Als pleegouder heb ik veel kinderen zien komen en gaan en ik besef heel goed hoe moeilijk het is om op eigen benen te staan zonder de steun van je ouders. 

Iedereen wil jonge mensen wel helpen en tot je 23 ste staat iedereen ook meteen klaar om -zeker voor jongens- de strijk te doen of de kuis, maar we blijven niet jong en rond de leeftijd van 25 verwacht iedereen dat je het leven wel aan kan.

Alle voordelen van jong en hulpeloos te zijn vallen dan weg en eens lief kijken helpt dan niet meer. Het is dan geven en nemen en niet enkel meer "ik ben klein en jij bent groot"dus...

Van zodra kinderen een inkomen hadden ( hoe klein ook, zaterdagwerk bijv.)  probeerde ik om ze toch de helft van datgene wat ze graag kochten bij elkaar te laten sparen, merkkledij of andere dingen die "in" waren op dat moment, zo moesten zij daar zelf ook maar wat moeite voor doen om ze zo bewust te maken dat je geld maar één keer kan uitgeven. Vooral verplichte kosten zijn moeilijk verteerbaar als je jong bent. Voor een brommer sparen OK maar ieder jaar zorgen dat je wat geld opzij hebt voor de verzekering ..... 

Scholen zouden beter moeten inspelen op je leven NA de schooltijd  zodat kinderen beseffen dat de school enkel een voorbereiding is om later in je eigen onderhoud te kunnen voorzien.