ik weet het!! tis inderdaad veel te lang geleden dat ik nog iets van me heb laten horen, maar ik heb een uitleg. Een aantal weken geleden ben ik halsoverkop terug naar belgië vertrokken. Ik had namelijk een telefoontje gekregen met de melding dat het met mijn opa'tje niet zo al te best ging. Zodus ikke eerste vliegtuig direction Belgique genomen (dat was dus de 26ste mei). Om een lang verhaal korter te maken: Je moet weten dat mijn opa'tje de 2 (jawel let goed op wat ik nu ga vertellen) wereldoorlogen heeft meegemaakt...dat wil dus maw zeggen dat ze hem niet al te vlug klein zullen krijgen en dat zullen de dr's geweten hebben. Hij is maw weer door het oog van de naald gekropen! Niet te geloven eigenlijk! Ondertussen heeft hij dit ons nu al in het totaal drie maal gelapt! de grapjas, hij zal nu wachten van doodgaan tot ik terug ben, let op, dit zijn zijn woorden en niet de mijne!;-)
enfin, zo komt het dus dat ik 2weken de toerist heb uitgehangen (ja, want had dus alles achtergelaten en enkel mijn vuile was meegenomen, kwestie dat de mama dat dan voor mij zou kunnen wassen nietwaar).
De 9de juni ben ik dan teruggekeerd en na een wekendje te hebben geacclimatiseerd, zijn we er de maandag weer ingevlogen. Ondertussen loopt de testing hier in Ouaga op zijn afrikaanse wieltjes (we blijven vooruit gaan). Het is niet altijd evident om die kinderen te pakken te krijgen. Ook is de vakantie hier al begonnen, en om dan nog ijverigen te vinden die zomaar in hun vrije tijd ,eventjes 2 uur vrgnlijsten willen invullen en een interview'tje willen laten afnemen!? In dat opzicht verschillen ze geen 'haar' van onze kinderen, begrijpelijk natuurlijk. Momenteel zijn we ook volop bezig met het voorbereiden van een 4-daagse naar Rambo, dat is een klein dorpje ten noorden van Ouaga op ongeveer 180 km, waar ik dezelfde vragenlijsten en interviews zal afnemen van kinderen daar. Maar vermits het toch een heel eind is, dient dat dus goed georganiseerd te zijn. Ik ben benieuwd...
Oh ja, wat de titel betreft....voor de nieuwsgierigen onder jullie....google'n maar zou ik zo zeggen.
Hallo lieve mensen, mercietjes voor jullie reacties, dat doet altijd deugd!
GROOT NIEUWS: Sinds dezemorgen (12/5) zijn Kundry en John, mama en papa geworden van Lena (3,140kg en 49cm)!!
Isn't that great!!!Girlpower!;-)
tot binnenkort
charlotte
We hebben alweer een boeiend weekend achter de rug. Vrijdagavond ben ik Ouermi ( de boekhouder van het IPC) naar Jazz à Ouaga geweest Weinig Jazz, maar super veel ambiance!
Eerst was er een optreden van een lokaal opkomend talent die jongen deed zijn best, maar ik vrees dat het lokaal zal blijven. Daarna was er het optreden van Mamar Kassey een temperamentvolle/grappige Nigeriaan met al even pittige danseressen. Al na het eerste liedje hadden verschillende vrouwen hun stoel verlaten om hun heupen los te smijten voor het podium (en enkelen zelf op het podium) maar ook de mannen, al deden zij het op een misschien wat discretere manier, bewogen mee met de muziek.
Naast het festival heb ik me super geamuseerd met Ouermi,een echt babbelgat. Na een paar uur tijd kende ik gans zijn levensgeschiedenis en ook al een paar roddels van op het werk ;-)
Het is mij al opgevallen dat men hier geen probleem maakt over religie/etniciteit, iedereen respecteert de andere in het anders zijn, en er kunnen dus ook gemakkelijk grapjes over gemaakt worden, want niemand neemt dit persoonlijk op. Je ziet het ook vaak op straat, jongens die zogezegd brullen tegen elkaar of elkaar een mot verkopen, om nadien samen te gieren van het lachen. Taquiner is een nationale sport!
Dat electriciteit moet worden betaald, zal ik geweten hebben. In de nacht van vrijdag op zaterdag viel opeens alle electriciteit uit. Het geld was op en de electriciteit werd afgesloten. Geen frigo, geen airco...en geen electriciteit tot de maandag. Toeme! Ondertussen heb ik de rekening betaald en hebben we weer koud water en een beetje frisse lucht in de slaapkamer!
Ook is alles hier een beetje ze zeggen niet dat ze hier veel werk hebben, maar un peu beaucoup de travail. Niets is hier ver, alles is hier un peu loin. Niets is hier duur, alles is er un peu cher enz, grappig!
Zaterdag ben ik met Pascal op toer geweest. We zijn een kaasfabriekje gaan bezoeken op een 20tal km ten noorden van Ouaga, richting Kaya. Weinig kaas en nog minder fabriekje de rondleiding duurde welgeteld 1min. Ergens achterin een schuurtje stond een kastje met een 20tal kaasjes en dat was het dan, maar het heeft wel gesmaakt.
