Sterchele trainde gisteren pas voor het eerst mee met Club, maar de hele dag gingen de truitjes met zijn naam al vlot van de toonbank.

Bij de start van de training moesten de Belgische nieuwkomers (Simaeys, Geraerts en Sterchele) een praatje maken met de omroeper.

Simaeys gaf mee dat hij resoluut voor een basisplaats ging en verloren zoon Karel Geraerts meldde dat zijn hart de afgelopen drie jaar altijd bij Club was gebleven. François Sterchele oogstte veel bijval omdat hij Club boven Heerenveen en vooral Standard en Anderlecht had gekozen.

Trainer Jacky Mathijssen was vrijdag 44 jaar geworden en kreeg daarvoor champagne. Opvallend was hoe goed hij het publiek bespeelde. Hij maakte duidelijk dat hij niet alleen naar Brugge was gekomen om Club weer op de rails te zetten, maar vooral om alle matchen te winnen.


Vanavond Valladolid

Naar jaarlijkse gewoonte stelt Club vanavond de nieuwe ploeg voor aan het publiek tijdens de Brugse Metten. Tegenstander in deze presentatiematch (rechtstreeks op KanaalTwee) is Valladolid, een nieuwkomer in de Spaanse eerste klasse. De kans lijkt klein dat Mathijssen al met een typeploeg van start gaat. François Sterchele heeft amper één demonstratietraining achter de rug en wordt om 18 uur nog aan de pers voorgesteld. Maertens, Blondel, Van Heerden en Yulu-Matondo zijn nog niet fit. Priske had in Cannes last aan de hamstrings, maar trainde gisteren net als Vermeulen alweer mee. Komen in principe in aanmerking: Stijnen, Verbauwhede, Lenaerts, Priske, Vermeulen, De Mets, Valgaeren, Alcaraz, Kucera, Clement, Klukowski, Englebert, Vermant, Geraerts, Simaeys, Leko, Daerden, Blondel, Djokic, Capon, Balaban, Chavez, Sterchele (?).

Vanavond om 20.30 uur: Club Brugge – Valladolid

Club Brugge ontvangt vanavond om 20.30 uur ter ere van de 32ste Brugse Metten het Spaanse Real Valladolid. Voor het blauw-zwarte publiek vormt het de officiële kennismaking met het ‘new look’ Club Brugge. Uitkijken wordt het vooral naar de nieuwkomers Alcaraz, Kucera, Geraerts, Djokic en Sterchele. Alleen Simaeys is er nog niet bij.

Tekst: Steven FLOIN

Aanvankelijk zou Club het op de Brugse Metten opnemen tegen RC Lens, maar de Noord-Franse club zakte op de laatste speeldag in de Ligue 1 van de derde naar de vijfde plaats. Daardoor treedt Lens dit weekend aan in de Intertoto Cup en moest het noodgedwongen forfait geven voor de Brugse Metten. Blauw-zwart zag zich daardoor genoodzaakt op zoek te gaan naar een andere sparringpartner en kwam daarvoor terecht bij de Spaanse neo-eersteklasser Real Valladolid.

RETRO

In 2001 versloeg Club Rayo Vallecano na strafschoppen

Vorig seizoen sleepte Club Brugge de Goedendag in de wacht na een 2-0 zege tegen het Franse Paris Saint-Germain. Koen Daerden bracht blauw-zwart al na een kwartier op voorsprong en nog geen tien minuten later zorgde die andere nieuwkomer Salou Ibrahim voor de 2-0. Na de pauze was er een attente Stijn Stijnen nodig om de nul op het bord te houden.

Met Real Valladolid ontvangt Club op de Brugse Metten al voor de vijfde keer een Spaanse tegenstander. In 1986 en ’88, toen de Brugse Metten nog een tornooi was met vier ploegen, rekende blauw-zwart af met respectievelijk Espanyol Barcelona (1-1, 4-1 na strafschoppen) en Athletic de Bilbao (3-1). Ter gelegenheid van het honderdjarige bestaan van Club Brugge kwam het illustere FC Barcelona op bezoek. De galamatch tegen het team van Johan Cruyff eindigde toen op 1-1.

De laatste keer dat Club het op de Brugse Metten opnam tegen een Spaanse ploeg was in 2001. Tegen Rayo Vallecano werd het toen 2-2. De debuterende Birger Maertens opende al na drie minuten de score met een prachtig afstandsschot. Amper vijf minuten later zorgde Ebou Sillah (foto) voor de 2-0. Blauw-zwart leek op weg naar een makkelijke zege, maar de Spanjaarden sleepten nog een 2-2 gelijkspel uit de brand. Club trok uiteindelijk via de strafschoppen met 5-3 aan het langste eind. Lesnjak, Simons, Ceh, Sillah en Verheyen troffen allen raak vanop elf meter.

DE TEGENSTANDER

Real Valladolid werd vorig jaar kampioen in Spaanse tweede klasse

Valladolid ligt in het noordwesten van Spanje en is de hoofdstad van de autonome regio Castilla y León. Het team speelt zijn thuiswedstrijden in het Nuevo José Zorrilla, een stadion dat met een capaciteit van 28.000 plaatsen te vergelijken is met het Jan Breydelstadion. De club werd opgericht in 1928 en de clubkleuren zijn, jawel, paars en wit…

Real Valladolid kroonde zich enkele weken geleden tot kampioen van de Segunda División. Het team is komend seizoen dus opnieuw in de Spaanse hoogste klasse te bewonderen, nadat het gedurende drie jaar actief was in tweede klasse. Voordien was de club een vaste waarde in Spanje, want tussen 1980 en 2004 speelde het team op één seizoen na in de Primera División.

De club wordt getraind door de onbekende Spanjaard José Luis Mendilibar Etxebarria. Ook in de spelerskern vallen er geen bekende namen te bespeuren. Nochtans stonden er vroeger al een aantal bekende namen op de loonlijst van Real Valladolid: Ruben Baraja (Valencia), Luis Garcia (ex-Liverpool, nu Atletico Madrid), Gabriel Heinze (Manchester United), Fernando Hierro (ex-Real Madrid), Cuauhtemoc Blanco (Mexicaanse ex-international) en de Colombiaanse ex-internationals René Higuita en Carlos Valderrama (foto).

IN DE BLAUW-ZWARTE KEUKEN

Jeroen Simaeys ontbreekt als enige nieuwkomer

Met zes toptransfers is het blauw-zwarte publiek tijdens het tussenseizoen flink verwend geweest. Van die zes komen er vanavond normaal gezien vijf in actie: Alcaraz, Kucera, Geraerts, Djokic en kersverse aanwinst François Sterchele. Alleen voor Jeroen Simaeys komt de partij nog net iets te vroeg.

Tijdens de fandag gisteren werd er voornamelijk op afwerkingsvormen getraind. Daarbij toonden vooral Djokic en Sterchele alvast hun tor-instinct. Afwachten of beide spitsen aan de aftrap verschijnen. Birger Maertens is hersteld van zijn enkeloperatie en maakt alvast deel uit van de selectie. Brian Priske speelde tegen Rennes zoals gepland 60 minuten maar had nadien nog lichte hinder. De Deen wordt daarom gespaard, waardoor Gertjan De Mets, de revelatie van de voorbereiding, wellicht zijn debuut mag maken.

