21/9/2011

Zeer hectische dag vandaag :s sochtends zijn we naar een soort testaankoop gegaan, omdat ik blijkbaar vrij hard int zak gezet ben met mijn hond. In Peru zijn vrouwelijke honden, en dan zeker grote honden niet gewild :s zo een heb ik dus natuurlijk gekocht :s uiteraard ook omdat mij vorige gast zus zich niet de moeite heeft genomen mij die dingen te vertellen… Bon, ze gaan me alleszins helpen J Na testaankoop Ben ik met Alicia en Vanessa (mijn gast zus) naar de dierenarts gegaan. Ze spelen letterlijk met onze voeten, ze sturen ons van het ene filiaal naar het andere, wat niet kan. Uiteraard begon ik binnenin goed te koken, diegenen die me kennen zullen dit wel herkennen in mij :p jammer genoeg kan ik me nog niet kwaad uitdrukken in het Spaans, scheldwoorden moeten ze me hier nog leren ;) uiteindelijk ging de dierenarts even ontkennen dat mijn hond ziek is, hoewel ze overgeeft en diarree heeft, toen ben ik werkelijk even ontploft. Uiteindelijk hebben ze ons gratis verzorging aangeboden tot Sam genezen is J wat er al meer op trekt  ;) Na de dierenarts ben ik dan schoenen gaan zoeken. Vanessa kende hier in de buurt een soort van winkelcentrum, of toch iets dat er op trok, waar ze extreem goedkope allstars verkopen (mede omdat ze illegaal geïmporteerd zijn) dat terzij hebben we het hele ding afgezocht naar mijn maat (37) heeeel vreemd, want de meeste mensen in Peru hebben extreem kleine voeten :p geen schoenen gevonden dus :s normaal gezien heeft Vanessa van 5tot9 Franse les, maar die heeft ze uiteindelijk geskipt, omdat ze toch al te laat was :p we waren allemaal moe van heel de dag onderweg te zijn en zijn vroeg gaan slapen, ook omdat ik de volgende dag vroeg moest opstaan voor naar de universiteit te gaan.

22/9/2011

Jaja, opstaan om 5.15u!! dat deed verdomd veel pijn :p Hier in Peru begint de universiteit om 7u… niet zagen dus! Uiteraard waren we maar nipt op tijd :p ik “studeer” hier rechten en zit in een klas met 60 anderen. Helaas allemaal nog kinderachtiger dan in het middelbaar :s het vreemde is dan wel dat er mensen van 16-25 in mijn klas zitten :o je vraagt je dan af wat die oudsten al de tijd ervoor hebben gedaan :p ik ook, maar kan het nog niet vragen :p om 7u begon de eerste les en werd ik dus voorgesteld aan de gehele klas, best even eng :p omdat ik de enige blanke ben op de hele unief werd ik dus van alle kanten bekeken :p de leerlingen zijn nieuwsgierig, maar ook heel behulpzaam en liefJ De eerste 2uren was communicatiewetenschappen, gewoon om mee te lachen! We zien hier dingen die wij in België in het 4^e middelbaar zien! :p ik ben dan ook echt de slimste van de klas denk ik :p na de 2 saaie uren hadden we informatica, onderwerp van de les: tekst overtypen + knippen en plakken in word!!!! :D :p niet te geloven, en dan zijn er nog die het niet kunnen :p ik denk dat we dus heel dankbaar mogen zijn dat we in België zo’n goed onderwijs hebben ;) De volgende 2uur zou normaal iets met rechten geweest zijn, maar aangezien het hier morgen dag van de student is hadden we dus gewoon een feestje, met de leerkracht :p Leerkrachten hier zijn trouwens totaal anders, ze zijn je vrienden in feite :p ze bellen en sms’en ook tijdens de les. Je mag hier ook gewoon sms’en, eten en drinken tijdens de les! Ik denk dat het zelfs niet zo zou opvallen mocht je hier slapen tijdens de les :p Unief is gedaan om 12u en dan ben ik ongeveer rond 1u thuis J Hier eten ze om 3u dus heb ik nog even tijd om aan mijn blog te werken :p vanavond moet ik weer naar de dierenarts, maar dit keer met mijn gast papa, en hopelijk gaat die eens goed van zijn oren maken! ;) Omdat we hier op grote hoogt zitten gebruiken ze hier ook elke dat zonnecrème, met het kleine verschil dat 50 het minimum is, 85 het maximum!!?! Verbranden gaan we dus zeker niet :p maar nu wil ik toch eerst eens even vertellen over het verkeer in Peru :p een voetganger heeft geen voorrang, in geen enkel geval, loop je in de weg dan rijden ze je gewoon omver, ze gaan zelfs niet overwegen te remmen :s Voorrang van rechts is hier ook niet gekend, als men aan een kruispunt komt geeft men gas en hoopt men op het beste :p gekken zijn het hier. Verkeersborden, witte strepen, gordels? Nee, dat is hier niet gekend :p ik begin er sterk aan te twijfelen of ze hier überhaupt een verkeersreglement hebben :p verkeersveiligheid alleszins niet J het openbaar vervoer bestaat uit verschillende Volvo hippiebusjes met een aantal zeteltjes :p als je denkt dat de bussen in België soms vol zitten, denk dan nog maar eens na, want in België kennen ze het concept vol niet :p ook zijn hier totaal geen bushaltes, je roept gewoon wanneer je eraf moet, best wel handig :p verder gaat alles heeel goed J mijn tijdig gastgezin overweegt om het permanent te maken, wat geweldig is J bon, nu ga ik nog eens proberen foto’s op fb te zetten, want op de blog lukt dit niet L ciaoooo!