SAvonds ben ik samen met Pelagie, mijn buurmeisje, naar fête de la bière geweest. Je kan dat zo een beetje vergelijken met de gentse feesten, overal muziek, eten, drank, winkeltjes We hebben voor 1000cfa brochetten gegeten (of dat is 10 brochetten voor 60 bfr) lekker! Opeens schiet het mij te binnen dat ik de sleutel ben vergeten af te nemen van de brommer. Ik had de brommer op een bewaakte parking gezet, dus de paniek viel nog mee Op de parking toegekomen, begon de zoektocht naar de brommer (ondertussen stond die parking boemvol) oef hij stond er nog maar geen sleutel te zien. Na eerst mijn verhaal gedaan te hebben, volgde een uitbrander van je welste Maar waar was de sleutel? Opeens kwam er een klein ventje het gesprek meevolgen hij vroeg me of mijn sleutel aan een blauwe sleutelhanger hing (alsof er nog meer van die klungels als ik daar rondliepen) ja! Sleutel terecht en wij weer naar binnen! Ondertussen krioelde het daarbinnen van het volk en werden we op een bepaald moment, door enkele jongens, gewaarschuwd dat er gestolen werd. Om een lang verhaal kort te maken het waren zij die aan het stelen waren. In al die drukte voelde ik dat er steeds iemand probeerde om zijn hand in mijn broekzak te steken, om het beetje geld dat ik nog bij me had (+- 1000cfa of 60bfr) te pikken. Opeens had hij het bijna te pakken, maar ik was hem voor. Omstaanders hadden het gezien en die jongen kreeg daar op zijn donder dat het niet normaal was. En ikke, zorgde dat ik daar weg was.
Maar al bij al toch een geslaagde avond!
Zondag was het, net zoals alle andere dagen trouwens, hothothot en ben ik dan maar den toerist gaan uithangen. Hier ietsje verderop is een 4* hotel met zwembad heerlijk!
Dan, het werk schiet minder goed op. Afspraken worden veelal niet nagekomen en worden steeds maar naar een later uur, en in het ergste geval, naar een latere datum verplaatst. Normaal gezien zou ik vanaf Ma 8/5, een weekje, de activiteiten meevolgen van een lokale organisatie die kinderen voorbereidt op het overlijden van hun ouders. Als alles een beetje meezit, kan ik daar woensdag beginnen we zullen wel zien.
De vragenlijsten beginnen op punt te staan en volgende week zouden we, wederom normaal gezien, de pre-testing doen Gelukkig is het hier echter veel te warm om me daarover druk te maken!
Ik begin hier al aardig mijn weg te vinden in het hete en stofferige Ouaga. Vorige week vrijdag heb ik van de organisatie hier een brommer gekregen, een toffe, ouderwetse (bij ons zeggen daartegen waarschijnlijk nen old timer) oranje YAMAHA. Met dergelijke brommer rijdt meer dan de helft van Ouagalezen hier rond, .... en hoe? Er staan hier we overal rode lichten en verkeersborden....waarschijnlijk ter decoratie, want de meesten lappen de regels aan hun botten. De wet van de rapste en de sterkste is hier van kracht. Het is maw opletten geblazen, maar ik moet eerlijk toegeven dat die rijstijl me wel ligt ;-)
Zaterdagmorgen ben ik Ouaga gaan verkennen met de brommer en wanneer ik zeg verkennen is het ook verkennen. Ik ben 'smorgens rond een uur of tien vertrokken met het gedacht naar het bureau van toerisme te gaan en mij daar een kaart van Ouaga aan te schaffen. Het toerismebureau had ik vrij snel gevonden (u'tje ofzo), maar dan, de terugweg.... Vermits alleen de hoofdstraten hier hebben een naam, dat zijn tevens ook de straten die verhard zijn, is het niet evident om zomaar eventjes de weg terug te nemen. De andere straten zijn 'oranje' aardewegen en die lijken allemaal op elkaar(denk dat ik toch een tijdje in cirkeltjes gereden heb). Maar om een langer verhaal kort te maken...ik ben tus om 14u thuis gekomen. We hebben maw een beetje aan sight- seeing gedaan en de stad is bijdeze, een beetje beter, verkend.
Zaterdagavond had ik afgesproken met iemand die ook bij het IPC werkt (Amadé). En hoewel ik, of dat denk ik toch, vrij goed frans versta en spreek, loopt de communicatie vaak een beetje verkeerd. Hij had blijkbaar dix-sept heure gezegd, maar ik had de dix niet gehoord...dus, dacht ik dat we om 7 u hadden afgesproken... Ik was er dus niet en vermits ze er hier geen gras laten overgroeien, had hij tegen de tijd dat ik dacht dat we afgesproken hadden, al een andere date ;-) Enfin, zondagavond zijn we dan iets gaan eten, samen met een vriendin(Joseline) van hem. Een toffe madam en waarschijnlijk één van de weinige feministen die hier in Ouaga rondlopen. Ik heb mij een deuk gelachen toen ze het had over de ontrouwheid van de Burkinese man, en zeker wanneer er dan een Burkinese man aan tafel zit die kost wat kost ook zijn versie van het verhaal wil geven. In feite heeft het allemaal te maken met de positie van de vrouw, zowel de positie die ze zelf inneemt (want er zijn weldegelijk (niet veel) vrouwen die een andere positie, dan de onderdanige vrouw, innemen), als de positie die ze krijgt toegewezen door de man (en die plaats stelt niet al te veel voor). Heb ondertussen trug met Joseline afgesproken ze zal 'Teau' (paten op basis van bloem, arachide, suiker...en een of ander sausje) klaarmaken, ben benieuwd.