Ook Michael Klukowski blijft uit voorzorg aan de kant. De linksachter kampt met een overbelastingsletsel en sluit maandag weer aan. Naast bovengenoemde spelers zullen ook Blondel, van Heerden, Stijnen en Yulu-Matondo niet in actie komen.

De wedstrijdkern: Lenaerts, Vermeulen, Valgaeren, Clement, Daerden, Englebert, Djokic, Balaban, Verbauwhede, Vermant, Kucera, Leko, Chavez, Sterchele, Geraerts, Salou, Maertens, Capon, De Mets en Alcaraz.

DE SCHEIDSRECHTER

Johan Verbist floot vorig seizoen zeven matchen van Club

De 32ste Brugse Metten worden straks in goede banen geleid door Johan Verbist. De 41-jarige scheidsrechter fluit al voor de 35ste keer in zijn carrière een wedstrijd van blauw-zwart. Vorig jaar floot Verbist zeven wedstrijden van Club: de thuismatch tegen Zulte Waregem, de uitmatchen op Westerlo, AA Gent, Charleroi en Standard, en de bekerpartijen tegen Westerlo en Kortrijk.

Jacky Mathijssen ziet de Metten als een 'presentatiematch' van het nieuwe seizoen. 'Ik heb stilaan een idee gekregen over een veldbezetting waarin iedereen aan zijn trekken komt', zegt de Brugse trainer. 'Het is belangrijk dat de spelers weten wat mijn ideeën zijn en naar welk systeem ik wil toewerken.' Dat systeem is nu al enkele wedstrijden een 4-4-2. 'Ik ben tot dusver tevreden met de invulling van de taken, nog niet altijd met de uitvoering ervan', zei Mathijssen gisteren. 'Maar dat is in deze fase van de voorbereiding normaal. De eerste match die echt telt is de competitiewedstrijd tegen Mons.'

Michel D'Hooghe over het moeilijkste jaar in zijn carrière Om het zwarte gat -na de mediaheisa rond Sterchele - een beetje te vermijden lieten we ons oog vallen op een artikel dat vandaag verscheen in 'Het Laatste Nieuws'. Daarin vertelt onze voorzitter, Michel D'Hooghe over het moeilijkste jaar in zijn carrière. bron: HLN

Met Club Brugge heeft voorzitter Michel D’Hooghe een rotjaar achter de rug. “Mijn man heeft het hele seizoen zijn hart zitten opvreten. Hij zag grijs”, zeg zijn echtgenote Anne Marie onomwonden. “Michel moest alle kritiek incasseren en ik zei: ‘Doe iets, kom er toch tussen.’ ‘Ik kan dat niet, de spelers vallen buiten mijn bevoegdheid’, antwoordde hij. Ik troostte hem dan maar met soep. Lekkere, zelfgemaakte, dampende soep.” Voetbal is gelukkig maar één (zij het zeer belangrijk) deel van D’Hooghe’s leven. Het koppel kreeg een derde kleinkind, vierde de 60ste verjaardag van Anne Marie en is uitgerekend vandaag 35 jaar getrouwd. De champagne zal knallen in hun zonnige appartement met uitzicht op de duinen en de zee.
“We hebben dit appartement tien jaar geleden gekocht. Vakantie, dat is recupereren in Oostduinkerke want ik reis al het hele jaar van hot naar her. Zeg nu zelf, wat is er beter dan met slippers aan naar de zonsondergang kijken en luisteren naar de meeuwen?”

De blik van Michel D’Hooghe wordt een beetje wazig. “Al die exotische bestemmingen kunnen me gestolen worden. Ik weet dat het nergens beter is dan hier. Telkens als ik terugkom van een zakenreis en de wielen van het vliegtuig het tramak op Zaventem raken, denk ik: ‘We zijn weer in het aards paradijs.’ Ik méén dat, hé.”
“Toen de kritiek op Club Brugge op sommige momenten echt te gortig werd, kwam ik hier ‘en stoemelings’ af en toe een dagje bekomen. Want ik zit al 35 jaar in de leiding van de voetbalsport, maar dit was zonder meer mijn moeilijkste jaar. Ik heb ongetwijfeld de laatste maanden een aantal vijanden meer gekregen, maar dan denk ik aan een gezegde dat me is bijgebleven: ‘Wie veel vijanden heeft, kan veel eer behalen.’ Dat is zo. Als je in de clinch gaat met mensen en ze moeten je uiteindelijk gelijk geven, dan voel je een voldoening.

ANNE MARIE: “Als Michel vijanden heeft, dan zijn dat mensen die hem niet kennen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat hij echt ruzie maakt en hij kan bijzonder goed luisteren. Ik krijg altijd dezelfde reactie na een ontmoeting. ‘Mevrouw, we wisten niet dat uw man zo’n sympathieke en vriendelijke mens was.’ Tja, op tv moet hij zichzelf altijd verdedigen en komt hij over als een heel serieuze man.”

MICHEL: “Weet je wat ik als bondsvoorzitter deed? Als er zo’n brief binnenkwam waarin ik aan mootjes werd gehakt, belde ik die mijnheer X uit Y op. ‘Mijnheer X? Het is hier Michel D’Hooghe van de voetbalbond.’ Stilte. ‘Mijnheer X, ik bel om u te bedanken, want brieven zoals die van u zijn meestal anoniem en dat heb ik de kans niet om te reageren. Ik bedank u voor uw fairplay, ik vind het moedig.’ ‘Ja maar mijnheer D’Hooghe, ik bedoelde dat niet zo..’ En dan begon het. Resultaat van het verhaal is dat ik hem zei: ‘Kijk mijnheer X. Als er nog zoiets is waarmee u het niet eens bent, laat het mij zeker weten. Twee mensen weten meer dan één.’ Zo ben ik met een twintigtal briefschrijvers de beste vrienden geworden.”

“De anonieme brieven, en ik heb daar een heel pak van gehad, werden eerst voorgelegd en belandden daarna in de vuilnisbak. Mijn secretaris Jean-Paul Houben zag dat ik er toch onder leed en zei op een dag: ‘Michel, ik gooi ze beter meteen weg.’ Een goed gedacht, daarna had ik er geen last meer van. Maar ik kreeg gelukkig ook veel ondersteunende brieven. Soms heel mooie, ontroerende epistels en ik schreef altijd terug.”

ANNE MARIE: “Als we weten dat iemand het moeilijk heeft, sturen we telkens ook een briefje. Omdat we zelf beseffen dat als je pijn hebt, zo een woordje steun wonderen doet. De corruptiezaak van Anderlecht in ’90 was bijvoorbeeld een heel zware periode. Michel was toen voorzitter van de Voetbalbond en werd ook al als schuldige beschouwd, hoewel hij er niks mee te maken had. Hij stond op het punt om ontslag te nemen omdat zijn integriteit in vraag werd gesteld, toen er een fax van Jacques Rogge binnenkwam. Die schreef: ‘Michel: please stay. Car lorsque les dégoûtés s’en vont, il ne reste que les dégoûtants.’ Ik heb hem altijd bewaard en die fax heeft Michel uiteindelijk doen besluiten op post te blijven.”

