velen dan ook vele platte banden. Een eindje met een Australiër gefietst, een Luxemburger en een Antwerpenaar. Eenmaal de eerste depot voorbij werd op een brede gravel baan gereden; De rode kleur deed me denken in Burkina Faso te zijn. Die tour is voor een andere keer. Eerst de Croco waar naar ik hoor nogal gekoerst wordt. Voor de tweede opeenvolgende keer wint Jeroen Boelens de rit. De jonge Nederlander had me gisteren een paar tips gegeven om mijn (geleende) pomp alsnog niet te verliezen: ducktape waardoor de pomp aan de binnenkant van het shirt plakt. Mijn support team haalde ondertussen een nieuw zadeltasje en een pomp. Nu maar hopen dat deze wat langer blijft hangen De volgende dagen moeten we meer en meer over corrugations : die rotdingen die je het gevoel geven over de kasseien van Wallers te rijden. Hier echter lopen de corrugations dwars over de weg het water en de wind trekt lange sleuven in de brede wegen. Het weer is momenteel goed in de streek waar we nu zijn,geen regen af en toe zon en warm. Gerda wacht nog steeds op Skippy: de dode die ze naast de weg vond telt niet mee !
Irvinbank , de oude mijnstad is door de hevige regen van de
voorbije dagen de kampplaats geworden voor zowel donderdag als vrijdag. Op
vrijdag reden we driemaal een plaatselijke ronde van 28km met telkens een
steile asfaltklim van een goede km: voor het eerst in mijn leven rij ik
rondjes. Een goede voorbereiding op de RVV 12 wanneer we ook rondjes
Kwaremont-Paterberg kunnen doen. De rit is fantastisch mooi en ik zie voor het
eerst ook een kangoeroe op mijn fiets. De 3 rondjes zijn goed voor een gemiddelde
van 22 , ik ben tevreden ook al ben ik onderweg mijn zadeltasje verloren,
gelukkig zijn hier 3 Walen die mij een pomp en wat bandenlichters kunnen lenen,
het ene plezier is het andere waard, we rijden al dagen rond in de jeep met hun
dozen vol poeder ! Gerda stapte vandaag op het parcours en fotografeerde heel
wat deelnemers alleen haar eigen man niet ! Samen met Clyde stapte ze ook de
lokale school binnen: 1O leerlingen van 5 tot 12 jaar, ook zij kwamen even
kijken naar de Crocodile Trophy.
Vanmorgen ook al wakker worden met het geluid van de
tropische vogels: echt indrukwekkend wanneer bijvoorbeeld de kookaburrazjn bek openzet ! Ook wanneer de eerste kangoeroe
vanuit het woud opduikt zijn we even sprakeloos. Gerda heeft meteen haar eerste
prijs binnen: bingoeroe!
Na de maaltijd gisterenavond hebben we braaf gewacht op de
briefing en podiumcermonie. We gingen zitten dcht bij de geluidsinstalatie waar
ook de microfoon klaar lag om gebruikt te worden. En toch hoorden we niks:
Gerhard had blijkbaar aan tafel de nodige richtlijnen gegeven over de rit. En
dan nog had niet iedereen daar aanwezig goed geluisterd. Topfavoriet Mike
Mulkens bijvoorbeeld had geen idee hoeveel ronden het criterium telde. In
afwachting van de briefing die maar niet kwam babbelden we met de Koreaanse
deelnemer: hij had net de race Across America gereden: 5OOO km in 8 dagen ! Een
Italiaanse deelnemer was dan weer naar Mongolië en Patagonië getrokken. Ik heb
maar niet verteld dat ik 25 keer de Kemmelberg ben opgefietst ! En aan de
ontbijttafel was Kevin Hulsmans zo vriendelijk mij te tonen hoe in een
kampplaats koffie moet gezet worden: het zijn hier allemaal vriendelijke mensen
!