Net zoals bij ons viert men hier op de eerste mei, het feest van de arbeid...en gaat dus niemand werken. Zo komt het dat Houaua een afspraak kon regelen met een prof. psy van de univ van Ouaga. Nadat we iets gedronken, gegeten en gebabbeld hadden over hoe we onderzoek zullen aanpakken, zegt Houaua tegen mij :" je vais demander la route" en ik tegen haar, "maar H we moeten de weg toch niet vragen, we kennen toch de weg terug". Dat moet hilarisch geklonken hebben, want die twee lachten zich haast een breuk..."Demander la route" is een zegswijze waarmee je aangeeft dat je wilt vertrekken, maar dan op een fatsoenlijke manier. Van onderontwikkeling gesproken zullen ze gedacht hebben ;-) We leren hier elke dag nog bij!
Ondertussen ben ik een manier aan het zoeken om de fotos op de site te zetten, maar tot op heden is dat echter geen groot succes. Ik blijf zoeken en pogingen ondernemen, zodanig dat jullie jullie ogen eens de kost kunnen geven.
We zijn zoals jullie wel al zullen weten goed aangekomen in Ouaga (stoer e, das slang). Maandagmorgen om 3.00 geland en op de luchthaven stond iemand van een hotel op me te wachten alors direction hotel Somketa. s Morgens op mijn gemak opgestaan en eens door het raam gekeken, het was bewolkt ikke al zoiets van toeme ik kom daar net van maar toen ik buitenkwam, amai quelle chaleur! Enfin, aan de receptie wisten ze me een nummer te geven van een zekere Amadé,die smorgens gebeld had om te vragen of ik goed was aangekomen in het hotel. Ik moest hem maar bellen van zodra ik klaar was...dus Amedé(HRmanager vant IPC) gebeld... hij zou me rond 10.30 komen oppikken. Je gelooft het nooit, maar hij was op tijd cliché ontkracht?? Samen met Amedé en zijn chauffeur een tourke gaan doen inOuaga, geld gaan afhalen en op huizenjacht. Pas évident .de betaalbare huizen zijn zonder airco en zonder vanalles, de andere huizen of kamers zijn duur en pas chique. Nu chique moeten ze niet zijn maar toch .
Zonder veel succes naar IPC gereden om er iedereen te ontmoeten allemaal super vriendelijk en dan gaan eten met Amadé en Brice, die toch wel bezorgd waren over mijn darmen .het moest en zou bien cuit zijn! Was eigenlijk mulle moewe en ze moeten het opgemerkt hebben want ze stelden voor dat ik toch nog wat zou rusten de nouveau direction hotel . en dankzij de hitte en de vermoeidheid heb ik 10 volle uren vredig geslapen;-). Et alors 's anderdaags, de ganse dag hard gewerk op het IPC ;-), Ik heb een klein bureautje gekregen aan den entree...en dus komt iedereen, onder het mum van ' ik passer toch just', eens goeiendag zeggen. Met enkele van de 'collega's' heb ik een goed contact ondertussen, met anderen loopt het wat stroever...
Ik heb dus de eerste 2 dagen in het hotel geslapen...daarna ik bij een belgisch koppel (vrienden van Henk) gaan logeren, eveneens 2 nachten. Mark heeft er dan voor gezorgd dat ik ergens een huisje in de buurt kon betrekken...et voila...nu zitten we dus daar. Naast mij woont een gezin uit Chad en rechtover mij woont jean-marie(een echte Burkinabè). Het huisje is eigenlijk van een Burkinabe-Frans koppel, die voor het ogenblik in frankrijk woont. Maar de zus woont nog steeds in Ouaga en regelt dus de huur enzo.... Deze morgen (28/4) met Rebecca (de zus) naar de markt geweest, een supertoffe madam...die me de knepen van het handeldrijven wel nog zal leren.
Tis moeilijk om je Ouaga voor te stellen eigenlijk....tis gelijk brussel, maar anders, drukker, overal brommertjes, fietsen, auto's, voetgangers, verkopers, winkeltjes....maar vooral oranje en veel stof (het KMI zou hier eens het fijn stof moeten komen opmeten, amai...). Van zodra ik fototjes heb stuur ik ze door!
Ik mag sebiet mijn brommer gaan proberen, benieuwd wat dat zal geven...ze lachen zich hier al bija krom als je zegt dat je weet hoe zo'n machien werkt...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