MICHEL: “Dat was de befaamde Dag van de Vier Telefoons. Ik was in Stockholm toen de krant in grote letters op de eerste bladzijde titelde: ‘D’Hooghe is een leugenaar’. En daaronder in kleine lettertjes: ‘Zegt Van Aken’. Eerste telefoon: een ongelukkige Anne Marie. Tweede telefoon: mijn zoon. Kwaad: ‘Nu moét je reageren, papa.’ Derde telefoon: Celie Dehaene, die ook al wat heeft meegemaakt: ‘Leven gulder nog?’ En de vierde een journalist die zei: ‘Ik weet, Michel, dat je daar niks mee te maken hebt.’

“Het voorbije seizoen was een annus horribilis op voetbalgebied, het moeilijkste uit mijn carrière. Ik had de macht aan anderen gegeven. Aan spelers, aan trainers. Precies dat delegeren is fout gebleken. Ik ging wel eens goedendag zeggen aan de spelers, maar ik kon niet zeggen wie waar op het veld moest staan. Met de ploeg had ik niks te maken. Ik werd veroordeeld op ongeveer het enige waaraan ik niets kon doen en dat zijn de resultaten van de ploeg. Dat weet de voorzitter van een provinciale ploeg ook: hij wordt altijd beoordeeld in functie van de laatste prestaties van zijn ploeg. Ik heb dat dit jaar heel schrijnend ondervonden.”

ANNE MARIE: “ Dramatisch vond ik dat, ik was echt colèrig. Ik ben de sterke vrouw in moeilijke momenten en Michel weet dat hij op mij kan rekenen, maar ik was vooral bezorgd om zijn gezondheid. Michel moest alles incasseren en hij heeft het hele seizoen een ploeg zien spelen waar hij zelf moeite mee had.”

MICHEL: “Ik herkende mijn ploeg, mijn club zelf niet meer en ik heb dat zeker wel duizend keer gezegd. ‘Je luistert teveel naar het publiek’, zeiden ze dan. Ja, goedenavond. Dat vond ik echt allesbehalve intelligent, want als er één kracht is bij Club Brugge, dan is het dat publiek. Het is geen ploeg van de fine fleur maar van het volk dat roept: ‘Alles jongens, erop en erover.’ Ik ben heel blij dat de supporters ons niet in de steek hebben gelaten, maar van bepaalde journalisten heb ik vuile kritiek gekregen. Ze bekritiseerden plots wat ze drie jaar tevoren aanbeden hadden.”

ANNE MARIE: “Niemand keek naar al wat er gerealiseerd was, maar alleen naar het feit dat er geen doelpunten gemaakt werden. Het enige waar Michel niets aan te zeggen had, was de ploeg. Die verantwoordelijkheid droegen sportdirecteur en trainer. Michel heeft het hele seizoen zijn hart zitten opvreten. Hij zag grijs. Vrienden verwittigden mij: ‘Je moet oppassen want hij gaat iets krijgen.’ Mijn man zet gelukkig zijn zorgen op de nachttafel en slaapt ondanks alles goed.”

MICHEL: “Hét grote probleem was een gebrek aan autoriteit. Ik kon maar op één manier ingrijpen: door de leiding te veranderen. Mij wordt dan verweten dat ik vaak trainers heb ontslagen, ik ‘veroorzaakte een slagveld van trainers’, stond er in deze krant. Maar ik ging wel naar alle wereldkampioenschappen. Ik ontsloeg Jan Ceulemans, een vriend van jaren. Je kan je wel voorstellen dat dat niet plezant was, hé.”
Anne Marie: “Als iemand daar van afgezien heeft, is het Michel. Want hij heeft zoveel respect voor de voetballer Ceulemans.”

MICHEL: “Tja, we zijn met de juristen overeengekomen daar niks meer over te zeggen. Laat het ons zo stellen dat hoewel de bedoeling prachtig was, het project mislukt is. Dan moet je de moed hebben om te zeggen: ‘We stoppen ermee.’ Ik kondig zo een ontslag altijd zelf aan de betrokkene aan. Dat is een bescheten commissie, zoals we in Brugge zeggen, ik wil dat niet aan anderen overlaten. Dat heeft lelijk aan mij geknaagd, dat is duidelijk. De pers heeft erop gezinspeeld dat ik beter wegging. Dat ik getackeld word van buitenaf daar kan ik tegen, maar aanvallen van binnen kan ik niet verteren. Dan zou ik gestopt zijn. En dat is nooit gebeurd, integendeel. Ik kreeg veel koestering en steun, het bestuur bleef collegiaal functioneren. Ik heb zelfs op een moment gezegd: ‘Als jullie denken dat mijn ontslag de oplossing is..’ ‘..dan begint de miserie pas goed’, antwoordden ze. Ik besef nu dat stoppen totaal verkeerd zou geweest zijn. Vaandelvlucht. De kapitein verlaat zijn schip in volle storm niet.”

ANNE MARIE: “Thuis was Michel in die periode veel stiller dan anders. Hij had behoefte aan rust. En aan soep. Lekkere, dampende soep. Mannen houden van soep en de fout van vele jonge vrouwen is dat ze geen tijd hebben om nog soep te maken.

MICHEL: “Voetbal en geneeskunde, beide zaken worden bij ons thuis niet besproken. Godzijdank.”

“Ik werk halftijds als arts en halftijds voor Club. Dat vergt een uitstekende organisatie, maar zorgt ook voor een gezond evenwicht. Meer nog, door de ene job verjaag ik een beetje de problemen in de andere.
Anne MARIE: “De nachtverpleegster in het zuikenhuis moet voor een bescheiden loon van 1.500 euro per maand zwaar werk verrichten. Daarna rijdt Michel naar zijn voetballers en moét hij de knop omdraaien. Het is zo een andere wereld.”

MICHEL: “Die vrouw leidt ’s nachts alleen een hele afdeling: ik heb grenzeloos respect voor haar. En dan kom ik bij die spelers die misschien 400.000 euro per jaar verdienen en die moet ik dan nog vriendelijk vragen: ‘Wil je alstublieft zondag uw best doen?’ (stilte) Ik ben begonnen als enige in mijn dienst, nu zijn er zes geneesheren. Ik heb heel goede collega’s en klop nog altijd wachtdiensten. Ook om duidelijk te maken dat ik nog altijd betrokken ben. Want het is ook dankzij de collegialiteit dat ik beide taken kan verzoenen. Makkelijk is dat niet. Ik heb gehad dat ik ’s avonds op een voetbalvergadering in New York zat en ’s morgens om 8.30 uur op de consultatie in Brugge. Dat kan, maar of dat gezond is, is een andere vraag. Om de twee weken zit ik een dag in Zürich. Dat klinkt indrukwekkend, maar Zürich of Luik, wat is het verschil? Tegenwoordig niks. Ik slaap onderweg en ik moet bekennen dat ik comfortabel reis, want de FIFA zorgt ervoor dat we niet in economy zitten. Als ik een medisch congres vlak na aankomst moet leiden, kan ik daar moeilijk als een zombie zitten. Ik heb het geluk dat ik nog gezond ben. Iemand die gezond is, mag veel ambities hebben. Iemand die niet gezond is, mag maar één ambitie hebben: dat is de waarheid.”
ANNE MARIE: “Mijn man is heel positief ingesteld en hij heeft dat aan mij geleerd, want ik was niet zo. Hij wordt zoveel met drama’s geconfronteerd… Als hij bij zo een jongen staat die van de ene op de andere dag verlamd is, kan hij alleen maar al zijn voetbalperikelen als zeer banaal beschouwen.”

