Jack vroeg of ik hem alleen wou laten en dat deed ik. Ik gaf hem de tijd die hij nodig had om het allemaal te verwerken. Ik zou ook tijd nodig gehad hebben, moest het Jack geweest zijn die mij zei dat hij een geest was. Jack nam me mee naar een huis dat duidelijk niet van hem was. Hij bleef daar voor een bepaalde reden. Na een tijdje begon Jack me allemaal dingen te vragen over de dood en ik vertelde hem alles wat ik al wist. Het was niet veel, maar zeker genoeg om Jack te plezieren. Hij geloofde me en dat was een van de belangrijkste dingen in mijn leven. Al kon ik het niet meer mijn leven noemen, eerder mijn dood. Jack en ik hadden een gezellige tijd tot een trutterig geval binnen wandelde. Ik stond op het punt om wat slechts over haar te zeggen toen ik besefte dat ze Jacks vriendin was. Ik slikte mijn giftige woorden weer in en liet Jack alleen met zijn vriendinnetje en haar make-up. Er waren een aantal redenen waarom ik dat wicht niet aardig vond. Een daarvan was dat ze drie keer door me had gelopen gedurende de tien seconden dat ik bij haar was. Ja oké, ze kon me niet zien ... maar het leek alsof ze het met opzet deed. Ik verliet de kamer met een furieus gevoel. Terwijl ik rond wandelde in het huis, ontdekte ik wat Jack daar deed. In het huis was een opname studio gebouwd en toen ik Alex hoorde zingen terwijl ik naast hem liep, besefte ik dat Jack en Alex in een band speelden en dat ze hun album aan het opnemen waren. Alex had een mooie stem, maar de lyrics die hij zong waren afgrijselijk. Ik hoopte dat ze niet van hem waren, maar gewoon stomme zinnetjes die in zijn hoofd zaten. Ik volgde Alex door het huis en wanneer ik hem per ongelijk aanraakte, rilde hij over heel zijn lichaam. Hij voelde me dus ook.
Alex fascineerde me. Hij was kalmer en serieuzer dan Jack. Ik vroeg me af of ik hun gekend had toen ik nog leefde. Ik kon het me niet herinneren. Ik besefte dat ik hun niet kon gekend hebben, want een gezicht zoals dat van Alex zou ik nooit vergeten. Ik bleef een lange tijd bij Alex want hij zorgde ervoor dat ik me levend voelde. Alex praatte ook veel tegen zichzelf en soms leek het alsof hij tegen mij praatte. Ik antwoordde op sommige vragen en lachte toen Alex zei dat ik gelijk had. Er was iets dat knaagde aan Alex en ik wou dat ik hem kon vragen wat het was. Meestal zat hij gewoon doelloos voor zich te staren. Hij zag er zo depressief en verdrietig uit. Ik keek hoe Alex in slaap viel en wenste dat ik ook kon slapen. Ik had al dagen niet meer geslapen, maar eigenlijk voelde ik helemaal geen drang om te slapen. Ik bleef wakker en keek naar Alex. Ik liet mijn kin op mijn knieën rusten en zat rustig in het hoekje van de kamer. Het was zo vredig hier. De vredigste plaats waar ik ooit geweest was. Alex zijn aanwezigheid speelde daar zeker een rol in, maar toch kon ik niet zeggen wat het precies was. Er werd zachtjes op de deur geklopt en Jack zijn gezicht kwam van achter de deur te voorschijn. Waar was je? vroeg hij.
Ik heb hier de hele tijd gezeten, antwoordde ik, Ik dacht dat je misschien wat tijd wou doorbrengen met je vriendinnetje. Jack zei niks, hij knikte gewoon. Hoe heet ze? vroeg ik. Eigenlijk wou ik haar naam niet weten, ik wou gewoon dat die vervelende stilte doorbroken werd. Chrissy, zei Jack. Ze ziet er aardig uit, loog ik. Ze zag er helemaal niet aardig uit, ze was eerder het type persoon dat ik hard zou haten, maar ik kon dat natuurlijk niet zeggen tegen Jack. Chrissy was zijn vriendin en ook al zag ze er gemeen uit, er moest vast iets zijn wat haar aardig maakte, anders zou Jack niet verliefd op haar zijn. Mag ik je iets vragen over Alex? Ik keek naar Jack en wachtte op zijn antwoord. Ja, zei hij. Waarom is hij zo verdrietig? wou ik weten. Jack zuchtte en kwam naast me zitten. Zijn vriendin heeft hem een paar weken geleden verlaten. Klote, zei ik, Waren ze close? Enorm, legde Jack uit, Ze waren al zo lang samen. Alex snapt niet waarom ze hem heeft laten vallen. Hij was er kapot van. Ik denk dat hij er nog steeds kapot van is. Ik ook. Hij zegt dat alles goed gaat, maar niemand gelooft hem. Soms hoor ik hem huilen s nachts. Verschrikkelijk gewoon. Hij is je beste vriend? raadde ik. Ja. Jack en ik keken allebei naar Alex die vredig aan het slapen was. Maar wie weet wat er in zijn gedachten omgaat, wat hem de vreselijkste dromen gaf die iemand ooit kan hebben.