Aangezien ik de derde dag door de hevige regen in de wagen
de verplaatsing maakte naar Irvinbank ben ik officieel uit wedstrijd (out of
race). Maar ik ben er nog : genietend van elk moment op de lange brede
onverharde wegen met in mijn directe omgeving 2 fantastische helpers : Gerda en
Clyde ! Op naar de volgende zonnige rit
Het is van 1964 geleden dat er nog zoveel regen viel in
Queensland. Ook vandaag en de komende dagen wordt alleen maar regen en regen
verwacht. Opnieuw werd een deel van het parcours aangepast . Hier aan het einde
van de tweede etappe is het behelpen waar kan. Momenteel zitten we in de auto
van Clyde waar het lekker warm is maar dat hadden we eerlijk ook verwacht maar
dan buiten ! Tot zondag voorspellen ze nog regen. De race duurt tot dinsdag, zo
gaan we hier nooit bruin worden. Bij de start werden we verwelkomd door alle
schoolgaande kinderen die voor deze Croco een dag vrij hadden gekregen.
De rit zelf verliep bijzonder goed, een lange onverharde
klim naar een 1100 meter
en dan overwegend heuvelachtig naar de aankomst en dit op brede wegen.
Voorlopig blijven de onverharde wegen nog goed berijdbaar maar in Cooktown waar
we dinsdag finishen zijn er nu overstromingen
Deze nacht hebben we de kampplaats verlaten en naar het
eerste dorp gereden om te overnachten in een motel. Beter een nachtje droog dan
nat ! Ook de rit van donderdag 20/1O werd veranderd en gaat zo goed als
volledig over asfalt: 100 km
naar Irvinbank waar we normaal pas op vrijdag zouden aankomen. Het is afwachten
hoe lang nog de regen de race zal blijven teisteren. In andere delen van
Australië is het natuurlijk wel zonnig en warm.
Gerda kocht ondertussen nieuwe droge schoenen aan 3 dollar
voor de twee, het mag ook wel eens meezitten
Het heeft in maanden niet geregend in Cairns maar met de
start van de Crocodile Trophy gaan alle sluizen open. Net voor we off-road
moeten wordt de race geneutraliseerd: de mannen van de organisatie die de
wedstrijd moeten uitpijlen geraken met hun 4X4 helemaal niet boven. We schuilen
zeker anderhalf uur aan Lake Morris, tot de organisatie terug is: ze zaten vast
in de modder en dienden alle mogelijke middelen te gebruiken om zich los te
maken. Tegen 13u wordt dan beslist om de wedstrijd te neutraliseren. We stonden
ondertussen te bibberen op een hoogte van 500 meter, de lokale ranger had wel
voor iedereen koffie voorzien en zorgde voor vuilniszakken om toch maar de kou
wat tegen te houden. Uiteindelijk reden we 25km over het oorspronkelijke
parcours : meteen zaten we in de echte Crocodile : diepe creeken (tot aan de
knieën) , rode aarde die door de regen mooie aan de kledij en de fiets kleefde
en vooral lange brede wegen . Na 25 km
gaat het over de weg naar Lake Tinaroo, de éne keer in een groep met een
Australiër en een Italiaan, een andere keer in een treintje gevormd door 3
Walen en een Leuvenaar; als West-Vlaming was ik meteen welkom om mee rond te
draaien.
Ook voor morgen is de race nog onzeker , afwachten wat het
weer doet, nu ondertussen wel weer aan het gieten. En Bart Brentjens is met
hoge koorts deze morgen niet gestart.
Vanmiddag naar de meeting geweest van de Croco. Nog maar net
ben ik de lift uitgestapt of daar loop ik Filip Maertens tegen het lijf. De man
van Radio Shack en VT 4 doet hier het mediawerk. Morgen stelt hij alle
deelnemers voor op het startpodium onder hen Bart Brentjens, Mike Mulkens en
Kevin Hulsmans. Ook 2 Amerikaanse handbikers, twee tandems, twee dames en één
vijftiger tussen 4 Koreanen. De eerste etappe is vooral de eerste 25 km zwaar waarna het terrein
heuvelachtig wordt over brede semi-geasphalteerde routes. Mijn startnummer is
83 , elke avond zal ik proberen iets te posten op ditblog. Het zal gezien de soms moeilijke
internetverbinding in the outback wellicht niet altijd even makkelijk zijn. We
doen ons best op en naast de vélo !