MICHEL: “Over een paar jaar vlieg ik in het ziekenhuis buiten. Dan word ik 65 en moet ik met pensioen. Ik wil wel ergens een ambitie houden en meer om handen hebben dan wat bezigheidstherapie, want het zijn die mensen die jong blijven. Constant Vanden Stock van Anderlecht was met de toekomst bezig, nooit met zijn verleden. Die man heeft me vroeger heel goed begeleid. Ik werd voorzitter van de Voetbalbond toen ik 41 jaar was, was zeer ambitieus en trok me alles aan: van de grootste miserie tot de temperatuur van de mayonaise. ‘Menneke’, zei Constant. ‘Hebde gij ooit Napoleon voor zijn infanterie zien vechten?’ Hij had gelijk. Als voorzitter moet je als laatste komen en niet als eerste op de bres klauteren. Dat is voor mij nog altijd niet gemakkelijk, ik heb nog altijd de neiging om alles zelf te doen.”

ANNE MARIE: “Toch is Michel veel rustiger geworden, zijn ‘Sturm- und Drangperiode’ is voorbij. Ik vergezel hem nog veel op al zijn reizen, maar ik ben wel kieskeuriger geworden. Er zijn landen die ik voor bekeken hou.”

MICHEL: “We hebben nog maar pas de 60ste verjaardag van Anne Marie gevierd. 60 jaar vind voor mezelf een hefboom. Een leven met veel ambitie was nodig, want alleen zo geraak je verder, maar op die leftijd wint het begrip verantwoordelijkheid meer en meer aan belang. Ik voel meer verantwoordelijkheid. Ook voor Club Brugge.”

ANNE MARIE: “Ik vind dat voor een vrouw de mooiste jaren beginnen als je 50 wordt. De kinderen zijn groot, en veel stress valt weg. Weet je wat ik zo tof vind aan Michel? Dat hij waardeert wat ik doe.”

MICHEL: “Als voetballeider heb ik op nationaal vlak een rampjaar achter de rug, maar internationaal is, denk ik, mijn rol toegenomen. Dat heeft te maken met verkiezingen in UEFA en FIFA en met het feit dat ik een zekere anciënniteit heb opgebouwd. Ik ben een van de senior members van het uivoerend comité van de FIFA, dat weet men in België niet eens. Ik zit daar nu 19 jaar in. Ik ben voorzitter geworden van Club Brugge omdat ik dat beloofd heb op het sterfbed van Michel Van Maele. Toen ik gestopt ben als voorzitter van de Voetbalbond dacht geen haar op mijn hoofd eraan om nationaal nog een mandaat op te nemen, maar toen Van Maele ernstig ziek werd, heeft hij me aan zijn ziekbed geroepen. De dag voor zijn overlijden vroeg hij: ‘Je gaat de Club toch niet in de steek laten?’ Dat kon ik niet weigeren.”

ANNE MARIE: “Michel heeft mij moeten overtuigen. Ik heb geen invloed gehad op zijn beslissing, ik was zelf verrast toen hij die taak op zich nam. Zéér verrast. Het is ook de eerste keer dat ik hem heb weten twijfelen. Hij was nationaal voorzitter en dan ineens naar een club. ‘Vraag raad’, heb ik gezegd, ‘vraag of zoiets aanvaard wordt.’ “

MICHEL: “Ik beklaag me niet dat ik de overstap gemaakt heb. Sepp Blatter van de FIFA zei: ‘Als een zaak de moeite is om aan te pakken, is het de moeite om ze goed aan te pakken.’ Go for it, ik had het aanvaard. Punt. Ik heb lessen getrokken uit wat gebeurd is. Ik ben 61 jaar en heb de structuur rond mij helemaal veranderd. Onze sportmanager krijgt niet meer die volledig vrije hand zoals voordien. Het vervolg van het verhaal is de kwalificatie voor Europa met de Beker van België en het feit dat we de supporters bij ons kunnen houden. De grootste paradaox van de laatste maanden is dat we dachten 25% abonnementen te verliezen terwijl we misschien een record gaan breken. Dat is voor een stuk ook te wijten aan het gekwetste gevoel. Samen uitgejouwd, samen sterker. We gaan het nieuwe seizoen bijzonder hoopvol tegemoet. Ik zal eens iets stouts zeggen: we hadden die annus horribilis nodig. Twee jaar geleden werden we voor de dertiende keer kampioen van België en ik had het gevoel dat iedereen dat maar normaal vond. Eerst zijn we met onze neus door het slijk gegaan en nu kijkt iedereen weer hoopvol omhoog. Er is een nieuwe sportleider en een nieuwe trainer en de overgrote meerderheid van de spelers zal vernieuwd zijn. Elf goeie spelers maken daarom nog geen goede ploeg, nu moet er aan de cohesie gewerkt worden.

De interesse van de politiek in de sport is niet zo groot. Kijk eens wat ik moet doen om het nieuwe stadion in Brugge voor te bereiden. We zijn nog in de fase van het aanvragen van vergunningen, maar we gaan nog een lange lijdensweg tegemoet.”

Vanavond verloor Club met het kleinste verschil van Stade Rennes, de nummer 5 van de Franse topdivisie vorig seizoen. Blauw-zwart speelde na 2 gele kaarten voor new boy Geraerts meer dan een helft met 10 man. Het enige doelpunt van de partij viel pas 10 minuten vóór affluiten. Club eindigt zo op de tweede plaats in het Driehoekstornooi van Cannes en keert morgen uit Zuid-Frankrijk huiswaarts.

Na een korte recuperatieperiode van amper 24 uur mocht de Brugse falanx vanavond onder een loodzware hitte opnieuw de wei in tegen Stade Rennes. In de eerste helft was Club zeker niet de mindere van de rood-zwarte Franse eersteklasser. Veel van het spel speelde zich af op het middenveld. Er werden dan ook amper kansen bij elkaar gevoetbald. Kort vóór de pauze pakte Karel Geraerts na een tweede gevaarlijke tackle zijn tweede gele kaart. Aan de rust moest Club de pionnen noodgedwongen herschikken: Koen Daerden (foto) nam de plaats in van De Mets die door een lichte blessure van Klukowski de linkerbackpositie voor zijn rekening had genomen in de eerste helft. De ruit op het middenveld werd bevolkt door Clement als VM, Englebert als RM, Leko als LM en Balaban als AM. Djokic was Clubs enige spits.

