Ik voel me zo slecht. Ik voel me echt vreselijk. Ik voel me niet kwaad, niet slecht, niet uitgeput, ik voel me gewoon leeg.
Ik ben gestopt met sporten, ik kon het niet langer aanzien om Tash steeds weer te zien, zonder enige interactie... 3 weken heb ik haar niet gezien, ging lekker omdat ik heerlijk op vakantie was. De laatste week daarentegen zat ik terug in de sleur van mn leven. Met m'n enige verzet als verboden verdrijf. Hele avonden lig ik op mijn bed naar tv te kijken. In elk programma komt wel een moraal aan het einde. Weet je dat geen enkel van die moralen zich weerspiegelt in m'n leven?
Ik laat mijn vrienden weten dat ik er door zit (ik vraag zelf om steun, nooit eerder gebeurd)... een smsje of facebookbericht als antwoord, ik sta er niet alleen voor. Waarom zit ik dan op een zaterdagavond, zielig thuis voor de tv gekluisterd? Zelfs mijn broer, wiens liefdesperikelen ik uren per dag, wekenlang heb aanhoord, omdat ik dacht dat hij er steun aan had, laat me stikken. Hij heeft zijn lief, nu geen tijd meer voor kleine zus. M'n beste vriendin, ieaal om mee uit te gaan en op reis te gaan wanneer zij het wil, maar nu ik haar echt nodig heb... Een andere goeie vriendin kan dan weer niet over mijn pijn zwijgen, in een pretpark tussen de attracties door, informeert ze naar hoe ik me voel.. Moet dat echt in een pretpark? net wanneer ik mijn zinnen wil verzetten...
En alsof dat niet genoeg is, zit m'n ma hierboven me hare loverboy... Wanneer ik thuis kom, kom ik in een leeg huis dat het mijne niet is. Leeg op een ding na, een gigantische afwas, van koffie en koeken, een heerlijk vieruurtje, terwijl ik de hele zaterdag aan het werk was. Ik zit wat tv te kijken wanneer ze thuis komen, een en al gzwijmel, net wat ik nodig had! dus ik verhuis naar een andere kamer...
Ik beslis dat het zo niet verder kan. Morgen neem ik mijn fiets en ga een mooie toer maken. Dus ik stap naar de garage om m'n banden in orde te zetten. Gewone ordinaire banden, met een heel normaal ventiel, en een erg basic fietspomp. Zelfs dat lukt me niet. Mijn banden staan nog platter dan ervoor. Dus ik laat mijn broer weten dat ik morgen niet ga fietsen omdat ik mijn banden plat gezet heb. Een simpel antwoord "oké, dan rij ik ook niet, maar pomp ze wel op voor volgende keer hé" are you joking me? als da kon waren ze al opgepompt tegen morgen hoor!
niemand die vraagt hoe het met me gaat, niemand die me meesleurt naar eendert waar om mijn zinnen te verzetten, niemand die mn schouders vastgrijpt om me wakker te schudden, gewoon niemand...
