Casimodo: 31/7/2008 en overleden op 11 januari 2009
Ons verhaal van casi en onze gevoelens...
We hebben casi laten opereren aan een open verhemelte .
Wij hebben op vooronderzoek geweest bij een Dierenarts in Zwijnaarde.
De dame in kwestie is gespecialiseerd in Gasanesthesie, Chirurgie, Tandheelkunde, Radiografie, Endoscopie.
Voor haar was het geen probleem voor het defect dat hij had op eerste zicht.
Op aandringen van haar voor hem te opereren was een optie om hem een beter leven te geven.
De afspraak was om hem binnen te brengen op 6 jan.'09 en in de namiddag te opereren en als alles vlot verliep hem dan s'avonds te gaan ophalen en ze zou de nodige uitleg verschaffen hoe wij hem verder konden verzorgen,zoals bv zijn spuiten antibiotica en pijnstillers en zou ook een sonde steken om hem langs die weg te voeden voor mond en neus te sparen van de infectie die daar al wel aanwezig was, ze heeft hem nog 14 voordien op vooronderzoek een inspuiting gegeven voor die infectie.
Verloop:
casi binnen gebracht nuchter op dinsdag 6/1/09 nuchter voor operatie,namiddag operatie uitgevoerd.S'avonds gebeld operatie was geslaagd en hebben hem voor de zekerheid een nachtje bij de Da gelaten en met de melding dat we hem daags nadien zouden komen ophalen.Woensdag 7/1/09 na 14u mochten we komen ,en wat bleek dat casi "geen sonde" had zitten en ze hem zo eten gaf(recovery+water).Ik vond dat de voeding te zacht was en bleek via zijn neusje nog steeds weer kwam.K'Vroeg aan Da om geen water meer bij eten te voegen en hem alleen de recovery te geven is vochtig genoeg.Zou ook regelmatig rondlopen voor wat beweging buiten de couveuse waarin hij verbleef.
Vroegen toen waarom ze geen sonde had gestoken en wou het toch zo eerst proberen,maar punt bij paal vroeg ze om hem daar te laten om hem nog te observeren voor zijn eten.Woensdagavond telefoon van DA dat casi zou hebben overgeven en dat daardoor de draadjes die in 3 lagen waren genaaid los gekomen waren mits er een ontsteking of infectie zo hebben voorgedaan op de draadjes.Donderdag zijn we hem niet gaan bezoeken omdat wij ervan uit gingen dat hij te gefrustreerd (stress) zou zijn als hij ons zou zien om niet meer schade aan te brengen.DA zei om hem vrijdag weer in narcose te brengen en te kijken naar de schade die nadien zou moeten hersteld worden nadat hij wat aangesterkt zou zijn.Heeft casi vrijdag in narcose gebracht de schade bekeken en leek dat er draadjes waren losgekomen en heeft terwijl toch een sonde gestoken.Bij het wakker worden zou hij heftig moeten hebben gereageerd.( uitleg Da:Gezien zijn felle reactie op de voedingssonde moesten we die er te snel uithalen, daardoor kreeg hij wat lekkage via de opening en heb ik een drain gestoken, om verdere problemen te verhinderen, terzelfdertijd staken we ook een nieuwe sonde.)en moest daardoor nog langer bij haar blijven zodat ze hem in het oog kon houden, daar zij een hospitalisatie centrum heeft voor kleine dieren en casi daar in een couveuse zat.
Zaterdag 10 jan.09 mochten we weer op bezoek gaan , en hopend dat hij mee mocht naar huis maar het tegendeel was dat de DA hem eigenlijk niet wou loslaten omdat ze nog steeds niet zeker was van zijn gezondheidstoestand. Hij zag er op dat bepaald moment wel niet zo goed uit,lag zachtjes te piepen.En weer moesten we hem afgeven en moesten we naar huis met lege handen.Vroeg dan of we zondag mochten komen maar dat had ze liever niet, dus eerder maandag na 14u. Zondag 11/1/09 rond 14u45 telefoon met het triestige nieuws dat ze hem nog rond de middag zou gevoed hebben en dat hij s'morgens daar nog zou hebben rond gelopen en dat op haar ronde voor de verzorging hem dood zou hebben aangetroffen in zijn mandje..
Conclutie:
GEWOON VERSCHRIKKELIJK, je geeft een dierbare vriend af voor een op niets leidende operatie volgens de DA en dat het simpel was, gebeurd in no time omdat ze regelmatig gelijkaardige operatie's doen.En nu krijg ik hem terug wanneer hij overleden is aan een longontsteking !!
Volgens haar autopsie die ze bij hem heeft uitgevoerd hij was toch dood en kan hem toch ni meer met weer krijgen.
Haar uitleg:
hopelijk zijn jullie al wat bekomen van het verlies van casimodo.
ivm wat er precies is gebeurd tijdens zijn verblijf hier
allereerst chirurgie: zowel het mondslijmvlies als het neusslijmvlies werden gehecht, tevens werd de tussenliggende spierlaag gehecht.
