In de moderne systeemtheorie bepaalt chaos de toestand van een systeem waarin zijn stabiele cycli plaatsruimen voor complexe, schijnbaar ordeloze gedragingen. Een chaos-venster is een periode waarin iedere invloed of prikkel van buitenaf tot dusdanige proporties kan worden ‘opgeblazen’ dat bestaande tendensen erdoor worden veranderd en er nieuwe tendensen ontstaan. Het ‘chaospunt’ is de cruciale toestand waarop tendensen die tot de huidige toestand van het systeem hebben geleid ineenstorten en het systeem niet meer kan terugkeren tot zijn vroegere toestanden en gedragsmodi, maar onomkeerbaar wordt gelanceerd langs een traject met een aangepaste structuur en bijhorende modus operandi.
15-08-2014
Introductie
Deze blog is voorbehouden voor het idee van een 'monetaire reset', een
onderwerp dat veel verder reikt dan strikt empirisch economische modellen. Ik
beschouw dit gegeven vanuit een integraal psychologische visie, volgens m'n onderzoek blijkt
dat nogal wat psychische factoren hierbij een rol spelen. Verschillende manieren
van denken en/of interpretaties maken het soms zeer lastig om een eenduidig
antwoord te geven waardoor genuanceerd en volwassen debat noodzakelijk wordt.
Een gezonde dosis inlevingsvermogen, creativiteit, verbeeldingskracht, aandacht
en ontvankelijkheid zijn dan ook primaire voorwaarden om niet te verzanden in
wat ik 'chaosdenken' en/of 'non-dialoog' wil noemen. Ratio en emotie zijn
verschillende dingen, toch uiten ze zich simultaan waardoor het
denkproces in negatieve zin beïnvloed kan worden, het wordt kunst om hier meer
inzicht in te krijgen opdat een vreedzaam doorbraakproces doorstroming kan
krijgen. Ik nodig graag uit tot diepgaander reflectie in milde overreding
opdat we meningsconflicten kunnen verzoenen op zo een wijze dat we er allen baat
bij hebben. Het realiseren, onderhouden en/of herstellen van het redelijke
evenwicht vergt onze continue alertheid, het resultaat van een zelfonderzoek dat steeds dieper
ging. De chaostheorie neemt een belangrijke plaats in dit proces, de
neveneffecten van dien aard dat een andere realiteit zich kan ontplooien.
Althans, zo zie ik het, behoudens deze blog nodig ik u graag op een forum dat handelt over het idee van een monetaire reset. (zie link)
Zoals altijd zijn de meningen
verdeeld, net zoals er verschillende manieren van denken en drijfveren zijn.
Het menselijke aspect is dan ook een centraal gegeven in dit
alles, in een geldgedreven maatschappij wordt het verhaal steeds complexer en
dat met alle neveneffecten die daarbij komen kijken. Bij het verschijnen
van innovaties stelt de theorie dat ontvankelijkheid en aandacht
primaire voorwaarden zijn, zonder de bereidheid tot diepgaander reflectie
kunnen we ons immers geen beeld vormen van wat de innovatie betekent, noch
minder zullen de neveneffecten duidelijk kunnen worden waardoor enige morele verantwoordelijkheidszin
zal uitblijven, er is op dat moment immers niets dat daartoe aanspoort.
Het gezegde 'ongekend is onbemind' is
hierop van toepassing waardoor we eerder onwetend blijven over de alternatieven
die beschikbaar zijn, toch is er geen garantie op succes wanneer deze
ontvankelijkheid wel bestaat. Het
bespreekbaar stellen van het idee van een 'monetaire reset' maakt dit snel
duidelijk waardoor we een aantal groepen kunnen onderscheiden, slechts
indicatief kunnen we hier ook een percentage op plakken. Deze percentages zijn
echter geen vaste gegevens maar zeer flexibel naargelang een alternatief
doorstroming kent tot het collectieve bewustzijn. Kennisdeling, communicatie,
onderwijs en correcte integratie zijn primordiaal waarbij de grote massa niet
echt wakker ligt van het debat dat door een minderheid gevoerd wordt, zeker
niet wanneer dit telkens uitmondt in een oeverloze strijd om het gelijk en ook
niet meer dan dat.
