Van Oudtshoorn naar Addo via J-Bays (Port Elisabeth)
De nacht van dinsdag 3 feb op woensdag 4 feb - na lange tocht van meer dan 300km door berg en dal en weerom ander landschap vanaf we in de East Cape kwamen, en geloof me, hier in Afrika doet ge daar langer over dan 3u zenne - hebben we gelogeerd in een surfers paradijs...in J-Bay, languit Jeffreys Bay, niet ver van Port Elisabeth. Zeer mooi aan de Indische oceaan gelegen met golven om u tegen te zeggen. Prachtig om te zien hoe die gasten en gastinnekes de golven - supertubes - berijden. Woensdagvoormiddag hebben we daar zelfs dolfijnen gezien, ze zijn nu blijkbaar in nursery - ze hebben kleintjes. Ze springen uit het water. Sprakeloos. We hebben dan rond 11u koers gezet richting ons volgend verblijf - meer binnenland in - te Addo. Hier blijven we 2 nachten, tot vrijdag dus. Gisteren 4 feb zijn we hier reeds in het Addo national Elephant park geweest. En vandaag gaan we zeker en vast terug...ongelooflijk wat ge daar ziet en tegenkomt...beestjes en beesten.... Schildpadden kijken u aan of ze gaan precies een babbelke met u doen, een soort wezelken vla mt voorbij...pas op, ge moet in uw auto blijven zenne...de koning der dieren loopt er ook rond. Nu ja, meneer of madam slaap 20u per dag...maar toch...een lekker hapje zal hij/zij niet afslaan. Springbok, bontebok, kudu - trouwens een zeer prachtig en sierlijk beest - staan gewoon op 10m van de auto te grazen. Zebra's met hun dartelend jong zitten bijna in de wagen. Plots steken daar drie of 4 warthogs - soort everzwijn - de weg over. Tegen vanavond komen we zelfs enen met fameuze slagtanden tegen die ons aankijkt en een foto vraagt. Franckaert deze keer veel te laat Ook nog 2 zwartrug jakhalzen steken de gravel/zandweg over op 5m van ons. Ik durf wedden dat wij de enige zijn die die gasten gezien hebben. Wat wilt ge in een gebied van meer dan 40000 hectare vol bush. En dan de olifanten, man man man, plots zijn ze daar vanuit de bush, ons hart bonken want groot machtig majestueus...voor ons , achter ons...een ganse kudde...en zorg maar dat ge uit de weg gaat zenne. Zeker voor moeders en hun dochter/zoon. We hebben zelfs op 10m 2 big tuskers met elkaar zien vechten...slagtanden in elkaar en slurf verstrengeld en sleuren en trekken...het stoof er even... Wauw. En vandaag gaan we terug, zijt maar zeker. Foto's volgen zeker en vast
eerst ontbijten, alle soorten eikes bij schitterend uitzicht op de vallei van de struisvogels;
goed voltanken (den otto hé) en ons van de nodige proviand voorzien om aan de zware bergtocht te beginnen met kilometers gravelweg tussen majestueuse rotsformaties... bobbejanen aan het begin en het einde van de tocht, yeah... Conny weer Hyacint-allures, Wannes een Richard-gevoel... na de mooie Swartbergpas koers naar Prince Albert... laatste dorp voor de Grote Karooo... zou het daar zijn dat we ne Prince Albert euh kunnen laten zetten??? euh neen, blijkbaar niet... hihi...het is een mooi Afrikaans en Victoriaans dorp, waar we gretig een Ostrichhamburger binnenspelen...
we hebben ons dan een 10 km de grote karooooo ingezet, waar blijkbaar een domein van 40.000 ha niet ongewoon is, en een volgend pompstation 250 km verder is....
dan nog een tocht van 120 km terug via waterval ... moe en voldaan bereiken we onze tent, kijken uit naar de stilte van de nacht, de sterrenhemel, ...
morgen richting Plettenberg of St Jeffreys of waar we ook mogen arriveren... we hebben nog niks geboekt... avontuur en verrassing dus...
