Deze freële jonge vrouw, zo lelieblank, haar haar als golvend koren.

Haar ogen kijken me vol verwachting aan.

Ik strijk over haar pastelkleurige jurk van pure zijde.

Ze rilt als ik langzaam over haar zachte welvingen aai.

Doorheen het dunne kleedje voel ik haar prille, ontloken rozenknopjes hard tussen mijn duim en wijsvinger.

Ze rilt.

Ik zucht en snak naar adem.

Een wee gevoel maakt zich meester van mijn kruis.

Mijn grillende handen zoeken de weg naar haar onbevlekte vallei.

Ik hou even halt en voel haar lauwe vochtigheid doorheen het zijden slipje.

Abrupt trek ik mijn hand weg en stap een meter achteruit ;

"Je bent de mooiste die ik ooit gezien heb, dochter...".