Zie voortaan ook de website van de Crocodile Trophy
Makkelijk BBQen downunder, je hoeft maar een 6-tal seconden
op de knop te drukken en de kookplaat is voldoende heet voor hamburgers en
worsten. De bbq-plaats laat je wel proper achter , het reinigen van de plaat
zelf is voor de gemeentediensren. Na de bbq liet Gerda zich nog ompraten voor
een Aziatische massage. Wie rijdt hier straks de Croco ?
Over de highway naar Mareeba gefietst, de laatste letterlijk rechte rit in lijn voor de Croco nu dinsdag start. De benen voelen goed aan en het uitzicht op het regenwoud blijft indrukwekkend. Gerda geniet dan weer van alles wat ze ziet onderweg: termietenheuvels; velden vol suikerriet, cederbomen, mango en veel tropische vogels ! Clyde heeft ondertussen zijn klassieke muziek uitgezet en vervangen door hits uit het midden van de jaren 6O, dat klinkt al stukken beter !
Vanavond gaan we voor een bbq on the beach, het zijn elektrische toestellen, dus dat moet wel lukken.
De eerste kilometers van de Crocodile voorbereid: de eerste asfaltklim valt mee, op naar het regenwoud waar de vogels om het hardst fluiten. De eerste echte klim off road is dan weer steil wat voor deze jongen loopwerk betekent !
Geniet ondertussen van deze foto's, we danken Clyde om de foto's te nemen, ons fototoestel viel in de WC-pot en is out of work ! Ondertussen stapt Gerda hier ook al aan de verkeerde kant in: ze is dan klaar om het stuur te nemen !
We zijn 36 uur onderweg geweest maar zijn ondertussen waar we moeten zijn: in Cairns. De onvangst van Clyde en Steve was hartelijk. We wandelden de beentjes los op de promenade van Cairns en leverden de bike af in de bikeshop. Morgen staat deze kant en klaar en kan het fietsavontuur beginnen. Wat onverharde wegen opzoeken om met een goed gevoel aan de start te komen op dinsdag.
Temperaturen zijn wat we hadden verwacht : 3O graden !
Het is hier nu bijna 6 uur in de Australische ochtend, op de vlucht van Singapore naar Darwin zaten we naast een Oostenrijkse deelnemer aan de Croco, hij is 33 jaar en net als deze 5O'er start hij met 14.000 km in de benen, alleen woont hij in de buurt van een echte berg (9% klimmen gemiddeld naar 1700 m) terwijl ik het moest doen met de Kemmelberg. Temperaturen blijven ondertussen veelbelovend, 28 gr en de zon moet nog echt uit haar kot komen !
We zitten al in Singapole en het zijn hiel allemaal vliendelijke mensen. Straks om 22u20 vertrekken we naar Darwin en dan naar Cairns. We zijn hier aangekomen bij valavond , rond 18u lokale tijd, bij jullie een uur of 12 en waarschijnlijk herfstig koud. Hier toch wel 30 graden.
Na maanden van trainen sta ik net scherp genoeg om in Zaventem het vliegtuig te nemen naar Cairns. Tot bij het inchecken madam ons verteld dat ik overgewicht heb. Gelukkig alleen maar in de valies, alhoewel met box en valies zitten we aan 6Okg waar we 46kg mogen meenemen. De extra bagage kost ons 3O per kg heen en idem terug. We maken vlug een rekensom en zitten algauw aan 1OOO ! De beslissing om de valiezen 14 kg lichter te maken is dan ook vlug genomen. Uiteindelijk laat de madam ons passeren met een extraatje van 1kg4O, maar nu zitten we wel zonder handdoeken, doucheschuim, shampoo ... Het komt er op neer dat we nog wat ondergoed hebben en natuurlijk de velo ! Ik zal nu noodgedwongen de leiderstrui moeten pakken om toch nog met een proper truitje te rijden !
Voor wie interesse heeft : een binnenband weegt 4O gr
Net voor het vertrek ook mijn startnummer binnengekregen : 83 ! We zitten met 8 in mijn leeftijdscategorie.