We starten met 1 feb 2015: ons einddoel is Le Petit Karroo - van Pascal - een franse zwitser - verblijf 2 nachten in een tent, op een heuvel, temidden van de beestjes in de bush...ah oui, des serpents, sssisssiiii, comme partout dans l'afrique....één van de eerste woorden van Pascal tegen ons
we zetten ons witteke in gang richting Oudtshoorn; we passeren de tradouwpas - overweldigend mooi, met onderweg bobbejanen (bavianen) op ons pad; route 62 here we come, blijkbaar vergelijkbaar met route 66! voor motards, en cruissers een waar paradijs! zelfs voor ons een waar paradijs; kilometers asfalt schuiven onder ons door, en langs de kant worden we geconfronteerd met adembenemende landschappen in allerlei contrasten en kleuren en met enorme bergmassieven! is dit Zwitserland? Oostenrijk? de Grand Canyon? neen, ZA op zijn puurst!
het begint droog te worde in onze kelen; waar valt wannes zijn oog op...??? Ronnie's sex shop!!!!
We already know what it is, you not!!! googlelen mannen, zeker ons Ridderken, want zelfs hij zou hier zijn gading vinden, zeker weten, amaini!
dus ne pitstop aan RSS is een feit mé een blik castel lager aan den toog, Wannes en ik... Ronnie is daar ook, nen hippie/motard/outlaw puur sang - ge kunt daar eten en drinken, maaaaaaaaaaaaar gene sexxxx !!!!!!!! hihi
soit, als ge verhaal gelezen hebt op google, dan snapt ge da we daar ni konden vertrekken zonder iets achter te laten. We hebben daar ne soutien van ons moeder achtergelaten die te klein was en we normaal gingen geven aan de zwartekes...de traditie vereiste dat we daar onze naam en datum opschreven, ne foto volgt...dat was de beloofde anekdote...
vervolgens terug de route 62 op, gezellige picknick, dan via Oudtshoorn naar Schoemanshoek, waar we tent geboekt hadden voor twee nachten...een hartelijke ontvangst door Pascal werd afgesloten met kaasschotel en rode wijn voor onze tent, na gebruik van jacuzzi in de natuur, zicht op de bergen, eeeeeeeeeeeeeeeen koud water !!!!! allé, lauw...
Sie so, hie sijn we wee. We zijn een tijdje offline geweest...tja tis hier Afrika zenne. WiFi ni, WiFi ja
We hebben op vrijdag 30 Jan Stellenbosch achter ons gelaten en hebben onze dagreis gestart via Franschhoek....we blijven erbij....9/10 witte auto's, 9/10 zwartjes op de baan. Vooraleer dat ge een stadje of dorpje binnenkomt passeer je steeds enkele townships....tzijn toch barakken zenne. En als ge ze onderweg tegenkomt zijn ze zo vriendelijk en zwieren ze steeds....langs de baan zie je ze stappen...vanwaar...waarheen...we weten het nog niet. De venten mager...de vrouwen goed int vlees...en dan groepjes kinderen. En allemaal zo warm aangekleed, tis te zeggen lange broek, lange mouwen, pet.... Nu weten we ook waarom zenne...theeft iets met kreeft te maken...ge verbrandt hier zelfs in den otto.
