Cherry hier... Met nog een tweede post voor jullie.

Vandaag is er iets stom gebeurd. ik had nog nooit zoiets meegemaakt, dus het was een hele

schok eigenlijk...

Ik zing graag in een koor, en daar ging ik vandaag ook naartoe (elke woensdag).

Er waren weinig kinderen niet aanwezig, onder andere een meisje, we zullen haar sad girl noemen.

Sad girl kwam dus niet, maar dat vond ik normaal omdat er al zoveel kinderen niet waren...

Maar op het einde van de les zei onze zangleerkracht dat we niet moesten schrikken maar dat sad girl

had besloten om "uit het leven te stappen..." ik hoop dat jullie hiermee begrijpen wat ik bedoel,

want ik heb geen zin om het woord hier te noemen want dat maakt me erg verdrietig. Sad girl is niet dood,

gelukkig maar. Nu is ze thuis en het zal wel moeilijk zijn voor haar en haar famillie. Ik denk ik nog nooit zo stil

ben geweest toen ik het hoorde... niemand zei iets, je kon een speld horen vallen. Sommoge vriendinnen van sad girl

moesten huilen, ik niet. Ik kende sad girl niet ze goed. Maar ik vind het nog steeds heel erg!! Ik wens haar erg veel sterkte toe.

Als er ooit iets moest zijn: Niet opgeven! Er zijn altijd wel nog lichtpuntjes!!!

veel liefs,

Cherry

om een blog te beginnen dus, ja dit is het begin! Allereerst zal ik beginnen met wat feitjes over mezelf.

- Ik ben Cherry (maar dat zullen jullie waarschijnlijk al gezien hebben)

- Ik hou van muziek (ik speel gitaar en ik zing graag)

- Ik teken graag 

- Ik kijk graag YouTube 

- Ik heb dyscalculie

dyscalculie (of hoe je het ook schrijft, idk) is zo'n soort ding dat je minder goed wiskunde kan.

De letters draaien zich voor mij vanzelf om en dan schrijf ik soms bv.45 in de plaats van 54... dat is af en toe

wat lastig. Ook heb ik moeite met het uitrekenen van sommen. gelukkig mag ik van de leerkrachten een rekenmachine gebruiken.

Vroeger wist niemand dat ik dyscalculie had, daardoor voelde ik me soms eenzaam en onbegrepen.

Ik maakte altijd slordige fouten en telkens zei mijn moeder: 'Je moet je beter concentreren!' Ze had natuurlijk toen nog niet door

dat ik mijn uiterste best deed en hier helemaal niet aan kon doen. Gelukkig gaat het nu allemaal beter. Als je ooit problemen hebt met rekenen en je doet toch je best, moet je eens een test doen of je dyscalculie hebt. je kunt dat bij sommige psychologen doen. Bij mij is het zo ook ontdekt.

Ook nog wat over mij:

Ik ben heel gevoelig! Ik denk dat veel mensen er ook wel last van hebben... Ik begin heel snel te wenen. Maar weet je,

ik leef nog hoor! ;)  

Maar nu genoeg over mij: Wat zijn jou hobby's?

XxX

Cherry