Wat heeft het leven nog voor zin, Als ik de strijd toch niet win, Hoe vecht je tegen iets van binnen, Ik kan geen oplossing meer verzinnen. Hoe vecht je tegen iets wat de controle over jou heeft? Tegen iets dat niemand ziet, iets wat binnen in jou leeft. Het houd me altijd weer in een houtgreep, Ik kan geen kant op niemand die me begreep. Als ik het kon zou ik alles vergeten, Ik wil niet meer dromen want uiteindelijk is het fout gebleken. En het is niet zo dat ik huilend op mijn kamer lig, Maar ik kan het niet vergeten omdat ik met de vragen zit. Je zit met een gevoel dat voor jou niet eens te verklaren is, En ondertussen is er iemand die ik heel erg mis. Het is gewoon een kwestie van tijd, En hoe slecht ik ook lijk, Dit is een gevoel van mij dat niemand begrijpt. Omdat elk beeld dat ik nog weet me steeds maar tegemoet springt, En je naam nog steeds op de snaar van mijn gevoel ligt. Ik ben blij met hoe je bent want dankzij jou besef ik hoe het niet moet, Dat ik dezelfde fout niet moet maken, dat het anders moet. Elke keer weer die strijd binnen in mij, Helemaal alleen, niemand aan mijn zij. Maar ik ga verder, Ik heb niemand nodig, Ik leef mijn leven wel alleen!