We zijn al ook wa zakken snoep kwijt en ook stiften, potloden, stylo's...en een paar vingers bijna....die kinderhandjes en kinderharten...het is alsof ge hen tien iPads of iPods geeft...en tzijn verdomme gewoon snoepjes of stylo's. Onze kinderen zouden dit zelf ne keer moeten meemaken....en ze lachen en stralen zenne...maar ze trekken ook mekanders snoepjes weg en dan is er al ne keer een bekke ruzie😉
Soit...wij dan koers gezet richting onze volgende bestemming...Swellendam. Dit via een aantal bergpassen en landschappen....manmanman....weids , gevarieerd, ge kunt het niet beschrijven in 2 zinnen of tien woorden...tis onbeschrijfelijk...adembenemend. Ge weet niet waar kijken en wat te fotograferen. En ik moet van mijne co-piloot (soms noem ik haar mrs bouquet of hyacinth) uitkijken voor elke bocht, steen en streep op de weg ) En de plakkaten onderweg blijven door Jule geschilderd. Amai, ze heeft hier nogal een jobke gedaan zenne....da kind.
We zijn dan eindelijk op onze bestemming gekomen "the old Thatch lodge"...eindelijk want het blijkt hier steeds wat zoekwerk te zijn...tja, Afrika hé. Tis geen 10 vierkante km groot hé.
Voor de verstaanders onder ons: het trekt zowat op Sukotai, die old Thatch lodge... Ge vindt er mekaar ook ni direct weer....We zijn hier 2 nachten gebleven omdat we dit als uitvalsbasis hebben gekozen om de streek ewat te verkennen. En als we het woord streek verkennen dan is dat hier niet bedoeld net alsof we Vlassenbroek, het Kravaalbos of Belle broek ne keer bezoeken zenne...200km tocht is hier de "normale" verkenningstocht
Bon, na een zalig, exotisch, prachtig en met veel liefde door onze gastvrouw Karine klaargemaakt ontbijt (met heeeeeel veeeel fruit) achter onze geplombeerde kiezen - sorry Mie, gij hebt geen kiezen - en onze picknick bij de hand zijn we vertrokken op zaterdag 31 jan richting natuurreservaat De Hoop....we gaan beestjes spotten....
Op weg naar kruisen we vanalle soorten "pluimages" , reigers, ooievaars, roofvogels, bonte vogels...we zullen nen boek moeten kopen om de namen te weten. We stoppen voor een eenzame schildpad...zomaar op de gravelweg...eentje waarvoor het gemiddelde aquarium bij ons te klein is....best het beestje opnemen want anders geraakt het onder ne Michelin of Uniroyal en da's ni de bedoeling...maar het pist als ge het opneemt....van schrik? Het beest leek zowat op nen Duitse helm op poten....
Bestekes, die beestekes lopen en zitten en vliegen hier in twild zenne...ge moet ni verschieten als ge plots ne struisvogel ziet wegcrossen...of een grijs reeboksken...een soort bambike in het wild. Struisvogels - Ostrich noemen zet dat hier - en vol-au-vent, euh en volonté. Stomme beesten zenne maar wel dodelijk gevaarlijk met hun poten.
Wij met ons Fordteken het reservaat in...ik zie daar ene bontebok...schoon beest met witte kop en wit wipstaartje...da beest wordt door Conny wel 150 keer getrokken precies alsof het is het laatste op aard...en 30 meter verder smijten ze ermee naar onze kop. We zijn al content als we ne keer een ander exemplaar zien...nen andere kleur...ook een soort bok, maar ja we hebben onze wildlife gids niet bij de hand...da's voor in Addo Elephant park. Op het einde van onze tocht in het reservaat zijn we aan de kust gekomen...de Indische oceaan die een paar km verder overgaat in de Atlantische. Daar is ook de walvistrekroute...buiten een paar vogels en wat veel water waren we daar gans alleen...gans alleen hé. De rust van de zee smeet zich op ons.
We zijn dan teruggekeerd naar onze lodge en hebben ons neergezet in een restaurant waar we een trio van Afrikaans en game gebben gegeten...om u tegen te zeggen...njammie. Och ja, Met game bedoelen ze hier wild (dit was kudu, springbok en Ostrich). Het Afrikaans was bobotie, lam en chicken malay.
