's Avonds na het speedbootavontuur nog heel lekker en supergezellig gaan eten in Chiusi. Topadresje met heel vriendelijke bediening! (Osteria Etrusca noemt het resto'ke)
Wat een topdag! Het plan was per boot naar het natuureiland te varen. Welke boot was nog de vraag.
Laten overzetten leek ons een beetje saai, mss per kayak of trapboot ofzo? maar dat leek dan precies wat vermoeiend
Heb dan even aan de kapitein gevraagd waar we zelf een bootje ofzo konden huren en zo reden we nog 3 km verder naar Monte del Lago.
Daar moesten we zijn! Een motorboot was "very easy" volgens die Italiaan, ook al zeiden we "no experience" te hebben en checkte ik ook nog even of het niet kon omkieperen, safety first weet je wel...
Bon, met toch wel een klein bang hartje gingen we aan boord. Topsnelheid was 5 en al snel had ik door dat dat toch wel de max was.
Midlifecrisis of gewoon pure fun, wie zal 't zeggen
We gaan op restaurant en nemen mee...toch niet de restogids die we hier kregen met alle adressen in. Aan de hand daarvan ging het zelfs voor ons kinderspel worden, adreske intypen en resto'ke vinden. Nu dus op avontuur, niet wetende waarheen op zoek naar voedsel. Wat een wegen hebben wij gedaan, niet te doen! Uiteindelijk toch ergens geraakt, nog een plaatske op 't terras, jihaa ! De uitbaatster kwam zeggen dat we pas rond 20.30u konden eten en een menukaart hadden ze niet, zij zou de menu dan wel komen zeggen.....ondertussen bracht ze brood en Tamara, Renzo en Robin braken van zowat elk stuk brood een stuk af terwijl we hardop aan 't nadenken waren. Geen menukaart en enkel die bepaalde menu te verkrijgen, niet echt ons idee van gezellig een pizza'ke te gaan eten. Oplossing? we sturen Cindy naar binnen om het te gaan arrangeren. Heb mijn beste Engels met Italiaanse tongval boven gehaald, uitgelegd dat we o zo moe waren en enkel 1 gerechtje wilden eten op onze 1ste avond. De vrouw begreep het volkomen, gaf mij een kaartje met tel.nr om later tijdens ons verlof dan eens te reserveren en op de achterkant schreef ze dan nog dat we dan een gratis fles wijn zouden krijgen. Wat een brutaliteit (grapje voor de betere verstaanders onder ons).
Enfin, met een halfopgegeten broodmand zijn we dan terug vertrokken. Ons 1ste adreske waar we al ni meer kunnen terug komen
Daarna het avontuur verder gezet en heerlijke pasta en pizza kunnen eten! Blijkbaar hadden Tamara en ik wel een voorgerecht gekozen en kwam dat van de kids pas als wij gedaan hadden. Dat begrepen we nadien pas Al goed dat we niet gewacht hebben tot iedereen zijn eten had, stel je voor ;-)
De stress neemt soms wat toe...is de huurauto wel omnium verzekerd, opnieuw op onderzoek! Gaat onze bagage wel in de koffer geraken, anders staan we daar mooi te wezen 😄
2 dames op stap zonder enige vorm van oriëntatie, in een land waar botsen en krassen dagdagelijkse kost zijn met je auto.
Als we ons verblijf maar heelhuids vinden binnen een nog menselijke tijdspanne 😄
Maar 1 ding staat vast: dit wordt een avontuur waar we al zo lang enorm naar uitkijken!
