Je kan ook een kijkje nemen op de blog van het vorige 'of Beltine' nestje, van mijn halfzusje Cyanne ! www.bloggen.be/cyanne Veel plezier!
De fiere papa : BCh. Deus of Beltine
Zoeken in blog
Irish Wolfhounds of Beltine
Puppies van Deus en Catkin (Ena)
05-06-2008
Beetje beroerd.
Pfff, het viel toch niet mee hoor in het begin! Ik voelde me best wat beroerd van die operatie. Ik had het ook warm en al dat gewriemel tegen mijn buikje dat toch nog wat pijn deed... Vrouwtje stelde me wel gerust en zei dat het wel zou beteren... maar de eerste twee dagen wou ik dat niet geloven. Ik besefte eigenlijk nog niet helemaal wat me overkomen was.
Hier zie je wel hoe ik me voel ! Beetje warm en heel erg moe...
Die kleine warme lijfjes kruipen heel de tijd rond mijn buikje en mijn tepeltjes krijgen geen rust.
Zie je mijn kleinste dochtertje ? Ongeveer in het midden en altijd drinkend... Gelukkig houdt ze mijn tepel stevig vast. Soms vliegt haar lijfje naar alle kanten als de dikkerdjes haar proberen weg te duwen, maar zij lost niet! Ik ben er zeker van dat ze el zal overleven.
Hier zie je haar nog beter...
Ze lijken allemaal erg donker, onze pupjes, maar met wat meer belichting, zie je toch dat er ook enkelen bij zijn met mijn kleur.
Voorlopig geniet ik hier nog niet echt van... Moet wennen aan al dat stil liggen en de warmte en het gewriemel...
Ik heb heel de nacht niet kunnen slapen. Vrouwtje dus ook niet. We zijn regelmatig gaan stappen buiten. Ze legde haar hand vaak op mijn buik, en ze vond dat die soms hard was. Tja, dat heet de ontsluitingsfase. Toen het klaar was, heeft ze de dierenarts gebeld. Baasje is ook niet gaan werken. Rond half 10 is de dierenarts me komen onderzoeken. Zij beaamde dat de ontsluitingsfase bezig was, maar ze was een beetje ongerust over mijn dikke voetjes en mijn kortademigheid. Ze vond het ook echt geen weer om te bevallen zei ze, zo heet en zo drukkend! Ze geloofde niet dat ik met mijn meer dan 5 jaar oud, in dit weer, de bevalling tot een goed einde zou kunnen brengen. Ze wou geen risico nemen, dus moesten we om half 1 bij haar zijn, zij zou me dan helpen, zei ze. Vinsje, baasje en vrouwtje gingen met me mee. Toen ik daar aan kwam werd mijn buikje geschoren en kreeg ik een spuitje waar ik me slapjes door voelde. Na een tijdje mocht ik stappen tot in een andere kamer, maar dat lukte me niet meer. Ze hebben me dan gedragen en op een tafel gelegd en daarna weet ik niets meer. Later werd ik af en toe even wakker en zag dan een poes boven me, een lief oud hondje naast me, en ik voelde veel gewriemel tegen mijn buik. Het was 8 uur 's avonds voor ik voldoende wakker was om naar de auto te stappen en weer naar huis te gaan. Al de piepende wriemelende warme lijfjes lagen samen in een mand, die namen we natuurlijk ook mee naar huis. Ik vond het best wel sneu dat de poes en het hondje niet mee konden. Het hondje heeft helemaal niemand meer om voor hem te zorgen, hij is 14 jaar oud en als ze hem naar een asiel brengen, moet hij waarschijnlijk dood. De poes is zelfs nog ouder, 16 ! Ze schiet heel goed op met honden, en alle andere dieren en ook zij zoekt nog een thuis... Ze waren erg lief voor mij, ik heb zelfs wat van hun eten gekregen, lekker! Als je graag voor hen wil zorgen, of voor één van de twee, dan kan je bellen naar : 011/ 680 280 Ik ben benieuwd wat ze thuis gaan vinden van mijn mand vol pupjes!
