Na een heerlijk nachtje slapen, gevuld met dierengeluiden, besloten enkele actievelingen de dag sportief in te zetten. Een heftige work-out of een halfuurtje extra slapen later schoven we aan de ontbijttafel.
Nadat we apen waren gaan spotten , zonder succes, was het tijd om onze stemmen op te warmen voor een korte repetitie.
Het was vandaag zeer warm, zon 31 graden. Ideaal voor een frisse duik in het zwembad of een mooie wandeling op het domein.
Hierna was het alweer tijd voor een lekkere lunch waarna we richting het Nahoon Estuary reserve vertrokken. We maakten er een prachtige natuurwandeling.
Nadat we een mooie groepsfoto trokken, vertrokken we terug richting onze geweldige farm. Tijdens een kleine tussenstop in het centrum van East London, bezichtigden we het impressionante roze stadhuis met het standbeeld van Biko.
Eenmaal terug in de farm begon het weer te keren en vielen de eerste druppels al snel uit de lucht.
We vermaken ons op deze regenachtige avond aan de open haard. Na ons laatste avondmaal in deze geweldige farm, zingen we nog voor een jarig personeelslid die ons daarna trakteert op lekkere taart.
Nu wachten we vol ongeduld op de voorspelde volledige maansverduistering (de langste van deze eeuw in ZA)
Verslag Elke en Astrid V
PS : een hele gelukkige verjaardag aan onze mama, Karin Brouwers
Enkele foto's van deze prachtige farm. Met spijt in het hart laten we hem morgen achter.
Vandaag moesten de valiezen om 8u aan de bus staan. En ja hoor, we waren allen op post. Terwijl André en Christo de valiezen in de bus zetten, gingen wij lekker ontbijten in het hotel.
We ruilden de luxe van dit hotel al snel weer voor een busrit naar East-London.
Na een stop bij het Mandela museum in Mthatha, waar we een uur het leven van Mandela mochten opsnuiven , begon de echte busrit naar East-London. Onderweg werden we ons wel bewust van de luxe die wij mochten ervaren toen we de huisjes, krotten van de lokale inwoners zagen.
We reden langs prachtige landschappen . Ook de vele huisjes van gisteren zagen we terugkomen in het landschap.
Door het dorre landschap stromen hier en daar rivieren. De Aloë Veroxplant groeit hier welig. Christo raadde ons aan om een zalfje hiervan aan te kopen (vrouwen worden hiermee10 jaar jonger en mannen krijgen terug haar ) .
In Qunu stappen we even uit de bus om de begraafplaats van Mandela en een replica van het huis waar hij de laatste 6 jaren gevangen zat, te fotograferen.
Na het verorberen van ons lunchpakket proberen we dieren te spotten (Kijk, kijk, kijk, jullie moeten spuren ).
We zien ook opeens een hele hoop Mandelahuisjes (allemaal dezelfde huisjes die Mandela liet bouwen voor de armsten)
Na een tochtje waarbij onze chauffeur zijn rijkunsten weer liet zien, komen we aan in het Santa Paloma Guesthouse. Waw ! Het is hier prachtig! 2 paarden en 2 honden verwelkomen ons.
Onmiddellijk proberen we het ijskoude zwembad uit, aaien we de katten , kijken we naar de paarden.
Er wordt gepingpongd, gepoold , gezwommen. We zitten gezellig rond het vuur en kijken naar het Zuiderkruis en de verschillende planeten die we allemaal duidelijk kunnen waarnemen.
Na het avondeten en gezellig samenzitten , kruipen we ons bedje in.
Verslag : Eline V
Wist je dat ?
