Dinsdag was mijn laatste stagedag bij Unilabs. Mijn contactleraar kwam even langs om te praten met mijn begeleider. Alles was in orde. Tor (mijn begeleider) was zeer tevreden over mijn prestaties. Oef. :) Woensdag hoefde ik niet meer te komen. Gisteren stond er een skitrip naar Eikedalen op het programma. Ik had mij ingeschreven voor een snowboardsessie met instructeur. Mijn vorige ontmoeting met een snowboard was niet zo goed afgelopen maar ik wou het nog wel eens proberen. Om 8u stipt werden we verwachten aan het Bergen Museum en van daaruit vertrokken we naar Eikedalen. Het was prachtig weer, veel zon. allez ideaal skiweer. Nadat we ons materiaal kregen,werden we voorgesteld aan onze instructeur. ow boy. Het was weer een figuur zenne. nen Oekraïner die jaren in de States had gewoond en die nu in Bergen studeerde. Yes Hellow I'm Andrew and I started snowboarding last year. Last year????? Waar was die ervaren instructeur gebleven? Zijn uitleg was eigenlijk ronduit slecht, hij stond maar rond te draaien. euhm euhm euhm. Mijn board stond al verkeerd. Dat kreeg hij ook al niet gefikst.
allez na veel vijven en zessen gingen we eindelijk naar zo'n oefenpisteje. met een zo'n champignonliftje. Der is niks lastiger voor ne snowboarder dan zo'n lift. Na drie pogingen gaf ik het op en ging te voet naar boven. Het was tenslotte niet zo hoog. Ondertussen was Marjolein op haar arm gevallen (voor de allereerste afdaling). ze lag neer en kon haar arm niet meer gebruiken. Ik vreesde voor een breuk maar toen we haar omdraaide plopte haar arm terug in het gewricht. Ze zou na twee afdalingen opgeven. (Seffens trouwens naar de dokter). Eindelijk boven aangekomen kon ik aan mijn eerste afdaling sinds 5 jaar beginnen. en hoera zonder vallen. Wat een wonder. Onzen Oekraiëner stond enkele aanwijzingen te geven, sneed vervolgens in zijn hand met een board. Dommerik. Na een half uur was hij verdwenen en niet echt meer teruggezien tot aan de lunch. Toen gaf hij de volgende tip. Allez nu moet je draaien. gewoon durven. Ge gaat vallen maar das normaal. whoho wat een geruststelling. :)
In ieder geval in de namiddag liep het lekker. Ik nam een aantal bochtjes met de bijhorende valpartijen natuurlijk. Ik kreeg last van de koude en besloot om nog één laatste afdaling te nemen. Ik stond boven met Aisté en Hilke. Ik vertelde hen dat de meeste ongevallen meestal op de laatste dag gebeuren of op de laatste afdaling. :) Hop daar ging ik. ik nam iets teveel snelheid en probeerde een bocht te nemen. Knal op mijn staartbeentje. ooooh dat deed verdomme veel pijn. Toen ik terug rechtkrabbelde, zag ik hoe Hilke zwaar crashte. Toch maar even kijken of ze ok was. Pijn maar ze was ok. Toen was het ski avontuur afgelopen voor mij. Geen zin om nog eens op mijn achterste te vallen.
Na de trip kregen we een maaltijd aangeboden in Fantoft Klubb. Een soort hutsepot maar het was niet slecht. eigenlijk leek het op een dikke soep.
Vandaag zetten we het laatste weekend in. Volgende week zaterdag trekken we terug naar België. Gemengde gevoelens. Ik ga Bergen heel erg missen maar ik zal ook blij zijn om terug thuis te zijn.
Tot gauw