23-09-2011 om 00:06 geschreven door charlie  

19/9/2011

Vandaag was een leuke dag, ik kon eens uitslapen J ik had met mijn nieuwe gast zus en Alicia afgesproken om schoenen te gaan kopen. All stars om precies te zijn, je kan ze hier illegaal kopen, wat ze spotgoedkoop maakt. Zoals alles hier trouwens, of toch voor ons. Helaas was dit buiten de plannen van AFS gerekend. Afs arequipa is heeeel slecht georganiseerd, en dat is nog zacht uitgedrukt. Als ze dan toch iets van actie ondernemen horen wij dat pas op het laatste moment en moeten we alles laten vallen, wat ik toch wel wat degoutant vind. Vanochtend dus weer hetzelfde verhaal, spaanse les. Ik werd dus om 10u wakker gemaakt, wat heel rot was omdat ik eens wou uitslapen. Ze zeiden me dat ik me snel moest klaarmaken om naar de spaanse les te gaan. Eens daar hadden we blijkbaar geen les, maar gewoon een afspraak om te zien hoe en wanneer we zouden komen. Omdat ik op het beginnerslevel zit krijg ik de eerste 2 weken 4uur spaanse les per dag, intensive course noemen ze dat hier… ik denk dat ze hier willen dat ik spaans ga haten :p na de spaanse les heb ik lange broeken gekocht, want ik had er maar 2 bij, waarvan er al een te klein is. (lekker eten, maar de droom kan niet blijven duren :p) 3 broeken voor 65!!!! En goede broeken! Daarna zijn we naar huis gegaan om te eten, rond 2uur. Wat al aanvaardbaarder is J ’s avonds ben ik dan even naar Alicia gegaan om vanalles te bespreken. Het gaat er los over dat we al bijna 2 weken niets te doen hebben elke dag en ons gewoon vervelen. Tot nu toe proberen we onze dagen vol te stoppen met shoppen of afspreken om wat te praten, maar dat kan niet blijven duren. Afs, en dan vooral maritsa doet geen moeite en neemt ook geen verantwoordelijkheid. Om de een of andere reden is het steeds martha die alles met ons regelt en dat vinden wij niet meer kunnen. Om een drukke en frustrerende dag af te sluiten ga ik nu even wat tv zien en wat praten met Alicia, gelukkig ken ik hier mensen, anders zou het wel heel moeilijk worden. Morgen gaan we naar een spa centrum om gelnagels te laten zetten, die hier trouwens maar 4euro kosten en 2 maanden blijven!!! :p ciao!