- Een rivier hier een fontein is
- Een droge rivier met enkel water als het regent, een spruit is
- Bierbeek in het Afrikaans dus Bierfontein of Bierspruit zou heten
Weer opgestaan onder een helderblauwe hemel, zoals trouwens elke dag (we hebben hier nog geen enkele wolk gezien). Enkelen (pianiste en dokter) verkozen om vóór het ontbijt even een duikje in zee te nemen en zagen een prachtige zonsopgang in roze en paarse tinten. Na een verkwikkend ontbijt vertrokken we weer voor een rit van 430 km van Durban naar Mthatha. De eerste 100 km reden we langs de Natalse zuidkust. Het is hier altijd warm, ook in de winter (zon 25°). En nu is het hier dus winter. Het is de geliefde vakantieplaats van vele Zuid-Afrikanen. Het is ook echt Zululand met dorpen waar uitsluitend zwarten wonen en met namen als Umbumbuli, Umgababa, Dududu en Umtentweni. Langs de snelweg zagen we de typische (Zuid-) Afrikaanse toestanden met zelfs verkoopstalletjes waar ze plaatselijke vruchten verkochten. We zagen ook weer vele voetgangers langs de snelweg passeren en zelfs gewoon oversteken. Ook de geiten en de koeien gebruiken de weg om zich gemakkelijker te verplaatsen. Na 100 km verlieten we de snelweg om weer de bergen in te trekken. Hier zagen we vele suikerrietplantages en makadamianotenbomen. Na het stadje Kokstad waar we ons lunchpakket verorberden, verlieten we de provincie Kwazulu-Natal en kwamen we in Oost-Kaap : de provincie met de grootste concentratie mensen (zwarten) , maar met de minste werkgelegenheid. Zo ver we konden zien, over alle bergtoppen verspreid : huisjes en nog eens huisjes kriskras door elkaar, zonder straten. Enkele spectaculaire vergezichten en riviertjes met namen als Kwamakosi, Intshambili en Umvalweni verfraaiden het geheel. Om 17u kwamen we aan ons mooie hotel in Mthatha, een stad waar volgens onze gids, 5 blanken wonen en voor de rest zwarten.
We hebben net lekker gedineerd (ribbetjes, vis, kip, burger, ) en gaan nu slapen. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.
Verslag : Luc
Vanmorgen opgestaan met enige nieuwsgierigheid : een eerste blik op de Indische oceaan in Durban in de Ansteys Backpackers. Een stevig ontbijt en een ochtendwandeling langs de oceaan zijn een garantie voor een goeie start van een nieuwe dag in ZA : een nieuwe dag, nieuwe kansen, zegt onze gids Christo. Daar maken we gretig gebruik van. De bus brengt ons naar het voetbalstadion waar een gigantische boog van 106 m hoog de aandacht trekt. Deze boog is ons eerste doel van de dag. De skycar, een trammetje dat loopt op de boog, brengt ons naar boven, een excellent uitzichtpunt van waaruit we een wijds zicht hebben op de skyline van Durban met zijn grote haven aan de ene zijde, het strand met de prachtige golven van de oceaan aan de andere zijde. En niet te vergeten de zon, die alles een extra schittering en glans geeft.
Daarna komt de shopping mall ushaka village walk aan de beurt. Een fijne plek met voor elk wat wils: mooie souvenirshops, het strand, meer hebben we niet nodig. De trek van de sardines kunnen we niet zien, blijkbaar vindt deze plaats begin augustus. Daarna volgt een lekkere lunch in de ons intussen vertrouwde plaats Lords.
Na de lunch is het tijd voor het serieuze werk : het concert samen met het Kwazulu Natal Youth Choir. Alleen de weg ernaartoe is de moeite waard, onze bus geraakt verstrikt in het drukke gewoel van de markt, een zwarte markt, waar geen enkele blanke zich waagt in het gewoel en het drukke verkeer van tientallen busjes. Aangekomen ter plaatse, krijgen we in een zeer mooie, echte British School old style, een zeer warme ontvangst met een lekkere maaltijd. Hoe groot kan de tegenstelling zijn met maar een paar straten verschil?
Wij openen het concert met een swingende 40, het voelt goed aan en de reactie van het publiek is enthousiast. Na een lekkere pauze met cakejes, limonade en thee volgt het 2e gedeelte met het KNYC. Zij starten met wat Europese, religieuze muziek, daarna kregen we een hele mooie set van diverse stijlen. Het beste uit een mix van blank en zwart. Een geslaagde avond, (weeral een mooie dag).
Verslag : Lizzie
Vandaag een lange busreis : 625 km.
We vertrokken om kwart over acht en namen afscheid van Pretoria. Voor het eerst waren we buiten een stedelijke agglomeratie. Aanvankelijk reden we langs eindeloze licht golvende velden en weiden. Heel veel koeien gezien en hier en daar een groepje antilopen, een waggelende struisvogel of een grazende zebra. We reden o.a. over de Modderfontein, de Grootriet, de Mol en de Hol (allemaal riviertjes). We deden vandaag ook 3 provincies aan : van Gauteng naar Vrijstaat en dan naar Kwazulu Natal. De nodige pipi-stops ontbraken niet . Onderweg ook de plek bezocht waar Mandela gevangen genomen werd. Via enkele mooie bergmassieven kwamen we rond 18u allemaal gezond en wel in onze backpackers aan. Vanuit onze kamers horen we het ruisen van de Indische Oceaan, hier enkele meters verder.
