“Dit is het einde … dat doet de deur dicht…”xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Inderdaad, december en heel 2012 lopen op hun laatste benen.

Het lijkt alsof de tijd steeds vlugger gaat!

Wanneer we weer eens in de donkerste, maar ook meest sfeervolle periode van het jaar beland zijn, is het ook tijd om even achterom te kijken.

“I did it my way…”

Beslissingen nemen, projecten uitwerken,…

Soms gaat het vlot

Soms moet je tegen de stroom opvaren … of roeien met de riemen, die je hebt.

Soms springen collega’s en vrienden onmiddellijk mee op de kar.
Soms moet je heel wat overredingskracht gebruiken of hindernissen nemen.

Maar—met één uitgesproken doel voor ogen, nl. het welzijn van onze internen—heb ik geprobeerd om het internaat naar beste vermogen te leiden.

“Je ne regrette rien…”

Inderdaad, zelfs na al die jaren, doe ik dit werk nog steeds met hart en ziel.
Soms loop ik met mijn hoofd keihard tegen de muur…

Of moet ik ondanks een serieuze inzet, toegeven dat ik de mist ingegaan ben…

Een dipje is me op zo’n moment niet vreemd!

Maar uit die fouten trekken we lessen om verder te gaan.

En als je dan op een reünie een heleboel gelukkige, jonge volwassenen ziet, die enthousiast vertellen over hun tijd in Het Molenschip, dan weet je: “HIER DOEN WE HET VOOR!!’

You never walk alone…”

Het voorbije jaar bracht tal van vreugdevolle momenten, maar helaas ook ogenblikken, dat we dachten kapot te gaan van verdriet, zowel privé als professioneel.

Gelukkig konden we op deze momenten terecht bij familie, vrienden, collega’s…

Elkaar even vastnemen, een knuffel, een schouderklopje, een liefdevolle blik,… deden dan wonderen.

“Que sera sera…”

De oude Grieken hadden hun orakels, andere volkeren—zoals de Maya’s - deden aan voorspellingen.

In een glazen bol kunnen kijken om te zien wat de toekomst nog zal brengen, zou misschien leuk zijn.
Helaas, ondanks alle hoog technologische ontwikkelingen, moeten we het nog steeds doen met gissingen.
Misschien maakt dat het leven wel zo spannend: hopen, verlangen, vooruitkijken,… en uiteindelijk blij verwonderd zijn met wat het lot voor ons in petto heeft.

“We are the world, we are the children…”

Kinderen! Onschuldige hoopvolle wezentjes, die helaas in heel wat gebieden onnoemelijk gevaar lopen.
Onze kinderen beseffen niet altijd hoe goed ze het hier hebben: geen oorlog, geen geweld, voldoende eten,…

We doen er alles aan om hen het beste te geven.

Helaas kunnen we hen niet altijd en overal beschermen. Soms doet één zieke geest alle goede zorgen teniet.
We moeten echter blijven geloven in een mooie toekomst voor onze kinderen!

“Fly me to the moon…”

We willen steeds verder en hoger gaan, maar misschien moeten we het niet altijd ver gaan zoeken.

Ook dichtbij zijn er een heleboel mensen, die ons nodig hebben. Soms zien we de noden, die vlak bij ons zijn niet meer.
Misschien moeten we in 2013 eens wat meer rondom ons kijken, opnieuw uit onze cocon komen en aandacht schenken aan wat vlak bij ons gebeurt.

Het dorpsplein vlakbij kan even pittoresk zijn als dat verre exotische strand!

“Happy New Year”

Na deze muzikaal geïnspireerde terugblik, kan ik 2012 alleen maar afsluiten met deze welgemeende wens voor iedereen:

“Laat ons tevreden zijn met wat ons gegeven is, laat ons zorg dragen voor de mensen om ons heen  en laten we er een spetterend 2013 van maken!”