Na het ontbijt met zelfgebakken zaken en vers geperst fruitsap konden de liefhebbers van het paardrijden zich bij de cowboy uitleven. De meesten hadden echter nog nooit op een paard gezeten en iedereen kreeg dan ook de eerste instructies hoe een paard te besturen. Ongeveer anderhalf uur duurde de pret tot we ons moesten klaarmaken om de laatste rit richting Boise aan te vatten. Een heel mooi rit langs en door het gebergte met heel wat scherpe bochten en gevaarlijke afdalingen. Gisteren moesten we al het Rocky Mountainsgebergte doorkruisen van oost naar west. Die doorsteek zette meer dan 200 km op onze teller. Nauwelijks voor te stellen dat een gebergte zo breed kan zijn. En dat was dan nog maar op zijn smalst. In Boise aangekomen leverden we eerst de moto's in en hadden we nog even de tijd om in een grootwarenhuis enkele boodschappen te doen. Een lekker avondmaal sloot deze onvergetelijke week af. We hadden niet veel nodig om direct in dromenland te verblijven. Morgen wacht ons opnieuw een zware dag van vele uren vliegtuig richting thuisfront.
Vertrek in Missoula eventjes uitgesteld door de hevige regenval, maar uiteindelijk moesten we toch plooien. Vertrekken dan maar in de regen, want er wachtte ons een rit van zo'n 320 mijl (uitgerekend ong. 510 km.). Van het mooie landschap hebben we maar weinig gemerkt, ttz. We hebben het wel gezien, maar foto's nemen konden we niet. we probeerden zo vlug mogelijk onze volgende bestemming te bereiken : een ranch waar we barbecue zouden houden. De ranch zelf lag op 5mijl (8 km) van de baan en daarvoor moesten we een gevaarlijk zand- en kiezelbaantjes ong. 700 m hoog beklimmen. Dat alleen was een avontuur, een gevaarlijk avontuur. Gelukkig waren de weerhouden ons ondertussen iets gezinderd want 50 km voor aankomst kwam de zon er door, zodat we toch nog ietwat droger binnenkwamen. Wat we hier te zien kregen was adembenemend mooi : een ranch in de bossen bovenop een berg, geen elektriciteit en geen water in sommige cabanes, maar een rust waar je alleen maar kan van dromen. De cowboy had voor ons een bbq voorzien, maar achteraf bleek het maar om een worstje op het kampvuur te gaan. De worsten waren wel gespiest op een stokje waaraan een zeer scherpe punt was gescherpt. Maar andere mensen hadden wel voor een uitgebreider etentje gezorgd. Vanalles en nog wat hadden ze voorzien, inclusief dessert. Onze slaapplaatsen werden toegewezen en iedereen kroop iets later en heel moe onder de lakens en dekens. Electriciteit wordt daar opgewekt door een generator en die was juist uitgevallen. De cowboy vroeg dan ook op plaatsen waar wel licht was om dat zo weinig mogelijk aan te steken. Daardoor was er ook geen e-mail verkeer mogelijk en kon ik de blog niet invullen. Skyoe was ook niet beschikbaar. Morgen krijgen we hier ontbijt en dan rijden we terug naar Boise om de motoren in te leveren.
Bij het krieken van de dag hoorden we regendruppels - weeral. naderhand bleken het geen gewone regendruppels te zijn, maar een echte regenvlaag. Het regende zelfs zo hard dat we de start ong. Een half uur uitgesteld hebben. Maar het bleef maar regenen en uiteindelijk moesten we toch aanzetten. Donder, bliksem en tonnen water was ons deel. Even heeft het opgehouden van regenen toen we in Virginia aankwamen. Daar hebben we toch enkele foto's kunnen nemen en enkele souveniertjes kunnen kopen voor het thuisfront. Weldra begon het opnieuw te regenen en konden we ons gepland bezoek aan Ponderosa niet uitvoeren. De oorspronkelijke dagreis was 380 km, maar door het aanhoudende slechte weer werd die ingekort met 60 km. Juist de 60 mooiste kilometer van een scenisch byway (een toeristische route) konden en wilden we niet doen. We wilden nl. zo vlug mogelijk in Missoula aankomen omdat we allemaal naar een warme douche snakten. We konden ze niet doen omdat we er toch niets van zouden gezien hebben door de aanhoudende regen en mist in het dal. Dus maar een goede 300 km afgelegd op autosnelwegen in een erbarmelijk weertje. De laatste kilometertjes (een 40 tal) hebben we nog in een mooi zonnetje afgewerkt, zodat de wind toch nog gedeeltelijk onze kleren droog kon krijgen. Toen ik in Virginia City een winkeltje binnenging en een babbeltje sloeg met de verkoopster of eigenares (ong 1.50 m groot en een omtrek die denk ik even veel was) vertelde die mij dat de plaatselijke weersverwachting voor morgen er niet zou op verbeteren : er werd nl. Sneeuw voorspeld. Gelukkig zitten wij 300 km verder ondertussen. Het is hier nu 6.50 uur en we staan klaar om een pizza te gaan eten hier juist naast het hotel. Morgen moeten we vroeger op, want er wacht ons opnieuw een lange rit met heel veel moois. Hopelijk krijgen we morgen iets minder vocht over onze helmen en kleren. Dat de moto nat wordt, dat kan ons niet zo veel schelen, alhoewel er een paar fanatiekelingen bijzitten die de handdoeken van de hotels gebruiken om hun vervoermiddel eventjes, heel eventjes, af te drogen. Morgen starten we om 8.30 uur i.p.v. 9.00 uur. Dat wordt dus ook een half uurtje vroeger opstaan .
