Hoeveel ellende kan een mens dragen? Gisteren is JP, de echtgenoot van Jeanine overleden. Hij verloor de strijd tegen het vreselijke kankermonster. Gedurende een jaar bleef hij strijden, maar helaas het was een ongelijke trijd, eentje die hij niet kon winnen. Jeanine heeft altijd als een moedig strijder naast hem gestaan, maar nu zal zij alleen verder moeten... na zo vele jaren samen is dit een zware dobber. Hopelijk kan ze deze hindernis nemen mmetde hulp van al wie haar lief is.
Vandaag mijn verjaardag: de taart is reeds lang te klein voor de kaarsjes ... waar kan je immers een exemplaar vinden waar 56 kaarsjes op passen en geen aanslag pleegt op je cholesterol en gewicht?
Voel me zeer gelukkig met alle lieve wensen ... en vooral met de liefde en de attenties van mijn lieve schat. Voeg daar nog een behoorlijk goede gezondheid aan toe en mijn geluk kan niet op. Ik ben een " zondagskind" en super blij met de "rijkdom" die het leven me geeft.
Rustige donderdagmiddag gehad: eerst enkele boodschappen gedaan, daarna koffietje en wat lectuur op zonnig tuinterras. Genoeg energie opgedaan om wat te poetsen! Ben echt tevreden van mijn vrije middag.
Het einde van het schooljaar nadert en dat zorgt steeds voor de nodige drukte en stress -- rustig uitbollen is er niet bij! Vorige week was het bijzonder druk: eerst de tweedaagse van de directies van de SGR, met toch wel een behoorlijk zwaar programma en dan dit weekend: scheepvaartdagen in Gent. Zoals steeds hebben we daar een promostand van Het Molenschip. Eén voordeel: dit jaar was het slechts 1 dag dat we promo voerden. Toch is zo'n middag behoorlijk vermoeiend. Als één van de 'oudjes' van Het Molenschip werd ik voortdurend aangesproken door oudleerlingen, ouders en grootouders. Dit is wel leuk, maar als je voortdurend tegen vrij luide muziek moet opboksen, is dit zeer vermoeiend voor de stem.
Toch geeft het een heerlijk gevoel om al die oude bekenden terug te zien.
Alhoewel ik er geen adept van ben, zal de grote kuis dit jaar ten huize De Jonge echt GROOT zijn. Momenteel zijn ze overal nieuwe ramen aan het plaatsen en het stof krijgen we er dus gratis bij. Volgende week woensdag zou alles gedaan zijn. Het verlengde weekend van 1 mei zal dus een 'poetsweekend' worden.
Lazy sunday afternoon: na een weekje skiën, staat er deze middag niet veel op het programma... gewoon wat t.v. kijken ... Parijs-Roubaix ... altijd leuk. Tussendoor even naar de wasmachine en de droogdraad lopen. Gelukkig staat er een stevige bries, dus dat zit wel goed met de was!
29 maart 1986, de mooiste dag uit mijn leven! 29 maart 2014, vergeten dat dit zo'n speciale dag is! Het is zo stom, maar ik had er helemaal niet aan gedacht. Anders ben ik al dagen van tevoren aan het aftellen en nu was het me totaal ontgaan. Gelukkig is mijn liefde beter dan mijn geheugen. Voelde me toch wel rot!
ooit zong Rob De Nijs: "het leek wel zomer, toch was het pas eind mei..."
Nu is het pas 9 maart en we wanen ons ook al in volle zomertijd. Een aangename temperatuur, een deugdoend zonnetje en af en toe een welgekomen briesje, dat voor afkoeling zorgt, maar ons geen koude rillingen geeft. Wat wil een mens nog meer! Dit is echt aangenaam na een - zachte - maar uitermate natte winter.
Zou dit dan toch één van de voordelen zijn van de opwarming van de aarde?
Ik word er alleszins vrolijker en energieker van! Ik geef iedereen die beweert dat (zon)licht ons meer energie geeft, groot gelijk.
Een weekje carnavalverlof ... we keken er echt naar uit! Ook al stonden er geen uitstappen of reizen op de planning, toch zouden we ons niet vervelen.
Alle karweitjes, waar we tijdens het schooljaar weinig tijd voor hebben, zouden we nu eens aanpakken!
Helaas, een restant van een virale infectie stak opnieuw de kop op ... en gedurende enkele dagen waren we geen cent waard. Weg ook alle plannen... de tijd werd doorgebracht in de zetel onder een fleecedekentje en met een kop warme thee binnen handbereik. Meer zat er echt niet in!
gelukkig is het ergste voorbij en dus proberen we nog even te genieten van deze laatste vrije dagen. Gelukkig is de zon van de partij, zodat het lentegevoel heel gepast is.
Straks een moeilijk gesprek met een ouder voor de boeg. Is altijd vervelend!
Ik sta er gelukkig niet alleen voor: moet het gesprek samen met enkele collegae voeren
het doet altijd deugd op woensdagmiddag door het internaat te wandelen: je ziet dan overal in de leefgroepen een gezellige drukte. De opvoeders zorgen er steeds voor dat de kinderen zich niet hoeven te vervelen in het internaat. Het bewijst ook eens te meer dat het zeker geen dure uitstap hoeft te zijn die de kinderen pret en vertier brengt. Met wat creativiteit en heel veel goede wil, kom je ook al ver. En aan die creativiteit ontbreekt het zeker niet in ons team!
Ik kan echt fier zijn op de inzet van de mensen.