Op de zevende dag veranderde alles. Het veldje was tussen de bomen verborgen en leek op een plaatsje dat niemand buiten mij kon vinden. Maar uit het niets liepen een paar jongens ineens op mijn gras. Niemand van hem keek naar me, wat best logisch was; ik was onzichtbaar voor hun. Maar dan keek een jongen met bruin haar me aan. Het was niet zomaar kijken, maar echt staren. Hij zag me. Ik stond op en wandelde op een snel tempo naar hem toe. Hij bleef naar me kijken terwijl hij tegen een van zijn vrienden aan het praten was. Hij had bruine, diepe ogen. Het soort ogen waar je jezelf rap in zou kunnen verliezen. Je kan me zien, zei ik, Zeg me dat je me kan zien. De jongen stopte met praten en staarde me voor een paar seconden vaag aan. Eigenlijk was hij geen jongen meer, eerder een jonge man. Natuurlijk kan ik je zien, zei hij, Doe niet zo dom. Jack, tegen wie praat je? De andere jongen keek naar Jack alsof hij gek was.
Sorry, Alex, je weet dat ik me kan focussen op iets. Oh, ik dacht dat ik dat was, zei Alex. Allemaal hetzelfde. Jack opende zijn mond om iets te zeggen, maar sloot die opnieuw. Hoeveel mensen staan er hier? vroeg hij uiteindelijk. Alleen jij en ik, antwoordde Alex. Geen jong meisje met bruin haar en groene ogen? Neen, alleen jij en ik. Is alles wel goed met je? Hij kan me niet zien, zei ik, Blijkbaar kan alleen jij dat. Jullie maken een grapje, toch? lachte Jack. Jack, wat is er aan de hand?Alex keek Jack bezorgd aan.Heb je koorts of zoiets? Neen, blafte Jack tegen Alex, Alles is goed. Laat me euhm, laat me gewoon even alleen. Ik dacht dat ik hem hoorde zeggen allebei, maar ik was het niet zeker. Jack liep weg en liet Alex achter die het moeilijk leek te hebben. Aan zijn gezichtsuitdrukking kon je zien dat hij niet wist of hij achter Jack moest lopen of niet. Ik zwaaide met mijn hand voor Alex zijn gezicht en knipperde met mijn vingers. Hij reageerde niet. Ik draaide me om en zag Jack tussen de bomen verdwijnen. Ik zuchtte en rende achter hem aan. Hij was de enige die me kon zien, ik kon hem niet zomaar laten weglopen. Wacht nou, riep ik toen Jack niet stopte met lopen en dieper het bos in ging. Straks loop je verloren. Jack stopte en keek me aan. Wat ben jij? Een illusie? Ben ik mijn verstand aan het verliezen? Ik ben een geest, zei ik, Zeven dagen - Een geest, onderbrak Jack me. Je moet me geloven. Ik moet juist niks. Fuck, ik ben gek aan het worden. Je bent niet gek aan het worden. Je bent niet de enige die geesten kan zien. Ik heb al zoveel verhalen gehoord over mensen die met geesten praten. Dan moet je hun maar lastig vallen. Ik kan je niet helpen. Ik heb geen hulp nodig. Als je geen hulp nodig hebt, moet je maar weg gaan. Dat gaat niet, ik kan niet zomaar gaan. Al zeven dagen loop ik hier rond, niet wetend waarom ik niet over kan steken. En opeens kom ik iemand tegen die me kan zien. Ja, en? Ik weet het niet, het is zo raar. Kijk, ik weet niet wat jij denkt dat je bent, maar je bent geen geest. Geesten bestaan niet. Je bent gewoon een illusie, zei Jack Ik ben geen illusie! Heb je ooit al eerder illusies gehad dan? Nee, maar ik heb ook nooit eerder geesten gezien, antwoordde Jack. Er is voor alles een eerste keer, zei ik. Dus ook voor dingen zien die er niet zijn. Fuck, ik zal naar een zielenknijper moeten gaan. Dit gaat echt vervelend worden. Je kan het controleren. Mijn naam is Melanie Pearson. Als je me opzoekt op google vind je vast wel iets over mijn dood. Dit is geschift, zei Jack terwijl hij zijn mobiele telefoon uit zijn zak haalde. Ik ben gestorven in een auto-ongeluk, zeven dagen geleden. Iemand reed door het rode licht. Jack had maar een paar seconden nodig om het op te zoeken. Hij stak zijn telefoon weer weg en zei niks voor een paar minuten.