Dit alles gebeurde met monifilamentdraad, dit is een draad die stevig is en waar er normaal gezien weinig reactie op is, zeker omdat er zoveel infectie in de neus zat.Het sluiten van het defect verlief erg vlot en ging zonder al teveel spanning.
Spijtig genoeg kreeg hij dadelijk infectie (via de neus) op de draadjes en ging de wonde open.
Om de kans op herstel te bevorderen werd een slokdarmsonde aangebracht,via de hals. Dit hebben we vooral gedaan, omdat dit de enige kans was om de infectie in de neus onder controle te krijgen, ook om hem iets te doen aansterken.
De juiste positie werd nagekeken met een endoscoop.
Gezien zijn felle reactie op de voedingssonde moesten we die er te snel uithalen, daardoor kreeg hij wat lekkage via de opening en heb ik een drain gestoken, om verdere problemen te verhinderen, terzelfdertijd staken we ook een nieuwe sonde.Deze werd goed verdragen doch hij overleed heel onverwacht.
Op autopsie was vooral de vernauwde maaguitgang+de erge longontsteking duidelijk.
Dit laatste was ofwel te wijten aan een uitbreiding van de erge infectie in de neus, ofwel ten gevolge van aspiratie van voeding, door het feit dat hij reeds al die tijd met het erge gehemeltedefect zat.
Heel veel sterkte nog gewenst, jullie moeten hem enorm missen,ik vergat te vermelden dat casimodo bij het herplaatsen va de voedingssonde zeker een kwartier een ademhalingsstilstand deed en dat we hem beademden, mogelijk wees dit reeds op beperkt longvolume of was dit door zijn verzwakte toestand.
autopsie:
ik heb het stukje longen niet verder laten onderzoeken, ik heb het hier op formol staan, maar het was duidelijk dat Casimodo was overleden aan longontsteking.
ivm de operatie, alles was heel goed verlopen, ondanks het feit dat het zo een klein diertje was, en er vaak problemen zijn om alles in 3 lagen te hechten, zeker bij pupjes, ging alles vlot en zonder complicaties.
ik wil hierbij wel duidelijk stellen dat wij hier dagelijks opereren en dat deze operatie van het niveau was dat we continu uitvoeren, vaak op veel kleinere diertjes, dus zeker niet van een moeilijkheidsgraad die we niet gewend zijn.
Spijtig genoeg was het pas bij de anesthesie te zien dat het om een vrij omvangrijk defect ging.
Ik denk niet dat de stress van het weerzien van jullie van invloed was op het loskomen van de hechtingen, eerder het regurgiteren en de infectie in de neus.
ivm de sondevoeding, we hebben hem telkens kleine hoeveelheden gegeven, zijn maagje kan hier zeker niet overbelast door zijn. Ik heb ook zelf telkens de sonde voeding gegeven en ben inderdaad met kleine hoeveelheden begonnen, ook om te checken dat hij zeker niet ging braken.
Hij kreeg ook medicatie tegen braken.
De plaats van de sonde was met de endoscoop(camera)nagekeken.
Ondanks het feit dat hij zelf ad voeding at,kwam er door de opening in zijn gehemelte steeds een deel in de neus terecht. Vandaar ook mijn beslissing om dadelijk na het loskomen van de hechtingen een sonde te steken, dit was zijn enige kans om de neus vrij van voedsel te houden en op die manier de infectie kans te geven op genezing.
Bloed ingeslikt van de operatie kan zeker niet, hij was geintubeerd, en rond de tube was alles goed ingepakt met gaas, zodat er geen bloed in de keel kon lopen, er was trouwens ook bijna geen bloedverlies. .
Mogelijk was het bloed in het maagdarmstelsel reeds post-mortaal verval, dit kan vrij snel gaan bij zo een klein diertje.
Ik heb besloten om de sonde opnieuw
te steken omdat dit de enige manier was om de infectie onder controle te krijgen, en omdat ik dan ook een drain kon aanbrengen rond de eerste opening.Normaal verwijdere ik nooit zo snel een sonde, maar om de een of andere reden was hij zo in paniek dat ik geen andere uitweg zag dan de sonde zo snel mogelijk te verwijderen en daardoor was er lekkage van voeding.
Het feit is dat Casimodo aan een levensbedreigende geboorte defect leed, en dat jullie al een mirakel hadden verricht om hem met veel liefde en geduld zo groot te krijgen.
Zijn enige kans was chirurgie, spijtig genoeg kan die ingreep niet veel jonger worden uitgevoerd. Bij inspectie zonder anesthesie leek het nog mee te vallen, doch pas bij de anesthesie voor de operatie was duidelijk om hoe een groot defect het ging, dus dat het er minder gunstig uitzag dan ik aanvankelijk dacht. Dadelijk na de chirurgie was ik er nochtans vrij optimistisch over, spijtig genoeg is door de infectie in combinatie met hoesten/niezen (door snot in de neus) de gehechte flap terug losgekomen.
Ik denk niet dat er iets anders had kunnen gedaan worden en dat alles op de best mogelijke manier is behandeld.
WE MISSEN HEM NOG ELKE DAG
We hebben hem laten cremeren en staat nu ook dicht bij ons..
foto 1 casi voor operatie
foto 2 casi voor operatie
foto 3