Deze rijke en uiterst aangename en volle dag zit er op. Het bedje lonkte. Geen in slaap wiegen zenne. Kopje neer en dodo. Op naar zondag 1 feb waar we onze Ford richting Oudtshoorn sturen. Maar eerst nog eens lekker ontbijten bij karine en een uiterst goede uitleg krijgen voor onze route en ook een fijne babbel over het leven en in het bijzonder het Afrikaanse leven en way of life.Het verhaal van onze 1 feb volgt...met een leuke anekdote.... Op naar de fameuze route 62.
We zijn er, we zijn er...!!!!
Na een reis van bijna 24u onderweg met tussenstop te Dubai zijn we op Afrikaanse bodem neergestreken...juiwel juiwel "neergestreken" want we hebben 2 heel goede vluchten gehad. Mijn medepassagierster is heel flink geweest... Met dank aan het nodige pilletje R-calm en de flesjes wijn bij het eten
Woensdag zijn we goed gepakt afgezet aan de luchthaven door papa Miel en rond middernacht plaatselijke tijd in VAE werd al 1ste smsken gestuurd naar het thuisfront dat Dubai al in onze zak steekt. Nog nooit zo'n verscheidenheid aan volk(eren) gezien....op het vliegtuig sprak men al van 15 nationaliteiten en 17 talen....waaronder 2 Belgskes alvast. In de luchthaven wast maal 10 peins ik qua nationaliteiten met alle geuren kleuren en geluiden erbij. Wat ons opviel is dat Dubai heel westers is en dat daar veel Hindi/Pakistani werken in de shops. Alibaba den Arabier stond daar niet achter den toog zenne...die was zijn oliedollars aan het tellen ...wel sjieke boetieks...in den terugkeer naar den Belgique zullen we daar zeker ne keer passeren '-)
Rond 4h plaatselijke tijd terug met Emirates richting Kaapstad deze keer. Allebei naar filmkes gekeken, ewa geslapen en weer gegeten en gedronken zodat ons zitplaats op dat moment precies ewa krap werd hihi
Ne keer lief gelachen naar een airhosteske en een flessen Jack Daniels bij mijn cola gekregen. Als dander hare mond spoelt met wijn dan mag Ikke toch ne keer met Jack babbelen zekers woeaaaaa
Rond de middag (in belgenland dan 11h) bij 35 graden ons botinnen neergezet op den tarmac.
Vanaf dan ging het leven wat trager...de eerste zwarte medemensen in slow motion al zien stappen en fietsen.
Ons ottoken opgepikt....we hebben ne groteren gekregen dan voorzien...wat noemen ze hier groot? Ne Ford Figo...nog nooit van gehoord in die combinatie zenne. SOit, ne witten zoals er hier 9 op de 10 rondrijden.
Dan op zoek - zonder gps zenne mannekes - naar ons eerste guesthouse...net buiten Stellenbosch...een universiteitsstad...borden met opschrift organiese scheikun, administrasie universiteit, ...tis precies of Jule heeft hier de plakkaten geschilderd. Eindelijk na een reeks van contacts met de locals - zoals Conny het graag zegt en heeft - ons etablissement gevonden. Een groot afgesloten domein, met 2 elektrische poorten en omheining....met paarden en koeien en een Duitse schÖne mädchen mit grosse ... - zoals ik het graag zeg en heb woeaaaaa
Bon, net wat we zochten, in alle rust, te midden van natuur, met zicht op mooi landschap en berg...en met goedgevulde frigo, yeath!!!
Terwijl dat ik hier op ons terrasje onzen blog voorzie van de nodige belettering, nip ik van mijn glas wijn en wordt mijn schrijfwerk hier onderbroken door mijn Mie die hier een eerste wildebesst euh eekhoorn heeft gezien...tis nog waar ook zenne...op 2 meters van ons. Al sjans dat we hier geen noot of eikel in ons gezicht kregen sie gelijk ze mij dat wild beest aanwees amaini
Ons plan bestaat erin om vandaag - we schrijven 29 jan 2015 voor de nog wakkere Belg, den eerste keer op westkaapstadse bodem de innerlijke mens te sterken. We zullen het u laten weten wat het uiteindelijk was of zal geweest zijn. Een ding ben ik zeker...ze zullen mij vanavond ini moeten wiegen...wildebeest naast mij in bed of ni.... Tot de volgende!