20-09-2011 om 05:53 geschreven door charlie  

14/9/2011

Vandaag ben ik op universiteitenjacht gegaan met Martha van AFS en Alicia, een afs studente. Het plan was naar “universidad technologica del peru” te gaan, maar deze begint pas op 7 november. Daar bovenop hebben we ook enkel  14 dagen vakantie, wat veel te weing is. Op naar de volgende universiteit dan maar, deze bevindt zich aan het andere eind van de stad. Een halfuur bus, als het geen file is. Deze universiteit heet “allas peruanas”, het is een veel grotere universiteit. Het zag er me heel leuk uit, veel ruimte om te zitten J deze universiteit is net begonnen, en heeft 4 maanden vakantie!!!  Helaas bevindt ze zich een gevaarlijke buurt waar veel gestolen word en is ze heel ver van thuis. Op de weg terug hadden we de verkeerde bus genomen en moesten we een taxi naar huis nemen. We zijn toen ook tot het besef gekomen dat het heel gevaarlijk is moest ons dit overkomen zonder begeleider. Daarom hebben Alicia en ik besloten naar de universiteit in het centrum te gaan, die begint op 7 november. Aangezien we dan nog 2 maanden vakantie hebben gaan we in september  vrijwilligerswerk doen, en in oktober reizen. Martha zei ons ook dat als we tijdens het jaar willen reizen, we gewoon mogen spijbelen J Dat zit dus goed :D In de namiddag ben ik even bij Alicia thuis geweest, ze heeft een hele lieve moeder. Haar moeder zei me meteen dat ik thuis ben bij haar en dat ik altijd welkom ben J heeeel gastvrij dus, zoals de meeste peruvianen. Helaas moesten zij naar een feestje en mocht ik nog niet alleen de bus nemen. Ze hebben me dus afgezet bij Martha thuis, waar mijn zus me zou komen halen. Bij Martha kreeg ik plots eten en heb ik heel lang gepraat met haar dochter. Uiteindelijk, na heel lang wachten, is mijn zus me komen ophalen. Toen we op de bus zaten kwamen we op het idee een hond te kopen. Dat hebben we dus ook gedaan. Een labrador puppy, die we Sam gedoopt hebben. Ze is heel schattig, maar niet actief op de juiste momenten. Ze is helaas ook nog niet zindelijk L

15/9/2011

Vanochtend ben ik heel vroeg opgestaan, 6u. Ik had met Alicia afgesproken om de stad wat te verkennen. Het eerste wat ik gedaan heb, is naar de hond gaan kijken. Deze leek heel braaf geweest te zijn tijdens de nacht, tot ik de deur wat verder openduwde en zag dat ze daar achter haar behoeften had gedaan L ik heb me dus snel gewassen, terwijl mijn zus alles opkuiste. Daarna hebben we snel gegeten en zijn we vertrokken. Nuria zou me op de juiste bus zetten naar Alicia. Aangezien de hond nog niet zindelijk is en ietwat verlatingsangst heeft moest ik hem meenemen. Er zijn minstens 5 bussen gepasseerd, ze zaten allemaal stampvol :s we zijn dan maar beginnen stappen in de richting van het bustraject, in de hoop dat er een legere bus zou passeren. Na nog eens 4 bussen had ik geluk, een legere bus! Nuria heeft met erop gezet en is dan vertrokken naar school, waarvoor ze al veel te laat was. Dit was de eerste keer dat ik alleen de bus nam. De was zat na een tijdje vrij vol en de vrouw die naaste me zat vroeg of ik Sam op haar schoot wou zetten. Ik stond namelijk recht, en zo’n hond weegt toch wel wat :p Ze heeft met ook gezegd waar ik moest afstappen J mijn eerste buservaring was dus dik in orde. Ik begrijp het systeem nu ook J eens aangekomen wist ik niet langs waar ik moest gaan, dus heb ik Vanessa gebeld en zij is me komen halen. We zijn dan samen naar Alicia gegaan waar we een tijdje hebben gepraat. De hond mocht niet binnen en zat dus buiten te janken. In het begin was het heel erg om aan te horen, maar na een tijdje stopte ze en ging ze slapen J Helaas heeft ze ook daar haar behoeften gedaan, zoals ook bijna overal in het huis, op straat, in de apotheek,… Sam weigert ook te stappen, als we haar op de grond zetten beweegt ze niet en als we aan de les trekken werkt ze tegen, wat heel erg raar is. Als er iemand tips heeft, gelieve ze te delen J Het shoppen met Alicia was heel erg leuk, bij zonsondergang zijn we naar de Plaza de armas geweest. Daar zijn terrasjes op de tweede verdieping, zodat je de zonsondergang goed kan zien J Daarna is Nuria me komen halen en zijn we samen naar de dierenarts geweest. Uiteraard hebben we eerst een uur moeten zoeken welke bus me moesten nemen en vervolgens hebben we nog eens een uur op die bus gezeten :s mijn geduld was op, ik was kwaad. Gisteren had de dierenarts ons afgescheept door te zeggen dat alles in orde was, maar dat is het dus niet. Samen heeft 2 spuitjes gekregen tegen de infectie, wat erg zielig was om aan te zien. Een hond die jankt van de pijn L Na de dierenarts zijn we naar huis gegaan, waar we Sam in de badkamer (haar voorlopig hok) hebben gezet. Dat was duidelijk tegen haar goesting, ze heeft gedurende 1u zitten janken, aan de deur zitten krabben, zitten blaffen, tot we haar uiteindelijk toch buiten hebben gelaten en ze kon spelen. Nu is ze eindelijk moe (het is 23u) en hebben we haar voorzichtig te slapen gelegd. Hopelijk slaapt ze goed door en merkt ze niet dat we weg zijn, anders begint ze opnieuw. Ik ga nu ook slapen, want op stap gaan met een hond die weigert te wandelen is vermoeiend L.