Deze tactiek kende kort na de rust bijna succes: Balaban besloot echter op de paal. Op de 65e minuut werd een moegestreden Djokic (foto) vervangen door Salou. De warmte en de numerieke minderheid begonnen beetje bij beetje door te wegen bij onze blauw-zwarten. Stijnen hield in deze fase van de partij Club een paar keer recht. In de 73e minuut viel Badiane in bij Rennes. Nog geen minuut later verschalkte hij met zijn frisse benen de Brugse defensie: 1-0. Mentaal bleek Club zelfs met 10 niet aangeslagen. Naar het einde toe kon de ploeg zelfs nog drang naar voor ontwikkelen ondanks de hitte en de moeheid. Dit stemde de technische staf tot tevredenheid. Bij een gelijkspel hadden penalties beslist over de winnaar van het tornooi.

Mede door de rode kaart van Geraerts was dit al bij al een logische nederlaag tegen een sterk Rennes. Morgen onderneemt Club de terugreis. Om 15 uur staat een aangepaste training op het programma na de noeste arbeid in Zuid-Frankrijk.

We geven ook nog mee dat Vermant de kapiteinsband droeg vóór en Clement na de pauze en dat Priske na 60 minuten van het veld moest met dezelfde blessure waarmee hij aan de voorbereiding begon (Alcaraz verving de Deen het laatste half uur op rechts). (HN)

Ploegopstelling: Stijnen; Priske (60' Alcaraz), Kucera, Valgaeren, De Mets (46' Englebert); Clement, Vermant (46' Leko), Daerden, Geraerts; Djokic (65' Salou) en Chavez (46' Balaban).

Doelpunten: 74' Badiane (1-0)

Birger Maertens: "Een Belg die positief ingesteld is" "Zijn komt is voor ons een schitterende zaak. Sterchele is een spits die een hele match weegt op een verdediging. Hij blinkt niet meteen in een ding uit, maar is zowat in alle aspecten goed." "Hij is technisch sterk en heel snel in de eerste meters, waardoor hij gemakkelijk een tegenstander van zich afschudt. Dat een trainer als Mathijssen hem heel hoog inschat, zegt op zich voldoende over zijn kwaliteiten." bron: Het Brugsch Handelsblad

"Hij is overigens een heel positief ingestelde jongen, die graag sfeer brengt in de groep. Iedere ploeg zou zo iemand kunnen gebruiken, daar bestaat geen twijfel over."

Philippe Van de Walle: “De ideale Clubspits” Fluppe wordt lyrisch als hij het over Sterchele heeft: “Hij is het voorbeeld van een echte opportunistische spits. Hij is een lefgozer die zich door niets of niemand uit zijn lood laat slaan wanneer hij een doelkansje ruikt. Hij ruikt gewoon waar hij moet opduiken en wat hij op dat moment met de bal moet aanvangen.” “Sterchele is zowat in alles de tegenpool van Balaban. De Kroaat wacht zijn balletjes af, maar François is een eeuwige werker die altijd beweegt. Hij provoceert al zijn tegenstanders in de zone van de waarheid en dat is een heel belangrijke eigenschap in het hedendaagse voetbal.” “Daarbij komt dat hij een zeer aimabele persoon is die steeds wil bijleren. Zijn loopvermogen is gewoon geweldig en met die eigenschap alleen al zal hij enorm geliefd zijn bij de Clubsupporters. Ik weet zeer goed wat de Clubsupporters aanspreekt en daar past Sterchele wonderwel in.” bron: Het Brugsch Handelsblad

“Sterchele past zich ook heel snel in een groep in. Overal waar hij komt, is hij meteen de meest populaire jongen uit de groep. Echt, Sterchele is de ideale spits voor Club.”

“François kan overigens ook scoren tegen een versterkte verdediging, en niet alleen tegen ploegen waar hij de ruimte krijgt. Hij staat niet te wachten tot hij dat voorzetje krijgt. Met zijn snelle bewegingen creëert hij zelf de nodige ruimte voor zichzelf of voor een beter geplaatste medemaat. Hij is de ideale sluitpschutter die niet op het zweet van een ander leeft, maar eerder zelf het vuile werk wil opknappen.”

Kevin Roelandts: “Schitterende sfeermaker!” Gedurende een half seizoen heeft Kevin Roelandts bij Geminal Beerschot François Sterchele leren kennen als ploegmaat en de Oostkampenaar haalt al zijn superlatieven boven wanneer hij het over de kersverse Rode Duivel heeft. Bron: Brugsch Handelsblad

“François is technisch sterk en heel snel, maar zijn grootste kwaliteit is dat hij toch zo makkelijk scoort. Bij iedere ploeg zou hij slagen,daar mag je niet aan twijfelen. Trouwens, door naar een sterkere ploeg te verhuizen, zal hij zelf ook nog betere worden en mogelijk nog scherper voor het doel komen.”
Met wat hardere en meer doelgerichte training kan hij naast betere maats nog meer goals maken. Bij GBA moest hij niet echt het onderste uit de kan halen want hij was toch elke week zeker van zijn plaatsje in de basisploeg. Bij een meer gerenommeerd team zal hij zich feller moeten weren om te overtuigen en dat kan hem alleen maar voordeel opleveren, vind ik.”

“Sterchele is zowat in alles de tegenpool van Balaban”

“François is een slimme spits”, beweert Kevin Roelandts wanneer wij naar het geheim wapen van Sterchele vragen. “Hij kan bijzonder goed het spel lezen waardoor hij steeds op het goeie moment op de goeie plaats voor het doel van de tegenstander verschijnt. Zo’n slimme goaltjesdief in je ploeg krijgen is wellicht de droom van elke voetbaltrainer.”

“Daarbij komt dat hij niet makkelijk uit zijn goed humeur te halen is. Zelfs wanneer hij enkele wedstrijden niet scoort, zal hij niet kniezen of zeuren. Hij is gewoon heel erg zeker van zichzelf en weet dat hij snel opnieuw doelpunten zal produceren.”
Sterchele lijkt anders ook wel een aardige lolbroek te zijn. “Zowel op het trainingsveld als in de kleedkamer is François een fantastische entertainer. Dat maak je niet zo vaak mee met een Waal in een Vlaamse ploeg. Hij was de echte sfeermaker van Germinal Beerschot. Ze zullen hem niet alleen om zijn pak doelpunten erg missen op het Kiel”, besluit Roelandts.

Johnny Ver Eecke: "Simaeys breekt dit seizoen door" "Ik denk dat Jeroen Simaeys dé revelatie van het nieuwe seizoen zou kunnen zijn. Ik beschouw hem zelfs als de verbeterde versie van Timmy Simons. Toen hij in tweede klasse bij Leuven voetbalde vond ik hem al heel goed en hij bevestigde dat bij STVV. Ik ben er van overtuigd dat hij dit seizoen zal doorbreken." bron: Het Brugsch Handelsblad

"Voor de titel tip ik op RSCA. Ze werden vorig seizoen kampioen en hebben zich nog versterkt. Club zie ik tweede eindigen. Ik denk ook dat Club de enige concurrent wordt van paars-wit."