Dat bewijst nog steeds niks. Ik kan geen geesten zien, echt niet. Maar je ziet me hier staan. Ik ben hier. Ik ben echt. Maar hoe weet ik dat zeker? Je hebt het net gelezen. Je weet dat ik echt ben want het bewijs daarvan draag je in je broekzak, zuchtte ik. Jack schudde zijn hoofd en liep terug naar open veldje met mij op zijn hielen. Die andere kon me niet zien, zei ik. Je bedoelt Alex? wilde Jack weten. Hem ja. Hij kon me niet zien. Je moet me geloven, Jack. Ik zag hoe Jack rilde toen ik zijn naam zei, maar hij zweeg. Waar ben je geweest? vroeg Alex toen we weer uit het bos waren. Euhm, ik ben even gaan wandelen, zei Jack, Ik moest even nadenken over een paar dingen. Alex knikte en wandelde naar Jack. Hij liep recht door mij en ik hoorde hoe Jack naar adem hapte. Ik geloof je, hoorde ik hem zeggen. Alex keek naar Jack met een uitdrukking op zijn gezicht die ik niet herkende. Ik kende niet alles meer. Er waren zoveel dingen die ik gezien had in mijn leven die nu onbekend voor me waren. Ik wist niet meer wat mijn favoriete kleur was en ook niet van welke muziek ik hield. Ik was alles vergeten dat niet heel erg belangrijk was in een mensen leven
Het kleine veldje was de enige plaats waar ik me goed voelde. Ik slenterde er urenlang rond en zat onbeweeglijk naar de leegte te staren. Ik wist dat er een poort was voor geesten om over te steken. Ik was zeven dagen op aarde als geest en had het Licht niet een keer gezien. Na een tijdje begon ik me af te vragen of ik in het Licht thuishoorde. Gelukkig had ik mijn gezond verstand nog die me vertelde dat alle zielen uiteindelijk moeten oversteken. Ik ben trouwens naar mijn eigen begrafenis geweest. Het voelde vreemd en goed tegelijk. Goed omdat het fijn was om te zien dat er veel mensen waren die echt van me hielden. Veel mensen huilden en nog veel meer waren aan het huilen zonder tranen. Het was gemakkelijk om te zeggen wie me echt zou missen en wie niet, makkelijk om te zeggen wie me zou herinneren en wie me zou vergeten als de tijd verder ging. Het moeilijkste van alles was niet zien hoe hard mijn ouders aan het huilen waren, maar zien hoe moeilijk mijn beste vriendin, Casey het had. Ze was het type dat nooit huilde en ik voelde me zo schuldig omdat ik haar een reden had gegeven om te huilen. Ik probeerde terug in mijn lichaam te kruipen, alleen maar om te zeggen tegen Casey dat alles goed zou komen en dat ze zich geen zorgen meer om me moest maken. Jammer genoeg kan je niet opnieuw in je lichaam kruipen. Toch probeerde ik het. Het was zo frustrerend dat mijn woede een lampje liet ontploffen. Het was de eerste keer dat ik contact kwam met krachten die geesten hadden. Ik was zo bang van mijn eigen krachten dat ik terug rende naar mijn kleine veldje. Ik wist niet hoe lang ik op het gras was blijven zitten, maar wanneer ik terug naar de kerk ging, was iedereen weg. Iedereen behalve Casey. Ze zat op het gras voor de kerk en de sporen van tranen die ik haar geven had, waren nog steeds zichtbaar op haar wangen. Ik ging voor haar zitten en keek haar aan. Ze staarde naar me terug, zonder te beseffen dat ik voor haar zat. Ik zei haar dat het me speet, maar ze reageerde niet op mijn woorden. Ik had niet verwacht dat ze zou reageren, toch was het de moeite waard om te proberen. Ik legde mijn hand op Casey haar kaak en voelde hoe ze voorzichtig haar hand op de mijne legde. Ze kon me voelen, maar niet horen. Ze fluisterde dat ze me zou missen en dat ze me nooit zou vergeten. We huilden samen tot het te donker werd om nog tranen te kunnen zien. Casey ging terug naar huis en ik volgde vreemde gevoelens die me terug naar het kleine veldje brachten. Ik wist niet waarom ik zo gehecht was aan het veldje. Ik was er nooit geweest toen ik nog leefde en het betekende ook niks voor me. Het leek alsof het veldje me dichtbij wou, alsof ik voorbestemd was om te wachten op het veldje tot iets me zou komen halen. Misschien was het wel het mysterieuze Licht dat me zou halen. Maar hoe lang ik ook wachtte, ik zag nooit iets dat leek op een poort dat me naar een nieuw leven zou brengen. Ik zag ook niemand van mijn soort. Ik wachtte, niet wetend waarvoor ik aan het wachten was...
De Dood is gevreesd door zoveel mensen, maar eigenlijk hoef je er niet bang voor te zijn. Voor je beseft dat het er was, is het alweer weg. Het doet geen pijn, het is alleen té fel om naar te kijken. Net alsof iemand met een zaklamp in je ogen schijnt. Het verandert alles waar je ooit in geloofde en alles waar je in zult geloven. Ik heb het zelf meegemaakt, dus ik kan het weten. Ik ben Melanie, zeven dagen geleden ben ik gestorven.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!