18/9/2011

Mijn excuses voor de late update, de voorbije dagen waren zeer hectisch. Vrijdag avond was er een AFS reunie, waar Alicia, Georgia en ik op eigen houtje naartoe moesten… stel je eens voor dat je ergens  moet geraken in een enorme stad die je niet kent, in een taal die je niet kent. Erg moeilijk, praktisch onhaalbaar. We zijn dan ook verloren gelopen. Na ongeveer een uur zoeken zijn we er dan toch geraakt. Helaas was niet iedereen even euforisch als wij. De verantwoordelijke van AFS was kwaad, omdat we niet alleen mogen rondlopen in de stad, en dan zeker niet als het donker is. Vrij hypocriet, aangezien niemand de moeite heeft genomen ons te brengen of ons de weg uit te leggen… na een hele preek en veel discussies ben ik bij Alicia blijven slapen. De volgende ochtend zou martha ons een sportclub tonen, omdat we graag zouden sporten in peru. Veel eten is leuk, maar het kan niet blijven duren ;) Helaas heeft ze ons niet enkel een rondleiding gegeven, ze heeft er ons 4uur achtergelaten! We hebben ons te pletter verveeld en waren pissed of. Toen ze ons eindelijk oppikte dacht ik dat we eindelijk naar de dokter zouden gaan voor de 30 insectenbeten op mijn benen, waar ik btw gek van word. Nee, verkeerd gedacht, eerst zouden we eten en pas 3uur later zouden we eindelijk naar de dokter gaan. Of dat dacht ik toch. Om 3uur hadden we een afspraak, om 6uur was het onze beurt… een mens zou van minder gek worden! Niet zagen dus als je in België eens een halfuurtje moet wachten voor een doktersafspraak! Normaal gezien zou ik hierna naar huis gaan, maar er is in groep beslist dat het beter is als ik verander van gezin. In mijn vorig gezin miste ik de nodige faciliteiten, basisbehoeften laat ons zeggen. Die avond ben ik dus bij martha blijven slapen, waar ik zal wonen tot men een permanent, deftig gezin vind voor mij. De volgende ochtend zijn we dan mijn spullen gaan ophalen bij mijn vorige familie. Mijn gastmoeder en zus waren triestig, maar ze begrepen de situatie. In de voormiddag heb ik mij gesetteld en om 11uur zijn we naar de kerk geweest. Een misviering in Peru is nog saaier dan in België, mede omdat ik er geen hol van begrepen heb :p er word wel gezongen, maar dat maakt het niet leuker. Na de misviering zijn we gaan eten. Martha vroeg met wat ik wou eten en ik zei haar dat ik cavia wel eens wou proberen, tot ik er een zag komen, geprepareerd op een bord met poten en kop :s degoutant vies was dat, maar ik kon me niet meer bedenken. Wel hebben ze de voetjes en kop er voor mij afgehakt. Cavia smaakt naar kip, maar is heel moeilijk te eten, zeker als je heel de tijd denkt dat je cavia eet :s  Het was de eerste en waarschijnlijk ook de laatste keer dat ik cavia eet. Men kan dus niet zeggen dat ik niet geprobeerd heb! ;) na het eten ben ik bij nolwenn thuis geweest. Dit is altijd heel moeilijk geweest, omdat haar moeder onhaalbaar streng is. Bv/ als ze haar bord niet leeg eet mag ze niets doen, en uw bord leeg eten is fysisch onhaalbaar in Peru wegens de gigantische porties! Ze leeft gevangen en was heel blij dat ik mocht langskomen. Ze werd toen ook even met rust gelaten ;) Morgen ga ik all stars kopen, omdat ik de mijne vandaag met de hand moest wassen en ze daartegen niet bestendig zijn L na veel schrobben zijn ze proper, maar ook stuk :s Nu ga ik maar eens slapen, want al dat luisteren en proberen te begrijpen van het spaans is zeer vermoeiend :p next update tomorrow!

