Ongeveer, een halve eeuw geleden werd ik geboren, en amper een paar uur na de geboorte begon het al mis te lopen. Tot op heden weten ze nog steeds niet wat er juist gescheeld heeft maar in ieder geval is het '' kantje boordje'' geweest. Ongeveer 6 dagen heb ik gevochten tegen de dood en de laatste dag hadden ze zelfs tegen men moeder gezegd dat ik de morgend niet meer zou halen,maar ik heb er anders over beslist.Mijn jeugd verliep ook niet vlekkeloos, mijn eerste 14 levensjaren werden overtrokken door zware astma aanvallen, waardoor ik me minder ging voelen dan andere kinderen omdat ik beperkt was in het doen en laten, ravotten en dergelijke gingen mij niet goed af omdat ik met die verdomde astma zat. Maar koppig als ik ben beet ik door en wou ik ook ravotten en voetballen, dit allemaal ten nadele van men astma...nachten heeft men moeder langs men bed gezeten met de ramen wagenwijd open zodat ik toch maar lucht zou krijgen. Op begrip van men vader hoefde ik niet te rekenen volgens hem was ik een mislukt kind. Wat dat ook betekenen mag...ik weet in ieder geval, dat ik meer slaag dan eten of liefde van hem heb gehad en dit omdat ik de oudste was van 3 en ik op men broer en zus moest passen. Een voorbeeldje'' zo kwam er bezoek op een avond en die mensen hadden ook hun zoon bij hij was de leeftijd van men broer, het was rond sinterklaas.Ik zat binnen naar de tv aant kijken terwijl men broer men zus en die zoon van dat andere gezin in de keuken zaten. Men zus kwam binnen en vroeg aan men moeder of ze een mandarijntje mochten eten wat werd toegestaan. Wat niemand wist was dat de personen die in de keuken zaten bijna een kilo mandarijntjes hadden naar binnen gewerkt terwijl ze in de living allemaal zatezn te kletsen en koffie zaten te drinken. Toen dat gezin naar huis ging, zij men vader dat hij ook een mandarijntje wou men moeder de keuken in om een mandarijntje te halen en wat bleek tot haar grote verbazing, ze waren op. Dus men broer en zus en die jongen hadden daar goed hun best gedaan.Wij waren inmiddels al naar bovengestuurd want we moesten gaan slapen om naar school tegaan, mijn vader riep mij naar beneden, en vroeg wie die mandarijntjes had opgegeten? Ik wist het niet en vertelde hem dat ik niet in de keuken was geweest maar de ganse tijd naar tv had gekeken, goed wetende dat men vader dit ook allemaal wist, toen keek hij me diep aan en sloeg me zo hard hij kon tegen de grond. De hele wereld draaide. Mijn vader riep'' jij moet op je broer en zus passen dus is dat jou schuld dat die mandarijntjes op zijn. Tot op heden weet ik nog altijd niet hoe dat mijn schuld kon zijn...ik had ze toch niet gegeten, en ik ben toch niet verantwoordelijk voor wat iemand anders doet. Die avond heb ik slaag gekregen dat was echt niet meer normaal....het leek of mijn vader gek geworden was, met de vuist met de riem met alles heb ik slaag gehad. Ik had striemen op men rug en benen van de riem 2 vingers dik. Meer dan een week heb ik gekreund van de pijn die ik over men hele lichaam voelde. Toen ik bijna genezen was van die pandoering moest ik van men vader de hamer uit de stal gaan halen, geen licht, ijskoud, ik naar de stal ik op de tast zoeken naar die hamer, en toen trapte ik plots op een plank waar een nagel in zat en die ging volledig door men voet, ik brulde het uit van de pijn, sleepte me naar binnen om hulp te vragen, men vader kreeg me in de gaten, werd weer woest, gaf mij een paar vuistslagen en een paar gewone meppen, trok die plank uit men voet, en riep toen'' ik had toch de hamer gevraagd kun jij dan niks tegoei doen.Vanaf die dag brak er iets in mij en kon het mij allemaal geen flikker meer schelen.Telkens mijn vader mij sloeg lachte ik hoe pijn ik ook had ik lachte en maakte hem nog woester, maar het kon mij niks schelen. Toen wist ik dat er een dag ging komen dat ik groter en sterker zou zijn dan men vader, en ik zou er naar uit kijken op die dag om mijn vader ook zo eens te grazen te nemen.