"Genk schoot vorig jaar uit het niets naar de top. Nu kennen de tegenstanders hun sterkte. En Standard speelt traditioneel de enkel heenronde of enkel de terugronde sterk. En het verlies van Conceiçao speelt ook niet in hun voordeel."

vrijdag 20 juli 2007

François STERCHELE tot 2012 bij Club Brugge Club Brugge, Germinal Beerschot én François Sterchele hebben een overeenkomst bereikt over de definitieve overgang van de 25-jarige spits van het Kiel naar het Jan Breydelstadion. De onderhandelingen verliepen van begin tot eind uiterst correct, zowel tussen de beide clubs als met de speler en zijn zaakwaarnemer, en hebben geresulteerd in een contract voor de komende vijf seizoenen, tot de zomer van 2012. bron: clubbrugge.be

Club Brugge KV en François Sterchele zullen komende zondag, 22 juli, de transfer toelichten tijdens een officiële persconferentie in de Telenet Lounge van het Jan Breydelstadion, met start om 18.00 uur (twee en een half uur voor aanvang van de wedstrijd Club Brugge - Real Valladolid, de jaarlijkse galawedstrijd in het kader van de "Brugse Metten").

Club Brugge KV laat de vertegenwoordigers van de media weten dat het vóór zondagavond totaal zinloos is met de speler, zijn zaakwaarnemer of met iemand van de club contact te zoeken nopens deze transactie.

30 goals in twee jaar eerste klasse
François Sterchele, geboren op 14 maart 1982, komt dus vanaf morgen de rangen van Club Brugge versterken. De 25-jarige aanvaller, die zijn carrière begon bij de Luikse provincialer Loncin, werd in 1994 als 12-jarige door toenmalig topklasser FC Luik ontdekt en ingelijfd. Zijn talent als prijsschutter kwam evenwel pas aan het licht nadat hij de overstap maakte naar vierdeklasser Kelmis, in de Duitstalige hoek van België. Met 24 doelpunten werd hij er in 2003-04 topschutter in vierde klasse.

Het jaar daarop loodste Sterchele derdeklasser Oud-Heverlee Leuven met 21 treffers naar de eindronde, waarin hij ook nog 7 maal scoorde en de promotie naar tweede klasse hielp afdwingen. Goed voor een transfer naar eerste klasse, naar Sporting Charleroi, waar hij onder de hoede van... Jacky Mathijssen negen keer scoorde in 31 wedstrijden. Met een vierjarig contract bij Germinal Beerschot op zak, ontplofte de Waalse doelpuntenmachine pas goed: vorig seizoen deed hij de netten 21 keer trillen.

François Sterchele werd daarmee topschutter in eerste klasse. Op 24 maart 2007, tien dagen na zijn 25ste verjaardag, maakte hij zijn debuut in de nationale ploeg, waarvoor hij tot dusver driemaal uitkwam. Genoeg adelbrieven om in binnen- en buitenland grote belangstelling op te wekken. Hij koos uit de diverse aanbiedingen voor Club Brugge, waar hij vanaf morgen de trainer terugvindt die hem twee jaar geleden op het hoogste niveau in ons land lanceerde.

Het seintje van François Sterchele, waar Luc Devroe dinsdag zo vurig op hoopte, is er dan toch gekomen. Het heeft er alle schijn van dat hij akkoord gaat met het contract dat blauw-zwart hem bood. Sportmanager Devroe verliet gisterochtend de Franse Azurenkust, waar Club deelneemt aan het toernooi van Cannes, en vloog terug naar België. Om er met Germinal Beerschot te onderhandelen, want behalve een akkoord met Sterchele, moest er ook met de Antwerpse club nog een overeenkomst bereikt worden. Omdat zijn vliegtuig vertraging had, dook Devroe uiteindelijk pas rond 19 uur op het Kiel op.

GOED GESPREK
Voor GBA-ondervoorzitter Herman Kesters en technisch directeur Aimé Antheunis werd de oefenwedstrijd tegen Sint-Truiden, die een half uur later startte, onmiddelijk van ondergeschikt belang. Ruim tweeënhalf uur later doken beide partijen opnieuw uit de catacomben van het Kiel op. Met de mededeling dat ze een zeer goed gesprek hadden. Verdere commentaar werd vriendelijk maar kordaat geweigerd. Club Brugge kondigde wel aan vandaag na de middag een perscommuniqué te verspreiden. Hoogstwaarschijnlijk met de melding dat Sterchele de volgende seizoenen in een blauw-zwarte outfit zal te bewonderen zijn.

Dat daaraan niet meer moet getwijfeld worden, is ook af te leiden uit de bewegingen van François Sterchele zelf. Hij was gisteren in Brugge imemrs druk bezig zijn transfer verder af te ronden. De aanvaller was niet aanwezig op de officiële fotosessie van Germinal Beerschot, maar legde rond de middag wel medische testen af in het AZ te Brugge. Ook was hij aan het rondkijken om een appartement te huren in het nabijgelegen Knokke. Daarna keerde de waal doodleuk terug naar Antwerpen, waar hij op de bank naast zijn toekomstige ex-ploegmaats de oefenpartij tegen Sint-Truiden volgde.

STANDARD
Ondetussen liet Standard niets meer van zich horen. Een mogelijke verhuis van Jovanovic naar Spanje had de zaak in een stroomversnelling kunnen brengen. Eersteklasser Osasuna verhoogde zijn bod op de Serviër immers tot 4,5 miljoen euro. meer dan voldoende om vervolgens Sterchele binnen te halen. Standard was bereid op die basis te onderhandelen, maar Jovanovic zelf zag het niet zitten om uit te wijken naar een club die geen rol had kunnen bemachtigen op het Europese toneel.

Kucera wordt een sterkhouder Stepan Kucera wordt al vanaf de eerste dag in Brugse loondienst bewierookt. Paul COurant, die als tussenpersoon optrad in de overstap van Sparta Praag naar CLub Brugge, meet de Tsjech minstens evenveel kwaliteiten toe als zijn landgenoot David Rozehnal. Na drie wkeen voorbereiding zijn de superlatieven niet uit de lucht gegrepen. Bron: Het Laatste Nieuws

Kucera kan men tot nu toe weinig of geen gebreken toschrijven. Sterk in de duels, een goed speldoorzicht en een strakke voorzet kenmerken al verscheide wedstrijden zijn klasse. Een miniem tekort aan snelheid compenseert de nieuwe Brugse centrale verdediger door een uitstekend speldoorzicht. Zonder overdrijven is Kucera aardig op weg om de absolute sterkhouder van de blauw-zwarte defensie te worden. Zijn concurrenten Maertens en Valgaeren beseffen nu al dat ze aan deze nieuwkomer een kwade klant zullen hebben.