PS: voor de universiteit is trouwens nog niets zeker, organisatie is hier niet het sterkste punt :p

19-09-2011 om 04:55 geschreven door charlie  

Vertrek 8/09/2011

Mijn laatste dag in België was vooral zeer emotioneel. Ik ben afscheid gaan nemen van mijn grootouders en dat was heel erg moeilijk. ’S Avonds ben ik naar mijn beste vriendin geweest voor een laatste, typisch belgisch gerecht: frieten van de frituur! Het afscheid van Naomi en haar familie was erg moeilijk, maar ik weet dat ze er altijd zullen zijn en dat stelt me gerust. Eens thuis heb ik nog een hele tijd tv gezien met de kat, het waren tenslotte de laatste programma’s in het nederlands! Daarna ben ik gaan slapen, en verbazend genoeg heb ik ook goed geslapen. Ik heb geen last gehad van zenuwen, tot ik werd wakker gemaakt om 3u ’s nachts. Toen kwam het besef dat ik alles voor een jaar zou achterlaten. Mijn moeder en ik zijn tot de carrefour in Schoten gereden, waar mijn vader dan stond te wachten om samen naar zaventem te gaan. Van de autorit weet ik niet veel meer, ik was heel moe en ietwat afwezig J Uiteraard waren we de eersten van AFS die er waren, zoals altijd J na een tijdje begonnen meer mensen toe te stromen en werden een aantal belangrijke documenten uitgedeeld. Hierna werden we even gescheiden van onze ouders, de studenten gingen hun bagages inchecken, terwijl de ouders even apart werden genomen. Na het inchecken konden we terug naar onze ouders en kregen we 45 minuten voor we echt afscheid moesten nemen. Echt wel hard, als men tegen je zegt dat je over 45 minuten je familie een heel jaar lang niet meer gaat zien. De volledige 45 minuten heb ik gevochten tegen de tranen, tevergeefs. Na die 45 minuten werden we verwacht aan de douane waar onze namen werden afgeroepen en we moesten vertrekken. Dit was extreem emotioneel, voor iedereen. Eens door de douane ging het beter, we waren met 23 en gingen allemaal door dezelfde emoties, dus we begrepen elkaar. De vlucht naar Madrid duurde 2uur en viel heel goed mee. Toen we in Madrid aankwamen was iedereen zowat in de war, de luchthaven is zo immens groot dat we met een metro van de ene naar de andere gate moesten! Het vliegtuig naar Lima was groot, maar niet zo groot als een vliegtuig naar de USA, de gangpaden waren opvallend smal. De vlucht naar Lima duurde 12uur en was heel saai, ik heb geprobeerd te slapen, maar dat is heel moeilijk op een vliegtuig. Toen we aankwamen in Lima was het daar 18u en al donker. Ik was een van de eersten die door de peruviaanse douane ging en op zoek ging naar de vrijwilligers van afs, die we eerst niet vonden. Uiteindelijk kwamen ze in zicht en werden weer al onze namen afgeroepen. Toen werd ons gezegd dat we met een bus naar een hotel in Lima zouden gaan, de rit zou 1u duren. Wat we echter kregen was de naam bus niet waard. In de bagageruimte geraakten welgeteld 5 valiezen. Wat gebeurde er met al de rest? Wel al de andere valiezen gingen gewoon in de bus! Samen met 50 passagiers! Beeld je dus een krotbus in met 50 passagiers en 45 valiezen. Foto’s zullen je helpen bij deze verbeelding ;). De rit duurde uiteindelijk ook 3uur. Wat wil zeggen we om half11 aankwamen in het hotel in Lima. Iedereen was uitgeput en wou gaan slapen, maar de peruvianen hadden en ander plan. Eerst eten! Na het eten kregen we nog een hele saaie uitleg waar ik niets meer van weet en daarna, om half1 mochten we eindelijk gaan slapen. In Lima wordt het ’s nachts berekoud, dus heb ik voor het eerst in mijn leven met een dikke trui en een lange broek geslapen!