Hier lig ik nog op de tafel, maar gelukkig is de operatie al achter de rug.
Nee hoor, dit is niet de poetsvrouw !!!
Ik heb wel veel bloed verloren.
Toen alles weer een beetje proper was, werd ik lekker geïnstalleerd met mijn rug tegen de verwarming. Het was wel heel erg warm, maar na een operatie heb je toch wel een beetje kou. Ik moest blijven liggen tot heel de zak vloeistof nog ingedruppeld was.
Vrouwtje legde telkens wat meer pupjes bij me...
Warm ingeduffeld tegen mijn blote buik.
Veel hé?
Eentje is merkbaar kleiner dan de anderen, zie je ze?
Pfff, moeilijk om te tellen hoor!
Je ziet ze zelden allemaal, maar ze zijn met 13 !!!
Af en toe werd ik eens omgedraaid.
Hier toont vrouwtje mijn kleinste dochter. Verder zijn er nog 6 meisjes en 6 jongens!
In de kooi aan mijn hoofd, lag een lief oud hondje.
Hij keek echt bezorgd.
En daar bovenop zat een wijze oude poes.
Ik vond ze echt wel mooi. Maar ik vrees dat ze bij ons niet lang zou overleven... niet al mijn vriendinnen zien graag poezen.
Ik was goed een jaar oud, toen Zynnith (Tauke) 12 pupjes kreeg van Lailaps Johnny Gucci. Devlynn en Deus zijn toen bij ons blijven wonen. Deus was en is de liefste reu die ik ooit gekend heb. Eigenlijk ben ik al heel mijn leven een beetje verliefd op hem. Vorig jaar heeft hij mijn zusje Cesslyn mogen dekken. Ik weet dat er toen gezegd werd dat ze dan voor mij een andere reu gingen zoeken. Gelukkig waren die pupjes zo mooi en dat, samen met het feit dat vrouwtje toch niet naar het buitenland kon omdat ze voor de pupjes van Cyanne moest zorgen, heeft hen blijkbaar toch overtuigd om voor Deus te kiezen. Ik heb angstig zitten luisteren naar de discussies daarover! Vrouwtje wou dan nog wachten tot de volgende loopsheid, maar baasje zei dat dat niet verstandig was, gezien mijn leeftijd. Vrouwtje wou eerst wat rust na de pups van Cyanne, maar baasje zei dat hij toch kon helpen en dat hij in juli toch 3 weken thuis is, en dat we dan nu een vermoeiende periode hadden, maar dat het dan ook gedaan was voor de rest van het jaar. En gelukkig, gelukkig heeft baasje zijn zin gekregen, en ik dus ook! Kijk maar eens goed naar de foto's van mijn knappe Deus en als je zou zien hoe lief en zacht hij is, dan zou je mijn keuze vast wel begrijpen. Hmmm, de dagen dat ik loops was, weren best wel spannend! Op dinsdag 1 april had ik zo'n zin om met Deus te stoeien. We hebben wat afgespeeld! Maar telkens ik hem uitnodigde, met mijn staart goed opzij, liep hij weer weg... Vrouwtje werd er echt ongerust door. Baasje heeft me toen meegenomen naar de dierenarts, die dacht dat het een aprilgrap was. Ze heeft een beetje bloed genomen en een paar uurtjes later hoorden we dat mijn progesteron 2,7 was. Te vroeg om te dekken, dus Deus had gelijk. Vrijdag opnieuw bloed nemen, zeiden de mensen van het labo, en volgens de dierenarts meosten we tijdens het weekend pas dekken. Ondertussen was ik al weer met baasje en Vinsje bij de dierenarts, want toen ik thuis kwam van bloed trekken, werd ik aangevallen door een jaloerse Devlynn. Die was al een paar dagen erg boos op me, omdat haar broer haar niet meer zag staan, terwijl hij anders natuurlijk wel graag met haar speelde. Tja, ik denk dat hij echt verliefd op mij was! Ik had een wonde in mijn nek, want natuurlijk was ik niet blijven stilstaan, toen Devlynn mij wou onderdrukken. Veiligheidshalve