Gewonnen duels: 5
Verloren duels: 1
Gewonnen kopduels: 3
Verloren kopduels: 1
Goede voorzetten: 5
Slechte voorzetten: 0
Doelpoging (voet) binnen kader: 0
Doelpoging (voet) buiten kader: 1
Doelpoging (hoofd) binnen kader: 0
Doelpoging (hoofd) buiten kader: 0

'Concurrentie is een voordeel' Simaeys: 'Ik heb gekozen voor de club die mij het meeste wilde' Jeroen Simaeys slaagde deze zomer met onderscheiding in zijn voorlaatste jaar psychologie. Maar binnenkort wacht alweer een nieuw, en wat hem betreft belangrijker examen: doorbreken als basisspeler van Club Brugge. bron: De Standaard

Nadat het er tussen de blokperiode en de eerste training van Club Brugge niet van gekomen was, lijkt Jeroen Simaeys eindelijk van enkele dagen vakantie te genieten. Noodgedwongen wel te verstaan. De 22-jarige middenvelder vloog met een twintigkoppige selectie van Club Brugge naar Nice om er aan de Azurenkust deel te nemen aan een vriendschappelijk tornooi. Maar een lichte ontsteking aan zijn linkerachillespees weerhoudt hem enkele dagen van intensief trainen en wedstrijden spelen. En dus is er in de zon van Zuid-Frankrijk even tijd om stil te staan bij de steile opgang van zijn carrière.

'Op de eerste trainingsdag zei Jacky Mathijssen mij: zo zie je maar hoe raar het allemaal kan lopen. Twee jaar geleden had hij me graag van Oud-Heverlee Leuven naar Charleroi gehaald. Maar ik kwam uit derde klasse en vond de stap naar Charleroi nog iets te groot. Sint-Truiden leek me - ook als Vlaming - een betere keuze. Twee jaar later komen we elkaar dan toch weer tegen. En dan nog wel bij Club Brugge. Dat betekent dat we het beiden goed hebben gedaan. Voetbal is nu belangrijker dan de studies.'

Mogelijk treft Simaeys met François Sterchele straks een andere oude bekende bij Club.

'Onze carrières zijn parallel verlopen', zegt Simaeys. 'We braken gelijktijdig door in Leuven en verhuisden op hetzelfde moment naar eerste klasse. Maar ik heb hem nu niet gebeld met de vraag om voor Brugge te kiezen. Dat zou niet veel aan zijn keuze veranderen denk ik. Ik denk ook niet de aanslepende onderhandelingen negatief zijn voor zijn imago. Als hij er voor de winterstop alweer tien maakt, spreekt niemand daar nog over.'

En dus zou Sterchele een welgekomen aanwinst zijn, net zoals het kwartet andere nieuwelingen die de Brugse kern wel erg groot hebben gemaakt.

'Die concurrentie ervaar ik als een voordeel', zegt Simaeys. 'In Sint-Truiden kreeg in de voorbereiding ook iedereen zijn kans, maar werd al snel duidelijk wie zou spelen en wie niet. Hier heb je die zekerheid niet, maar net dat houdt je scherp. Alleen al door te trainen met goede voetballers gaat je niveau de hoogte in.'

De keuze voor Club Brugge was niet evident. Simaeys kon ook naar Standard en Genk. 'Uiteindelijk heb ik voor de club gekozen die mij het meeste wilde. Ook vanuit het buitenland was er interesse, maar dat sloot ikzelf uit. Ik wil geen stappen overslaan. Voor mij is de stap van Sint-Truiden naar Club Brugge even groot als de stap van Oud-Heverlee naar Sint-Truiden.'

Maar dan moet Club wel opnieuw naar de top van eerste. 'Het mindere seizoen vorig jaar is hier geen echt issue meer. Of toch niet in negatieve zin. Wat je wel merkt is dat iedereen tot het uiterste gemotiveerd is. Vergeet ook niet dat Club vorig jaar nog zesde is geëindigd en de beker heeft gewonnen. Dat is een heel verschil met Sint-Truiden waar het voortdurend vechten tegen de degradatie was. Daar sloop wel angst in de ploeg.'

En dus wandelt Simaeys ontspannen in het trainingspak van Club rond. 'Ik ervaar geen echte druk om Club weer naar die top te voeren. Ik heb alleen maar controle over mezelf, dus probeer ik gewoon het allerbeste van mezelf te geven. Van kliekjesvorming heb ik hier al helemaal niets gemerkt. Iedereen gaat open en sociaal om met elkaar. En dat zeg ik niet om een cliché te gebruiken - het is echt zo. Mathijssen is iemand die enorm rechtlijnig is en binnen bepaalde grenzen voldoende vrijheid toelaat. In de drie weken is er nog niet het geringste conflict geweest. Dat is eigenlijk wel bijzonder.'

Sterchele dicht bij Club Brugge Club Brugge en Germinal Beerschot sturen vandaag een bericht de wereld in waarin -als alles goed gaat- de transfer van François Sterchele kenbaar gemaakt wordt. Beide clubs bereikten gisteravond een akkoord, het is nu alleen nog wachten op het jawoord van de Belgische topschutter. Bron: GVA

De transfer van François Sterchele zat muurvast, tot gisteren. Sportleider Luc Devroe keerde halsoverkop met het vliegtuig terug van het oefenkamp van Club Brugge in Cannes. De delegaties van Club en GBA ontmoetten mekaar dan in de vooravond in Antwerpen. Devroe en GBA-ondervoorzitter Herman Kesters drukten hun tevredenheid uit over de onderhandelingen. "Het waren zeer positieve gesprekken", klonk het eensgezind uit de monden van Devroe en Kesters. Een akkoord wilden beide clubs nog niet bevestigen, al treden ze vandaag wel samen naar buiten. "Beide clubs zullen een officieel communiqué verspreiden om het nieuws te melden", laat Devroe nog maar weinig twijfel bestaan over een gunstige afloop.

Gisteravond laat was het nog niet duideljik of Sterchele zelf al had toegehapt. De Waalse goalgetter moest gisteravond in principe aan Club Brugge meedelen of hij zou ingaan op het gedane voorstel. Volgens zijn manager Juric Selak gebeurde dat niet. Maar verklapte hij: "Eigenlijk is het simpel: als Germinal Beerschot een akkoord heeft met Club Brugge, gaan we normaal met Brugge in zee."

Indien een transfer alweer afspringt (zoals eerder toen GBA een akkoord had met Anderlecht), kan Sterchele - die bij Germinal Beerschot nog een contract heeft tot 3020- nog steeds rekenen op de interesse van Standard.

