Zoals altijd zijn de meningen verdeeld, net zoals er verschillende manieren van denken en drijfveren zijn. Het menselijke aspect is dan ook een centraal gegeven in dit alles, in een geldgedreven maatschappij wordt het verhaal steeds complexer en dat met alle neveneffecten die daarbij komen kijken. Bij het ‘verschijnen van innovaties’ stelt de theorie dat ontvankelijkheid en aandacht primaire voorwaarden zijn, zonder de bereidheid tot diepgaander reflectie kunnen we ons immers geen beeld vormen van wat de innovatie betekent, noch minder zullen de neveneffecten duidelijk kunnen worden waardoor enige morele verantwoordelijkheidszin zal uitblijven, er is op dat moment immers niets dat daartoe aanspoort.

Het gezegde 'ongekend is onbemind' is hierop van toepassing waardoor we eerder onwetend blijven over de alternatieven die beschikbaar zijn, toch is er geen garantie op succes wanneer deze ontvankelijkheid wel bestaat. Het bespreekbaar stellen van het idee van een 'monetaire reset' maakt dit snel duidelijk waardoor we een aantal groepen kunnen onderscheiden, slechts indicatief kunnen we hier ook een percentage op plakken. Deze percentages zijn echter geen vaste gegevens maar zeer flexibel naargelang een alternatief doorstroming kent tot het collectieve bewustzijn. Kennisdeling, communicatie, onderwijs en correcte integratie zijn primordiaal waarbij de grote massa niet echt wakker ligt van het debat dat door een minderheid gevoerd wordt, zeker niet wanneer dit telkens uitmondt in een oeverloze strijd om het gelijk en ook niet meer dan dat.

24-08-2014, 12:38 Geschreven door Werner Van Ginneken  

In het kader van het economische herstel is een ‘monetaire reset’ niet enkel wenselijk dan wel noodzakelijk om ons te behoeden voor de totale ineenstorting van onze maatschappij. Een dergelijk ‘doemscenario’ is geen prettige gedachte, debat hieromtrent wordt dan ook liever vermeden en/of onthaald op reacties die onze alertheid slechts kunnen aanscherpen, net zoals het ons vanuit morele verantwoordelijkheidszin spontaan laat ijveren voor meer maatschappelijke bespreekbaarheid.

Een vergelijkbaar precedent vinden we net voor WOII, verrassend genoeg worden vandaag nagenoeg dezelfde remedies aangereikt maar deze – zo we afleiden uit courante berichtgeving – worden niet maatschappelijk gedragen. Er heerst dan ook twijfel hoe we dit dienen te interpreteren, nader onderzoek laat niets aan het toeval over, we vinden meer dan genoeg argumenten om te besluiten dat het niet ontbreekt aan deskundig onderzoeksmateriaal dan wel is er een zorgwekkend gebrek aan ontvankelijkheid en aandacht. In andere woorden, als maatschappij verkeren we in een uiterst hachelijke en bijna absurde positie, het is zeggen dat remedies op de tafel liggen maar geen draagvlak vinden om ze verder tot het collectieve bewustzijn te laten doorstromen. De sociale gevolgen zijn dan ook navenant, afgewogen tegen de beschikbare alternatieven kan dit ons als mensen niet onberoerd laten. Een ‘monetaire reset’ is echter een veel breder begrip dan de naam laat vermoeden, ondanks het louter technische aspect is er veel meer aan de hand dan wat uit strikt empirisch economische modellen kan afgeleid worden.

Na diepgaander onderzoek kunnen we bezwaarlijk nog spreken van een ‘economisch’ model, het simpelweg ontbreken van een aantal fundamenten kan logischerwijs slechts leiden tot een even manke besluitvorming, dit met gevolgen naar de gemeenschap waar mensen een leven trachten op te bouwen, wat betekent elementair fatsoen? Dientengevolge krijgt het woord ‘ethiek’ een zeer wrange nasmaak als ware het een dekmantel om toch maar niet naar de wereld te moeten kijken, een soort van misplaatst romantisch escapisme dat bol staat van verklaringen zonder daadkracht. De overtuiging is alvast dat we veel beter kunnen als we bereid zijn om de vreedzame krachten te bundelen, is dit dan werkelijk zo utopisch of slechts een kwestie van logisch boerenverstand? Is het arrogant om te stellen dat het laatste meer aannemelijk is, hoeveel prachtig studiewerk zouden we moeten verbranden als het niet zo is? Reflecties in de marge van een wereld die vecht tegen virtuele schuldenbergen, getallen in rasters en kaders. Het advies wordt gegeven om niet in hokjes te denken, het lijkt meer dan raadzaam om het een keertje andersom te stellen.

24-08-2014, 12:37 Geschreven door Werner Van Ginneken