Het toneelstuk dat door zeven jonge kinderen tussen 14 en 18 jaar werd opgevoerd heette ‘Charlotte’. Op basis van het verhaal van Charlotte, een ongelukkig meisje dat gedichten schreef en zelfmoord probeerde te plegen maakte het Gentse jeugdtheater Kopergietery (onder leiding van Eva Bal) er een indrukwekkende toneelvoorstelling over. Het toneelstuk is een treurspel, ook wel een tragedie genoemd.
Ikzelf ging het toneel bekijken in Gent in de Kopergietery op zaterdag 10 mei 2014. Dit was één van de laatste voorstellingen.
Charlotte begon haar reis in oktober 2012 en bezocht theaters in België, Nederland en Duitsland. In mei 2014 hield ze voor de allerlaatste keer halt thuis in Gent.
Vroeger toen ik met school naar een toneel ging kijken, was dit heel dikwijls in de Kopergietery te Gent. Omdat ik dus naar een toneel moest gaan voor Nederlands ging ik meteen naar de website van de Kopergietery omdat me elk toneel al bevallen was die ik daar had gezien. Toen ik meer informatie las over het toneelstuk ‘Charlotte’, zag ik ook dat er twee jongeren die ik kende van in een oude school hun rol hadden in het toneel.
Hierdoor werd ik overtuigd om naar dit toneelstuk te gaan kijken, en daar heb ik zeker geen spijt van.

Personages: 

Het toneelstuk werd opgevoerd door zeven jonge kinderen. Deze kinderen hadden allemaal de leeftijd tussen 14 en 18 jaar.
Hier de namen van de zeven personen die het toneel opvoerden; Violet Braeckman, Elias Degruyter, Ella Bal, Seppe Dewulf, Gilles De Vilder, Indiana Schepens en Mateo Bal

Het toneelstuk gaat over een 15 jarig meisje die naar de naam Charlotte luistert.
Charlotte is een meisje die aan zelfdoding denkt en het toneel geeft een heel goede kijk op het leven, vooral op een jong meisje die veel verdriet heeft, over de eenzaamheid die ze voelde in haar tienerjaren. Aan de hand van verschillende gedichten die Charlotte schreef, probeerden ze haar verhaal te vertellen waarom ze aan een zelfmoordpoging dacht. Charlotte is geen slaapverwekkend toneelstuk. Er wordt ook gelachen, gedanst, gespeeld met de zorgeloosheid die een meisje van 15 heeft, of zou moeten hebben. Dat komt ook in de gedichten naar voren die de acteurs/actrices voordragen. De bijpassende geluiden tijdens het toneel zorgen ervoor dat men het gevoel krijgt alsof men in de huid van Charlotte kruipt.

Eigen mening:

Het toneelstuk is zeker de moeite waart om te gaan bekijken. Helaas kan dit nu niet meer.
De acteurs willen je vooral duidelijk maken dat het ook bij jezelf zo kan lopen. Die gedachten zijn soms heel ver van je bed, maar door een kleine verandering kan je leven ook zo drastisch veranderen.
Ik vraag me anderzijds ook af waarom een meisje van 15 zelfmoord wil plegen.
Zo een jong persoon heeft toch nog heel het leven voor zich? Zoiets vind ik ergens onbegrijpelijk, maar dit hangt af van persoon tot persoon.

Gebruik van podium en ruimte:

Het podium, en de ruimte erop, werd heel goed benut door de acteurs.
Het is schitterend om de combinatie van het toneel, dans en muziek te zien. Dat maakte het toneel heel aantrekkelijk voor het publiek.
Hierdoor werd het toneel voor het publiek zeer flagrant en kreeg men op sommige momenten een duidelijkere kijk op de situatie.Gebruik van podium en ruimte:

Mimiek:

De mimiek van de personages van het toneelstuk was wonderbaarlijk!
Keer op keer wisten ze met hun gelaatsuitdrukking het publiek mee te nemen in het verhaal en een bepaalde boodschap over te brengen aan de kijker. De emotie was heel goed en precies zichtbaar op hun gezicht, mede daardoor kon men afleiden wat de persoon voelde.