Bij innovaties van
deze aard gelden echter andere regels, het komt er immers op aan om een andere
'mindset' aan te nemen en pas dan tot een oordeel te komen. Slechts een
minderheid zal de innovatie voor vanzelfsprekend aanvaarden en hierin - gezien
de sociale impact - spontaan verantwoordelijkheid nemen. De grootste groep
heeft overwegend geen tijd en/of interesse, het inhoudelijke debat ontgaat hen
waardoor er dan ook geen doordacht oordeel kan gevormd worden, noch enige notie
en/of bewustwording over de sociale impact waartoe het kan leiden. Binnen het
debat spelen een aantal psychische factoren een cruciale rol, in relatie tot
het voorgestelde alternatief zijn ze vaak zeer 'weerbarstig' waardoor een
ongezond spanningsveld kan ontstaan.
In het kader van
het economische herstel is een monetaire reset niet enkel wenselijk dan wel
noodzakelijk om ons te behoeden voor de totale ineenstorting van onze
maatschappij. Een dergelijk doemscenario is geen prettige gedachte, debat
hieromtrent wordt dan ook liever vermeden en/of onthaald op reacties die onze
alertheid slechts kunnen aanscherpen, net zoals het ons vanuit morele
verantwoordelijkheidszin spontaan laat ijveren voor meer maatschappelijke
bespreekbaarheid.
Een
vergelijkbaar precedent vinden we net voor WOII, verrassend genoeg worden
vandaag nagenoeg dezelfde remedies aangereikt maar deze zo we afleiden uit
courante berichtgeving worden niet maatschappelijk gedragen. Er heerst dan
ook twijfel hoe we dit dienen te interpreteren, nader onderzoek laat niets aan
het toeval over, we vinden meer dan genoeg argumenten om te besluiten dat het
niet ontbreekt aan deskundig onderzoeksmateriaal dan wel is er een zorgwekkend
gebrek aan ontvankelijkheid en aandacht. In andere woorden, als maatschappij
verkeren we in een uiterst hachelijke en bijna absurde positie, het is zeggen
dat remedies op de tafel liggen maar geen draagvlak vinden om ze verder tot het
collectieve bewustzijn te laten doorstromen. De sociale gevolgen zijn dan ook
navenant, afgewogen tegen de beschikbare alternatieven kan dit ons als mensen
niet onberoerd laten. Een monetaire reset is echter een veel breder begrip
dan de naam laat vermoeden, ondanks het louter technische aspect is er veel
meer aan de hand dan wat uit strikt empirisch economische modellen kan afgeleid
worden.
Na diepgaander onderzoek
kunnen we bezwaarlijk nog spreken van een economisch model, het simpelweg
ontbreken van een aantal fundamenten kan logischerwijs slechts leiden tot een
even manke besluitvorming, dit met gevolgen naar de gemeenschap waar mensen een
leven trachten op te bouwen, wat betekent elementair fatsoen? Dientengevolge
krijgt het woord ethiek een zeer wrange nasmaak als ware het een dekmantel om
toch maar niet naar de wereld te moeten kijken, een soort van misplaatst
romantisch escapisme dat bol staat van verklaringen zonder daadkracht. De
overtuiging is alvast dat we veel beter kunnen als we bereid zijn om de vreedzame
krachten te bundelen, is dit dan werkelijk zo utopisch of slechts een kwestie
van logisch boerenverstand? Is het arrogant om te stellen dat het laatste meer
aannemelijk is, hoeveel prachtig studiewerk zouden we moeten verbranden als het
niet zo is? Reflecties in de marge van een wereld die vecht tegen virtuele
schuldenbergen, getallen in rasters en kaders. Het advies wordt gegeven om niet
in hokjes te denken, het lijkt meer dan raadzaam om het een keertje andersom te
stellen.
Intermenselijke
drijfveren en de huidige systeemconfiguratie staan hierin centraal, net zoals
evolutionaire processen die veel dieper liggen dan wat het oppervlakkige debat
laat vermoeden. In dit werkdocument gaan
we dieper in op het fenomeen van de overkoepelende waarheid. Dit document wil
geen naslagwerk zijn dan wel een middel om (1) aandacht en ontvankelijkheid aan
te wakkeren en (2) uit te nodigen tot nader onderzoek.