Verslag : Luc
Nog enkele wist-je-datjes :
Wist je dat :
- In ZA de zon s middags in het noorden staat
- Onze chauffeur André heet
- Onze bus met alles en iedereen erin exact 21340 kg weegt
- Het gras in ZA niet groen maar geel is
- Op onze bus nummer 1 wel mag, maar nummer 2 niet
- In ZA veel zwarte voetgangers gewoon langs de snelweg lopen
- Er ook geiten langs de snelweg lopen
- Wij hier niet op een steenweg rijden, maar op een steenpad
- De meeste autos hier wit zijn
- We 7 plantenvreters meehebben
Andere wist-je-datjes volgen later.
Vandaag vroeg uit de veren !
Afscheid nemen van deze fijne plek waar we 4 dagen vertoefden.
Dankewel Marcel om ons zo in de watten te leggen.
Nu lange busreis naar Durban !
Na een heerlijke kop Rooibosthee, chocolademelk of oploskoffie voor de oudere en minder oudere medereizigers (verse filterkoffie kennen we hier blijkbaar niet) en ontbijt, vertrokken we richting Soweto, stipt om 9u30 ! Om 11u, na een rit door het hart van de SOuth WEst TOwnship en langs de oude kerncentrale (is niet meer actief, maar de koeltorens zijn heel mooi beschilderd en je kan er nu van benjispringen), kwamen we in de lokalen van het toch wel beroemde Soweto Gospel Choir aan. Daar maakten we kennis met Jimmy Mulovetsi en enkele van zijn topzangers-dansers. Amai, heel indrukwekkend wat een prachtige stemmen ze hebben en wat voor geluid en dans ze kunnen produceren. Na hun introlied begon de workshop. Ze leerden ons een viertal Zulu- en Xhosa liedjes met bijhorende dansmoves aan, niet allen even eenvoudig;), ook de clic-sound is niet evident. Jullie zullen ook een hele leuke Zulu krijgersdans te zien krijgen bij onze aankomst;). Het was echt een super ervaring! Na deze intensieve ochtend, konden we genieten van een heerlijk buffet (o.a. een pikante shakalaka en millie-millie pap) in één van de toprestos van Soweto op 100 m van het oude huis van Nelson Mandela (voor hij op Robben Island terecht kwam) en van bisschop Desmond Tutu. Het is een heel historische en betekenisvolle plek voor Zuid-Afrikanen. Daarna ging het richting apartheidsmuseum. Dit museum vertelt het verhaal van de apartheid tot de verkiezing van Mandela als eerste president van de republiek van Zuid-Afrika. Er was ook een speciale tijdelijke tentoonstelling voor de 100ste verjaardag van Madiba. De bedoeling van het museum is bij de bezoeker de sfeer van het apartheidsregime op te wekken door o.a. een aparte ingang en tickets voor blanke en nie-blanke. Helaas hadden we maar een uurtje om deze bom aan teksten, aangrijpende fotos en filmfragmenten te verteren, dus zijn we er heel snel doorheen moeten wandelen, maar ik denk dat we er allemaal wat wijzer van geworden zijn! Begeleid door de zoetgevooisde stem van Lina en een rap-intermezzo van Christos dochter Monique zijn we teruggekeerd naar ons hostel in Pretoria. Terug op hostel, hadden enkele meisjes het briljante idee om een zeer verfrissende duik in het zwembad te nemen om zich daarna bij het snikhete kampvuur te gaan verwarmen. Na een glaasje Vonkelwijn konden we weer aanschuiven voor een heerlijke braai en een stuk taart voor de verjaardag van Elien en Steven Na een paar spelletjes en gezellig gebabbel bij het kampvuur, zijn we allemaal richting onze bedje gegaan om fris en monter te zijn om aan onze 600km lange tocht richting Durban te beginnen morgen. Lekker Slaap,
Verslag : Annelise
Ps Ook nog een hele gelukkige verjaardag aan de mama van Tereza van het hele meisjeskoor en Tereza.
Voortrekkersmonument met de traditionele groepsfoto