De nieuwe werkweek is rustig van start gegaan. 's Ochtends leek het nog hectisch te zijn met enkele afspraken in de agenda en een op het eerste zicht makkelijke taak, die toch niet zo goed lukte als aanvankelijk gedacht, maar dan werd het plots veel kalmer. Een vergadering werd plots afgeblazen en een afspraak ging niet door. Dat zorgde wel voor wat ergernis, want ja, de persoon die moest komen, liet niets weten en was evenmin bereikbaar. Dus dan blijf je daar wel wat verweesd zitten: moet je nu aan iets beginnen of toch niet? Uiteindelijk probeer je de wachttijd dan te vullen met enkele kleine taken en zo heb je uiteindelijk toch nog een productieve dag gehad!
De tijd vliegt weer door onze vingers. De eerste maand van het jaar zit er bijna op!
Op het internaat zitten we ook niet stil. In de leefgroepen is iedereen steeds druk in de weer. Knutselen, kokerellen, sport en spel, een uitstap ... alles gebeurt er onder de deskundige leiding van de opvoeders.
Ik kan alleen maar heel erg fier zijn op mijn team!
Mijn Nieuwjaarswensen voor iedereen, die me nauw aan het hart ligt:
Half december
In de volksmond spreken we van de donkere dagen voor Kerst.
Ik beleef ze liever als een sfeervolle periode, waar we tijd maken voor de mensen om ons heen.
Het is ook een tijd waarin we even stil staan bij het voorbije jaar.
Goede en minder goede zaken passeren de revue.
Het was zeker niet allemaal en altijd rozengeur en maneschijn, maar ik doe zoals de Engelsen zeggen, I count my blessings ik tel mijn zegeningen
en dat zijn er nogal wat!
Een goede gezondheid, een job die ik nog steeds met hart en ziel doe, werken met een leuk team en bovenal
iedere dag omringd zijn door kinderen en jonge mensen, die nog zoveel te ontdekken hebben.
Alleen al dit geeft me een goed gevoel en hieruit kan ik veel kracht putten: het is onbeschrijfelijk wat het met je doet, wanneer een kleine ukkepuk bij je komt, je aankijkt en zegt: Deze tekening is speciaal voor jou hier kan geen Picasso aan de muur tegenop !
Ik hoop voor iedereen dat jullie ook een lijstje met blessings hebben om jullie verder te helpen.
Maak er samen met vrienden en familie een warme tijd van.
Maak ook tijd voor de echte vrienden.
Want in deze mediagekke tijden hebben we wel aandacht voor de likes en de twitters, maar vergeten we soms dat er in de kamer waarin we leven, ook mensen zijn die misschien meer nood hebben aan een knuffel en een tetter.
Voor iedereen een sfeervol eindejaar en een fijn 2014!!!
December is van start gegaan, maar dat betekent niet dat we in het internaat een winterslaap houden. Deze middag gonsde het weer van de bedrijvigheid. De jongste internen zochten vertier in de speelstad.
Bij de Valken was men druk in de weer met zelfgemaakte vogelhuisjes. De Panters knutselden met papier kerstversieringen en de Flamingo's toverden met isomokegels en oude knopen leuke kerstboompjes.
Creativiteit en leuke ontspanning waren eens te meer de ideale ingrediënten voor een geslaagde middag!
Deze middag was er heel wat bedrijvigheid in ons internaat. In iedere leefgroep werden er lekkere desserts klaargemaakt. Om te16u verzamelde iedereen in de eetzaal om te smullen van elkaars kookkunst.
Het weekje hefstverlof zit er bijna op! Niets spectaculairs gedaan of gebeurd:enkel genoten van de rust en vooral van elkaar. Dat kan ook leuk zijn. Een vooral: dit is de ware rijkdom van het leven!
De eerste schoolweek is vlot - en wonder boven wonder! - vrij rustig verlopen. Meestal ben ik tegen half september al behoorlijk vermoeid, maar nu is alles rustig van start gegaan. Ik heb wel veel werk, maar alles valt ook op het juiste moment op de juiste plaats. IK moet zeggen dat ik wel zeer goed afgesloten heb in juli: alles wat toen gedaan moest zijn, was ook gedaan!
We mochten in het internaat 77 internen verwelkomen, wat zeker niet slecht is.
Het is echt aandoenlijk om zien hoe die kleine hummeltjes zich uit de slag trekken.
Binnen een half uurtje begint de 'sortie': dan worden de internen opgehaald door hun ouders na hun eerste weekje internaat. Dit zal heel wat blije gezichtjes opleveren, al zullen er ook wel enkelen zijn, die 'wenen van blijdschap'.
Het einde van het schooljaar nadert en dat zorgt steeds voor de nodige drukte en stress -- rustig uitbollen is er niet bij! Vorige week was het bijzonder druk: eerst de tweedaagse van de directies van de SGR, met toch wel een behoorlijk zwaar programma en dan dit weekend: scheepvaartdagen in Gent. Zoals steeds hebben we daar een promostand van Het Molenschip. Eén voordeel: dit jaar was het slechts 1 dag dat we promo voerden. Toch is zo'n middag behoorlijk vermoeiend. Als één van de 'oudjes' van Het Molenschip werd ik voortdurend aangesproken door oudleerlingen, ouders en grootouders. Dit is wel leuk, maar als je voortdurend tegen vrij luide muziek moet opboksen, is dit zeer vermoeiend voor de stem.
Toch geeft het een heerlijk gevoel om al die oude bekenden terug te zien. 
Deze middag was er heel wat bedrijvigheid in ons internaat. In iedere leefgroep werden er lekkere desserts klaargemaakt. Om te16u verzamelde iedereen in de eetzaal om te smullen van elkaars kookkunst.