Daar er gisteren geen internet beschikbaar was volgt nu het verslag van gisteren. Er was eigenlijk wel wifi, maar doordat het te laat was (10.30 uur) toen we terugkwamen van het avondeten was de receptie al gesloten en kon ik het wachtwoord niet meer krijgen, vandaar.... 's Morgens na het ontbijt zijn we vertrokken richting Yellowstone Park. Vandaag zouden we een heel andere richting uitgaan in het park en veel, heel veel mooie dingen zien. Een zeer gevarieerd landschap van open vlakten tot bergen en kloven, watervallen, meren en meertjes en rivieren : het was er allemaal en allemaal om te indrukwekkendst. Fantastisch, zo kan je de dag wel omschrijven. Om 9.00 uur waren we al in het park en we zijn er pas om 18.00 uur uitgereden. We hebben een heel klein stukje park gezien en bezocht. Madisons River, Gibbon River, Gibbon Falls, Yellowstone River, Mammoth Hotsprings, maar bovenal de Grand Canyon of Yellowstone. Indrukwekkend, die hoogte of diepte en breedte, zonder de vele kleurschakeringen te vergeten. Toen we opnieuw westelijk uit het park reden hadden we nog zo'n 120 km autostrade te verwerken, vooraleer we in onze volgende slaapplaats - een motel in Ennis - aankwamen. Heel de dag hebben we een schitterend weertje gehad met veel zon en zeer aangename temperaturen, maar de laatste 30 km kwamen we in een onweer terecht. Een onweer dat je alleen maar in de bergen kan tegenkomen! En wij moesten natuurlijk verder als 8 verzopen motorrijders. Maar zelfs een onweer kan ons niet tegenhouden. Na een heerlijke maaltijd kroop iedereen toch, moe en voldaan zoals dat heet, zijn bedstee binnen.
Dag 4 is de mooiste en zal waarschijnlijk ook de mooiste blijven van heel onze trip. Niet op gebied van weer (meestal bewolkt met een spatje regen) maar wel op natuurgebied. Na het ontbijt dat al zeer uitgebreid was - en dat zijn ze hier in Amerika niet gewoon - en bovendien ook heel lekker, vingen we de tocht aan via het Teton gebergte. We waren hier onder de indruk van al het moois dat we te zien kregen. Teton is ook een natuurgebied dat zeer uitgestrekt is met heel veel hoge bergen en talrijke meertjes. Heel, heel mooi. Daarna reden we verder door naar Yellowstone. Yellowstone is het oudste en mooiste natuurgebied van Amerika! nog mooier dan Teton! Het meest bekende fenomeen is natuurlijk 'Old Faithfull", een geiser die om de 90 minuten tot leven komt. Prachtig. Daarna maakten we een wandeling rond de verschillende geisers in het domein en reden we verder naar ons hotel van de dag! Ondertussen hebben we wel enkele bizons en herten en elks gezien. Fenomenaal. 's Avonds hebben we een lokaal restaurantketen bezocht waar we heel lekker gegeten hebben. Ik at een bison steak van 10 ons, dat is omgerekend zo'n 380 gram. Ik heb nog nooit zo'n lekker stukje vlees gegeten. Het is nu 10.50 uur - in België 10 voor 7 's morgens en ik ga slapen want morgen zou er weer een heel mooie dag volgen (opnieuw in Yellowstone) en de kans is heel groot dat we beren te zien krijgen. Maar hierover morgen meer.