Terwijl de herfstbladeren dan toch aan het vallen zijn geniet ik nog een laatste keer van de Kemmelberg. Dat ik nadien op weg naar Nieuwkerke aan het Hooghof plat val kan de laatste training niet echt verstoren. Daags nadien immers gaat de Tomacc Bike de box in, Fast Feyssie geeft telefonisch de nodige richtlijnen om de bike te demonteren: stuur af en voorvork af ! Nu afwachten hoe de Tomacc Bike, trouwens in een Menet fietsbox, in Australië zal aankomen .... Meer vanaf 15 oktober !
Het is nog eens zomer maar dan wel in de herfst. Nooit was de 1ste van oktober zo heet als deze van 2011. Met temperaturen tegen de 27° wordt nog één keer over de bergen van het Heuvelland en bij uitbreiding Frans-Vlaanderen gefietst. Allen krijgen ze de Tomacc Bike minstens drie keer over zich heen. Op de Catsberg moet ik heel even in de remmen wil ik niet tegen twee monniken rijden die daar een zaterdagse wandeling aan het maken zijn. Ook in het bos dragen ze hun klassieke lange pij. Op zich niet zo vreemd, ook ik draag mijn Molteni-koerstrui in de klas !
De dag van de gordel staat nog eens een lange duurtraining op het programma. En dan is Oudenaarde de juiste richting. Daar immers ligt het Centrum van de Ronde van Vlaanderen (CRVV), daar ook even binnenlopen maakt een fietsdag telkens goed. Fietsvriend Fast Feyssie weet dat tot vervelens toe. De regen van de voorbije nacht heeft de vele onverharde paden langs de Deûle, de Leie en de Schelde omgetoverd tot plaspaden. Hoe natter hoe beter ! Tegen 16u en met 176 km in de benen lig ik klaar in de luie zetel om de renners in de Vuelta te zien vechten met de Angliru. Nu zie ik ook hoe steil het monster van de Asturias is. In 2009 toen ik aan de Angliru begon was de berg in volle mist gehuld. Tussen de slierten door kon ik wel nog net de koeienvlaaien ontwijken.
Zondag genoten van de 100km van Kasterlee, diep in de Antwerpse Kempen tegen de Nederlandse grens vormen zanderige dreven en vele slingerende paadjes in de bossen het decor voor een tocht waarvoor West-Vlamingen als Fast Feyssie en Marc Le Vélo graag een verplaatsing maken. Marc Le Vélo maakt die deels met de velo en telt 's avonds bij de beelden van een knotsgekke CB-A de kilometers: 182
Met de Ridley Boreas worden nog eens wat kilometers afgelegd. Ik schat een 200-tal afgelopen weekend, de Tomacc Bike is binnen voor herstel en de Ridley Noah voor een nieuw kleurtje. Op woensdag is de Tomacc Bike klaar voor gebruik: ik zit een kleine 6 uur op het Fi'zi:k zadel en rij al over de Kemmel naar Wevelgem en terug. De regen van de voorbije dagen zorgen voor meer dan spatten op kledij en kader.
We zijn 36 uur onderweg geweest maar zijn ondertussen waar we moeten zijn: in Cairns. De onvangst van Clyde en Steve was hartelijk. We wandelden de beentjes los op de promenade van Cairns en leverden de bike af in de bikeshop. Morgen staat deze kant en klaar en kan het fietsavontuur beginnen. Wat onverharde wegen opzoeken om met een goed gevoel aan de start te komen op dinsdag. 
Na maanden van trainen sta ik net scherp genoeg om in Zaventem het vliegtuig te nemen naar Cairns. Tot bij het inchecken madam ons verteld dat ik overgewicht heb. Gelukkig alleen maar in de valies, alhoewel met box en valies zitten we aan 6Okg waar we 46kg mogen meenemen. De extra bagage kost ons 3O per kg heen en idem terug. We maken vlug een rekensom en zitten algauw aan 1OOO ! De beslissing om de valiezen 14 kg lichter te maken is dan ook vlug genomen. Uiteindelijk laat de madam ons passeren met een extraatje van 1kg4O, maar nu zitten we wel zonder handdoeken, doucheschuim, shampoo ... Het komt er op neer dat we nog wat ondergoed hebben en natuurlijk de velo ! Ik zal nu noodgedwongen de leiderstrui moeten pakken om toch nog met een proper truitje te rijden !
