Nog 4 marathons moet ik lopen, voor ik volgend jaar op 4 juli mijn 100ste ga lopen. Normaal moet dat vlot lukken, maar laat nu net mijn rug het weer eens begeven. Al een tijd weet ik dat ik voorzichtig moet zijn met mijn rug. Af en toe knapt daar toch iets en dan blokkeert heel mijn onderrug. Als het niet te erg is, gaat het zo weer over, zeker als mijn vrouw mijn rug wat masseert. Als het wat erger is, ga ik even naar een osteopaat en die manipuleert dan mijn ruggengraat. Enkele dagen later is het probleem dan weer weg. Op 2 juli, mijn verjaardag nota bene, gebeurde dat weer eens, net als we met vakantie waren in de Ardèche. Ik bukte mij om de sandaaltjes van Jonas, mijn oudste kleinzoon, vast te maken. Het leek, met wat massage, snel weer over te gaan. Vorige vrijdag, 17 juli, gebeurde het evenwel weer eens, toen ik mijn kleinzoon wilde opheffen om pruimen te plukken. Deze keer was het wel goed prijs. Vorige maandag liet ik mij dan maar behandelen door een osteopaat, iemand waar ik noodgedwongen beroep moest op doen, omdat de vaste osteopaat met vakantie was. Het leek niet echt te verbeteren, integendeel. Ik belde al met een orthopedisch chirurg voor een afspraak, maar dat zou pas in september kunnen! Gisteren en zeker vanmorgen, voel ik serieuze verbetering. Even afwachten dus met die dokter, nog een paar dagen voorzichtig blijven, ... en dan weer lopen? Ik hoop het!