Derde keer, goede keer? Met Sterchele weet je nooit, maar het ziet er nu toch sterk naar uit dat de 25-jarige prijsschutter van de voorbije competitie naar Club verhuist. De spits van Germinal Beerschot legde alvast medische tests af in Brugge, en sportmanager Devroe was gisteravond op Het Kiel om de deal af te ronden. Bron: Het nieuwsblad

Het afleggen van fysieke proeven is niet altijd een garantie voor een transfer. Anderhalf jaar geleden deed De Camargo alle mogelijke tests, om zich daarna naar zijn auto te spoeden, richting Sclessin. 's Anderendaags tekende de Braziliaan fijntjes een contract bij Standard. Ook nu weer probeerden ze aan de boorden van de Maas tot vervelens toe stokken in de wielen te steken, met onder meer een ultiem (maar te laag) bod. Club-manager Luc Devroe besloot daarom deze week naar de grote middelen te grijpen. Maandagavond al had hij, in ware Hollywood-stijl, met de fel begeerde aanvaller rond de tafel gezeten in het Brusselse Conrad-hotel. Die vroeg achteraf 48 uren bedenktijd. Als de Luikenaar dergelijke woorden in de mond neemt, is een smoes nooit ver weg, zo leerde het recente verleden. Sterchele stuurde zo Anderlecht en Heerenveen met een kluitje in het riet. Wat de geruchten over een voorakkoord voor drie seizoenen met de Rouches uiteraard alleen maar sterker maakte. 'Een verkeerde voorstelling van zaken', liet Devroe weten. 'Alles heeft te maken met een vertaling van het contract uit het Nederlands naar het Frans.'

Dat Devroe het Franse afzonderingsoord van Club verliet om op woensdagnamiddag verder te onderhandelen en gisteravond zelfs aanwezig was op de oefenmatch van Beerschot tegen STVV, mag dan weer een serieuze indicatie zijn dat hij eerder op de dag een akkoord bereikte met Sterchele zelf. De Brugse sportmanager zat vanaf 19 uur te onderhandelen met Aimé Anthuenis en Herman Kesters, respectievelijk technisch directeur en ondervoorzitter van de Ratten. 'Er is een positief gesprek geweest tussen Club Brugge en Germinal Beerschot, donderdag in de namiddag zal er nieuws zijn', zo lazen Devroe en Aimé Anthuenis enkele uren later een communiquée voor, zonder verdere commentaar. Germinal Beerschot heeft in het verleden altijd beweerd dat het pas zou praten als de speler er zelf uitgekomen was.

Het Brugse optimisme was in ieder geval doorgedrongen tot in Zuid-Frankrijk, waar de hoofdmacht van blauw-zwart een oefenpot speelde tegen het plaatselijke Cannes. Dat Sterchele zo goed als van Club was, verspreidde zich daar als een snel lopend vuurtje.

Gruweljaar

In deze weken durende soap is ondertussen voor heel België bekend hoeveel ze op Het Kiel aan hun goudhaantje willen verdienen. Als Devroe zich dan spoorslags naar Antwerpen begeeft, zal het wel niet zijn om over het weer te praten. Met een kleine drie miljoen euro wordt Sterchele één van de duurste Belgische transfers ooit. Club is bereid die som op tafel te leggen. Eerder haalde het al de Serviër Djokic binnen, en Balaban is nog altijd niet weg. Geruchten willen trouwens dat de nieuwste aanwinst in het Jan Breydel om en bij de één miljoen euro netto per jaar zou verdienen, en dat hij een appartement in Knokke krijgt. Dat werd nergens bevestigd, maar het zou alvast om één van de zwaarste contracten ooit in het Belgische voetbal gaan. Met Geraerts haalde het eerder ook al een vet betaalde vis binnen. Blijkbaar wordt de spaarpot van de Champions League gretig aangesproken om het voorbije gruweljaar definitief naar de vergetelheid te voetballen. En Sterchele zelf? Die lachte in zijn vuistje, strooide tegenover vrienden nog wat mist rond, zat ontspannen te kijken naar de oefenmatch van Germinal Beerschot ... Tegenover de pers hield hij de kiezen op elkaar. Op Het Kiel liep ondertussen het verhaal dat de thuisploeg al een vervanger beet heeft. Het zou de bedoeling zijn om Bancé van Metallurg Donetsk zo snel mogelijk voor te stellen.

In tropische omstandigheden won Club in de vooravond van Cannes met 2-3. Voor zo'n 600 toeschouwers waaronder een 150'tal blauw-zwarten kwam Club in Zuid-Frankrijk in de 35' op achterstand. Nog voor de kampwissel bogen Salou (met een fraaie treffer) en Clement (met een rake kopstoot) de achterstand om. Zo'n 10 minuten vóór tijd maakte de Franse derdeklasser de 2-2. Het was Djokic die in de 93e minuut voor de winning goal zorgde.

Bij een temperatuur van boven de 30 graden hadden onze jongens de opdracht meegekregen om de partij vlug in handen te nemen. De technische staf had de eerste wedstrijd van het Driehoekstornooi tussen Rennes (Ligue 1) en Cannes (3e klasse) gisteravond bijgewoond. Het wist dan ook dat Cannes een taaie brok zou worden. Topploeg Rennes had het namelijk knap lastig gekregen tegen een moedige en felle thuisploeg.

In de 35e minuut bracht Perrin Cannes op voorsprong. Hij kon een voorzet aan de tweede paal voorbij doelman Stijnen binnenkoppen: 1-0. Amper 2 minuten later stonden de bordjes al gelijk: Salou (foto) nam met de rug naar de goal de bal van Leko aan, kapte zich mooi vrij en schoot de bal knap binnen: 1-1. Drie minuten vóór de koffie kwam Club via Clement 1-2 voor. Na hoekschop belandde de bal bij Leko die het ronde ding in het pak gooide. Fille zette het hoofd tegen de bal die mooi in de winkelhaak binnenging. Die achterstand was het sein voor de thuisploeg om er wat virieler tegenaan te gaan. Dit gebeurde vaak buiten het zicht van de scheids die te veel liet begaan. Vooral Salou kreeg het hard te verduren van de Franse defensie. Her en der vielen wat gele kaarten.

In de tweede periode bleef Club de controle behouden over het spel. Het moest toch alert blijven voor de sporadische counters van Cannes. Bij één van die tegenaanvallen scoorde Njagolov in de 78e minuut de gelijkmaker: 2-2. Achterin maakte onze defensie bij dit tweede doelpunt geen goeie beurt. Het verdedigde te slap uit, Cannes nam over en Njagolov gleed de voorzet aan de tweede paal binnen. Daarna kwam Club via vooral Djokic aan een paar kansen. Het was uiteindelijk diezelfde Djokic (foto) die in de 93e minuut op voorzet van Englebert voor de 2-3 zorgde.

We geven ook nog mee dat De Mets opnieuw 90 minuten lang de kapiteinsband rond de arm droeg, dat Leko weer goed was voor 2 assists en dat Djokic zijn tweede doelpunt voor Club scoorde in evenveel matchen. Samenvattend: een verdiende, maar hard bevochten zege. Morgen strijdt Club om 19u30 voor de tornooizege tegen eersteklasser Rennes. (HN)

Ploegopstelling: Stijnen; De Mets, Kucera (46' Valgaeren), Alcaraz, Klukowski; Clement (62' Priske), Vermant (62' Geraerts), Leko (46' Daerden), Englebert; Salou (62' Djokic) en Balaban (62' Chavez).

Doelpunten: 35' Perrin (1-0), 37' Salou (1-1), 42' Clement (1-2), 78' Njagolov (2-2), 93' Djokic (2-3)