Voor het vak Nederlands heb ik willekeurig een boek genomen uit Stijns kast. De titel van het boek is Spoetnikliefde van Haruki Murakami. Vreemd genoeg was het boek heel aangenaam om te lezen, want het verliep heel vlot. Niet dat het boek gemakkelijk was om te lezen, want het boek is geschreven zodat je er met je gedachten altijd bij moet zijn anders kun je het verhaal niet meer volgen. Het verhaal wordt weergegeven door het oogpunt van K., de enige informatie die de lezers meekrijgen is dat hij leerkracht is, dat hij verliefd is op Sumire en dat hij een affaire heeft met een mama van een van zijn leerlingen. De titel van het boek is te wijten aan Sumires liefde. Ze is verliefd op een vrouw, Mioe, haar baas. Spoetnikliefde slaat op de Russische satelliet Spoetnik, wat in het Russisch Reisgenoot betekent. Mioe en Sumire gaan samen op reis in Europa en zijn dus reisgenoten.
Het thema van het boek was verlangen. K. verlangde naar Sumires liefde, Sumire verlangde naar Mioe en Mioe verlangde naar haar oude ik die ze 14 jaar geleden was verloren. Hierin zit ook een verborgen thema namelijk homoseksualiteit, dit is geen evident thema, omdat de schrijver van 1949 is en de eerste Japanse weergave kwam uit in 1998 en vroeger werd homoseksualiteit niet echt gewaardeerd.
De enige kritiek dat ik kan geven over het boek is het einde, ik begrijp het einde niet. Misschien als ik er paar dagen over nagedacht zal hebben, zal het misschien duidelijk worden, maar nu heb ik nog geen enkel idee, wat het einde is.