9/9/2011

Zoals ons gezegd was de avond voordien werden we verwacht aan het ontbijt om 8u ’s ochtends. Met veel moeite en een enorme jetlag stonden we dus om 8u aan het ontbijt, maar dat laatste was er nog niet. We konden dus meteen een voorsmaakje krijgen van de peruviaanse mentaliteit: alles op het gemak ;) de rest van de dag hebben we kennismakingsspelletjes gedaan en vooral ook veel gegeten. In Lima waren met 23 belgen en nog vele mensen van andere nationaliteiten, ik heb me dus heel goed geamuseerd en heb vooral veel gelachen. In de namiddag mochten we even op straat. Naast ons hotel was een schooltje en de kinderen hadden net LO. Terwijl de jongens onderling voetbalden, kwamen een aantal nieuwsgierige meisjes bij ons zitten en begonnen vragen te stellen. Ze waren heel vriendelijk, lief en nieuwsgierig. Toen ze door moesten kregen we al meteen een kus op de wang, en zo wisten we direct hoe ze hier mensen begroeten. Hierna hebben we even van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar een winkeltje te gaan. Sommigen wilden dingen kopen. Ik vond het zeer handig om even naar huis te bellen, aangezien mijn gsm hier niet werkt! :s het was heel emotioneel en raar om mijn familie te horen, ik had toen nog steeds het gevoel dat ik gewoon even op vakantie was J de rest van de dag hebben we nog veel uitleg gekregen en zijn we uiteindelijk vroeg gaan slapen, omdat we heel moe waren. Midden in de nacht begon onze duitse kamergenote opeens te roepen in haar slaap, waar we allemaal erg van schrokken :p

10/9/2011

Deze ochtend besloten we iets later naar het ontbijt te gaan, aangezien onze ervaring ons al veel geleerd had J na het ontbijt wou ik mijn haar wassen. De vorige dag hadden we allen ijskoude douches moeten nemen bij gebrek aan warm water. Ik zag deze ochtend een zekering hangen naast de douche en zette deze aan. Ik dacht dat er zo misschien wel warm water zou komen en gelijk had ik. Het enige nadeel was dat de aan en uit knop nu onder elektriciteit stond! Bijgevolg ben ik dus lichtjes geëlektrocuteerd toen ik mijn haar wou wassen :p Deze dag hebben we vooral veel foto’s genomen van onze groep en veel gebabbeld met elkaar. Tijdens het middagmaal werd ons verteld dat we om 1u klaar moesten staan met onze valiezen. We gingen vertrekken naar onze families. Dit afscheid vond ik heel moeilijk. We hadden al een hele reis achter de rug met een hele groep en plots stonden we er echt helemaal alleen voor. Ik vond dit beangstigend en ik wist dat ik mijn vriendinnen erg zou missen. Aan het hotel stond een bus te wachten die ons naar een busstation zou brengen, waar we uiteindelijk de bus naar arequipa zouden nemen. De busrit naar arequipa duurde 19uur, maar viel heel goed mee J het was een luxebus waar je echt languit kon liggen en dus deftig kon slapen. Het hele panorama van Lima naar Arequipa was werkelijk prachtig! De hele kuststrook van Peru is woestijn. Wat we zagen was dus woestijn met vlak daarachter de zee.