We schrijven vandaag 22 januari 2015. Onze voorbereidingen voor onze rondreis zijn voor 99% rond
Ons "gerief" ligt klaar, onze koffer staat stand-by om te worden gevuld met de vooraf geselecteerde kledij. Maar ik denk dat we er nog eens met het "botte mes" zullen moeten doorgaan We mogen elk wel 30kg meetorsen maar ik kom liever met 30kg af (koffer met wat afrikaanse spullen gevuld ) dan dat ik er mee op reis trek. Misschien kunnen we de plaats in onze koffer nu wat opvullen met wat spulletjes voor de kindjes ginds...
Ook ons"reisboekje" met ons reisschema is opgemaakt. De online incheck moet nog gebeuren maar onze chauffeur naar Zaventem is al gereserveerd
Hier op het werk vragen ze me allemaal of ik ingeënt ben.... ...we gaan wel niet naar de brousse zenne en het park waar we de big five kunnen zien (Addo) is malaria-vrij....
Conny is ondertussen telkens op de treinrit druk in de weer met "in het geel" aan te stippen in een reisgids van Zuid-Afrika. Af en toe laat ze mij eens iets lezen en ik moet zeggen het ziet er veelbelovend uit. Maar langs de andere kant denk ik ook dat voor al wat ik haar zie aanstippen we onze reis zullen moeten verlengen tot 13 feb 2016
Sie so, hie sijn we wee. We zijn een tijdje offline geweest...tja tis hier Afrika zenne. WiFi ni, WiFi ja
We hebben op vrijdag 30 Jan Stellenbosch achter ons gelaten en hebben onze dagreis gestart via Franschhoek....we blijven erbij....9/10 witte auto's, 9/10 zwartjes op de baan. Vooraleer dat ge een stadje of dorpje binnenkomt passeer je steeds enkele townships....tzijn toch barakken zenne. En als ge ze onderweg tegenkomt zijn ze zo vriendelijk en zwieren ze steeds....langs de baan zie je ze stappen...vanwaar...waarheen...we weten het nog niet. De venten mager...de vrouwen goed int vlees...en dan groepjes kinderen. En allemaal zo warm aangekleed, tis te zeggen lange broek, lange mouwen, pet.... Nu weten we ook waarom zenne...theeft iets met kreeft te maken...ge verbrandt hier zelfs in den otto.
We zijn al ook wa zakken snoep kwijt en ook stiften, potloden, stylo's...en een paar vingers bijna....die kinderhandjes en kinderharten...het is alsof ge hen tien iPads of iPods geeft...en tzijn verdomme gewoon snoepjes of stylo's. Onze kinderen zouden dit zelf ne keer moeten meemaken....en ze lachen en stralen zenne...maar ze trekken ook mekanders snoepjes weg en dan is er al ne keer een bekke ruzie😉
Soit...wij dan koers gezet richting onze volgende bestemming...Swellendam. Dit via een aantal bergpassen en landschappen....manmanman....weids , gevarieerd, ge kunt het niet beschrijven in 2 zinnen of tien woorden...tis onbeschrijfelijk...adembenemend. Ge weet niet waar kijken en wat te fotograferen. En ik moet van mijne co-piloot (soms noem ik haar mrs bouquet of hyacinth) uitkijken voor elke bocht, steen en streep op de weg 
Fotos
) dan dat ik er mee op reis trek. Misschien kunnen we de plaats in onze koffer nu wat opvullen met wat spulletjes voor de kindjes ginds...
...we gaan wel niet naar de brousse zenne en het park waar we de big five kunnen zien (Addo) is malaria-vrij....
