De zomervakantie staat voor de deur. Voor Poeske het begin van een eeuwigdurende vakantie: op 1 september gaat hij met pensioen. Ik ben toch wel een beetje jaloers, maar ja, normaal voor mij nog 3 jaartjes... en vermits de tijd vliegt...!😃
Net leuke, maar supervermoeiende tweedaagse met het CvD achter de rug. Het altijd interessant om de collegae op een niet alledaagse manier te zien. We hebben ook een fijne navorming gekregen. Het zijn deze zaken, die je energie en enthousiasme aanwakkeren.
De doorlichting (inspectie) van het internaat is achter de rug en naar wens verlopen: we haalden niveau 2, dit is 'goed met opmerkingen'. Hieraan moeten we de komende 5 jaren werken, maar er komt geen extra opvolging. Toch wel een hele opluchting, want qua infrastructuur is er toch wel wat werk aan de winkel! Hiervoor moeten we echter toestemming en centjes krijgen van de SGR!
Wat gaat de tijd snel. En soms verdoen we hem met onnozelheden. We zouden er beter van genieten. Deze week met de neus op de feiten geduwd:morgen wordt een leeftijdsgenoten, Betty Driessen, begraven... Ze zou in december 57 worden.
Dan denk je toch wel eens na over alles!
Net naar de begrafenis geweest van de papa van een van onze internen. Weinig volk, maar ook weinig emoties. Vincent schijnt het zelf nog niet zo goed te beseffen... en bij de andere aanwezigen was er weinig emotie merkbaar. Dan pas besef je dat sommigen niet alleen 'eenzaam leven', maar ook zo sterven. Toch wel triest!
Hoeveel ellende kan een kind van 8 jr verwerken? Een van onze internen verloor op enkele dagen tijd zowel zijn papa als zijn mama. Eerst kwam de papa vrij plots te overlijden en enkele dagen later zag zijn mama geen uitweg meer en benam ze zich van het leven. Het kind groeide al op in een problematische gezinssituatie en was daarom bij ons geplaatst. De laatste tijd leek alles goed te gaan: zijn mama was als alleenstaande ouder tevreden met de situatie, waarbij ze enkel in het weekend en tijdens vakanties voor haar kind hoefde te zorgen, zo kon ze haar zwakke gezondheid wat rust gunnen. Ze was vastbesloten om er in de toekomst te zijn voor haar zoontje, zeker nu papa er niet meer was. Echter, een familieruzie heeft blijkbaar het lot doen kantelen en woensdag benam ze zich van het leven. Het kind is nu opgenomen om psychologische ondersteuning te krijgen. Waarschijnlijk zal hij ook in een instelling geplaatst worden, want er is blijkbaar geen familie om voor hem te zorgen.
Mijn hart breekt bij zulke situaties ... en dan zeggen mensen, die niet vertrouwd zijn met internaten, soms dat ouders die hun kinderen op internaat plaatsen, in een luxesituatie leven waarvoor ze maar goed moeten betalen.
De realiteit is dikwijls ... en jammer genoeg de laatste tijd veel meer ... soms ronduit schrijnend!
Gelukkig is de herstelling van mijn laptop vlot verlopen. 's Avonds kon hij reeds opgehaald worden bij de hersteldienst. Een hele opluchting voor mij: ik balanceer de laatste tijd op zo'n slap koord, dat ik bij het minste echt uit mijn evenwicht ben. Ik raak compleet in paniek als er iets fout loopt! En dit is echt niet mijn gewoonte. Ik heb ook voortdurend nood aan rust.
De laatste dagen gaat alles stuk bij ons: de vaatwas doet het niet meer, mijn tablet kan de siskaart niet meer lezen...tot overmaat van ramp crashte gisteren mijn laptop: vrijdagavond na het werk gewoon afgesloten, gisteren bij het opstarten een ongewoon bureaublad en heel wat programma's niet meer te vinden.. coda, google drive, mailprogramma, alle foto's, fb... alles foetsjie.
Wat kan er nu nog misgaan? Ikzelf, die crash!?
Gisteren kwam de Sint langs in Het Molenschip. Voor de internen begon het feest bij het ontbijt. De hulppieten uit de keuken hadden hun best gedaan om de tafels te versieren met lekkers en snoepgoed.
Hopelijk hebben de kinderen dit weekend niet te veel buikpijn van al dat snoepen.
Gisteren kwam de Sint langs in Het Molenschip. Voor de internen begon het feest bij het ontbijt. De hulppieten uit de keuken hadden hun best gedaan om de tafels te versieren met lekkers en snoepgoed.
Hopelijk hebben de kinderen dit weekend niet te veel buikpijn van al dat snoepen.