11/9/2011

Om 7u ’s ochtends kwamen we aan in Arequipa. Daar werden we verwelkomd door de AFS verantwoordelijke van Arequipa. Na een 10-tal minuten kwam er een kleine vrouw op mij af en vroeg “charlotte”, mijn gastmama J ze was meteen heel behulpzaam met mijn valies en begon al meteen te praten tegen mij. Uiteraard moest ik uitleggen dat ik helaas nog geen spaans spreek. Thuis ontmoette ik mijn zus Nuria, ze is 17 jaar. Ik slaap samen met haar op een kamer en heb reeds een deel van haar kleerkast gekregen om mijn spullen in te leggen :p Zowel moeder als dochter waren heel erg blij met de cadeaus die ik uit belgië had meegebracht. Het middagmaal was al meteen een peruviaanse specialiteit, Ceviche. Dit is rauwe vis gemarineerd in citroen. Heel lekker, maar het gedacht van rauwe vis te eten is toch even wennen. Na het eten mocht ik douchen, er was warm water!!! :D verder die dag ben ik met mijn gastzus al even naar het centrum van Arequipa geweest. Ik heb toen al meteen de plaza de armas gezien, prachtig! ’s Avonds zijn we al meteen naar de kerk geweest. Een misviering in Peru is qua preken hetzelfde als in België, saai en langdradig. Maar hier in Peru mogen mensen hun verhaal doen, ze staan recht tijdens de preek en geven commentaar of doen hun verhaal over het onderwerp van de preek. Er wordt ook gezongen en in de handen geklapt. De mensen in Peru zijn ook nog echt gelovig, ze geloven echt dat er God hen het leven heeft geschonken en daarvoor zijn ze ook erg dankbaar. Na de misviering ben ik vroeg gaan slapen, omdat ik helaas last heb van een keelontsteking :s

12/9/2011

Vandaag was ik alleen thuis, mijn zus Nuria moest naar school en mijn gastmoeder moest gaan werken. Over deze dag valt niet veel te zeggen, buiten het feit dat ik me verveeld heb L ’ s avonds ben ik wel een gsm en sim kaart gaan kopen, omdat veel gsm’s gestolen worden in Peru. ’s Avonds is het me ook eindelijk gelukt een film te zien op de computer! :D later op de avond was er een welkomstfeestje van AFS. Het feestje was wel leuk, ik heb er goed kunne praten met ander AFS studenten. Alle andere AFS studenten zijn terecht gekomen in een rijk gezin en wonen in een afgesloten wijk met een wachter. Ik vind dit voor hen een beetje jammer, want op die manier zullen ze de echte Peruviaanse wereld mislopen. Ik zelf woon in een arm gezin, maar ik ben er heel gelukkig. Ik heb ook al de bus genomen, wat hier in Peru een ervaring op zich is :p

13/9/2011

Vandaag heb ik de hele voormiddag een bus tour gedaan in Arequipa. We hebben alle delen van Arequipa gezien. Wat me heel hard opviel is het contrast tussen arm en rijk, het zijn letterlijk twee heuvels, de ene rij, de andere arm. Wanneer iemand die rijk is opstaat heeft hij dus zicht op krotten, wanneer iemand die arms is opstaat heeft hij zicht op een hele heuvel vol grote, omheinde huizen. Leuk moet anders zijn. Tijdens de busrit hebben we ook de 3 vulkanen die Arequipa omsingelen goed kunnen zien: el misti, el chachani y el pichupichu. Het zijn alle 3 actieve vulkanen, dus als deze uitbarsten hebben we hier een groot probleem :p Na de busrit is mijn moeder mij komen halen en ben ik even mee geweest naar haar werk. Ze is apothekeres en maakt medicamenten. Toen mijn zus thuiskwam, om half4, hebben we dan eindelijk middageten gegeten :s hier eten ze dus extreem laat, dus is het een kunst tussen het ontbijt en lunch niet flauw te vallen :p na het eten ben ik met mijn zus naar de supermarkt geweest, om alles te kopen wat ik nog nodig had. In peru is alles duur voor de mensen die hier leven. Ik heb hier ongeveer 25  alledaagse producten gekocht voor 200 sol, wat echt veel geld is voor de mensen hier. Voor ons is dat ongeveer 60 euro, wat spotgoedkoop is voor alles wat ik heb gekocht :p shampoo kost hier 2 euro!!! Een badhanddoek 6 euro!! :D

14-09-2011 om 03:58 geschreven door charlie  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

14-08-2011 om 12:39 geschreven door