Het zijn persoonlijke dingen, ik noem ze gedichten, vluchtige woorden, een geheel en toch weer niet, net als deze zin. Het is de chaos in mijn hoofd die ik probeer te verwoorden. Doorheen de jaren werd de chaos intenser, interessanter ook. En moeilijker om te vatten, laat staan uit te spreken. Mijn pen is mijn grootste reddingsboei, mijn rots, mijn klankbord.

En dat is ook wat deze blog voor mij is: een klankbord. 

De verzameling 'gedachten' ga ik proberen chronologisch op te stellen, gezien ze dateren van mijn jonge tienerjaren. Sommigen zijn in het Nederlands, anderen in het Engels, wat voor mij de ultieme taal is om mijn gevoelens en gedachten te omschrijven. Ze zijn diepgaand, shockerend soms. Heel intens maar helend voor mij.

Ik ben nog steeds mijn leerkracht godsdienst uit mijn secundair ontzettend dankbaar. Hij heeft me kennis laten maken met deze unieke therapievorm. Hij zette ons aan om te schrijven, te uiten, aan het papier toe te vertrouwen... En ik heb dit dankbaar aanvaard en 'uitgebuit'. Geperfectioneerd, op mijn maat geboetseerd.

Woorden die sommigen zullen begrijpen, vatten en anderen weer de wenkbrauwen zullen doen fronsen. De gedachten zijn vrij. 

Oordeelbewust is een manier van zijn. Ik deel mijn gedachten, niet om be- of veroordeeld te worden, maar om te ventileren, te begrijpen, om te kunnen gaan met mijn emoties, te overleven. 

 Dus welkom op  mijn blog. Het is nog nieuw nu, nog onbeschreven, onbezoedeld maar open voor woorden. Ook jullie woorden. Ik kijk uit naar jullie reacties, zielenroerselen, bedenkingen, ... Maar graag op een humane, opbouwende manier. Niemand hoeft te oordelen over de gedachten van een ander, en al zeker niet als ze gedeeld worden.

Have fun, don't stress...

Lots of love

Chrisje