mocht ik daarna alleen in de keuken blijven, met Deus aan de andere kant van het hekje. Op donderdagavond heb ik mijn uiterste best gedaan om hen duidelijk te maken dat ik niet langer wou wachten. Vrouwtje had het begrepen en liet ons samen buiten. We hebben niet lang gespeeld, en toen gebeurde het... Lekker, helemaal! Maar... na 10 minuutjes stilstaan, had ik er wel genoeg van. Ik ben beginnen wringen en persen, en woeps, ik was weer vrij. Ze hebben me toen weer in de keuken gezet en toen zijn ze nog een hele tijd met Deus buiten gebleven. Op vrijdagavond mocht ik weer met hem in de tuin spelen. Maar op mij springen mocht hij wel niet meer! Vrouwtje dacht dat het nog steeds te vroeg was, dus mocht ik zaterdag opnieuw. Ik werd toen erg boos als hij nog wou springen, ik heb hem zelfs in zijn nek gebeten. (van Devlynn geleerd!) Maar hij bleef stil staan en piepte als een baby! Opnieuw moest ik mee naar de dierenarts om bloed te trekken en achteraf hoorde ik dat ik toen 19,5 had. Het beste tijdstip om te dekken is tussen 10 en 12... dus was het beste moment voorbij. Ik merkte wel dat niemand veel hoop had op pupjes... een halve dekking... tja, als die op het juiste moment gebeurd is dat natuurlijk wel voldoende. Vier weken later mocht ik weer mee naar de dierenarts, en samen met haar, naar een meneer met heel veel paarden, die ook dierenarts is, maar niet voor kleine dieren. (ben ik toch ook niet!) Daar kreeg ik gel op mijn buikje gesmeerd en toen deden ze het licht uit. Na wat zoeken, merkte ik dat vrouwtje heel erg blij was, ze hadden 5 kleine pupjes gezien! Hi hi, 5, ik kon niet geloven dat ze dachten dat ik daarmee tevreden zou zijn! En nu lig ik hier toch wel heel erg te puffen met mijn dikke buik. Het was vandaag heel benauwd buiten, véél te heet! Ik moest reglmatig gaan stappen, omdat ik anders dikke voetjes kreeg, maar met die hitte was het niet te doen. Rond 18 uur is er een onweer losgebarsten, met dikke hagelbollen en heel veel regen. Brrr, daar hou ik eigenlijk niet van! Ik ben wel rustig gebleven. Maar die avond buiten in het natte gras gaan stappen, dat zag ik echt niet zitten! Vrouwtje is dan maar met mij op straat gaan wandelen. En nu probeer ik mijn gemak te vinden, maar dat valt niet mee, met zo'n buikje!
Hier is Deus bijn 4 jaar oud. Hij werd beste windhond in Hoogstraten de keurmeester kwam helemaal van Ierland, Mister Hickey. Hij vond het spijtig dat Deus op zondag maar 6de best in Show werd, hij vond dat hij had mogen winnen.
Hier is hij pas twee jaar oud in Le Touquet, op een show alleen voor Ierse Wolfshonden uit héél Europa.
Vandaag was hij toch wel wat bezorgd over al dat water in onze tuin!
Het leek echt wel ernstig.
Het water stond gelijk met de trap...
We hielden het net niet helemaal droog!
Ik mocht bij vrouwtje in bed slapen.
Maar slapen wou die avond maar niet lukken... Ik ben maar vast gaan klaar liggen in de bak.
Ik wil me graag aan jullie voorstellen. Ik ben geboren op 10 april 2003 in de Ierse Wolfshondenkennel "of Beltine", dat is dan ook mijn familienaam. Mijn mama was Ystwyth of Beltine en mijn papa kwam uit Slovenië, hij heette Vianho Hemingway. Ze noemden me Ena omdat ik de eerstgeboren pup was, en ena is nummertje één in het Sloveens, maar op mijn stamboom heet ik Catkin. Ik heb een fijne jeugd gehad en ik leef in een toffe groep. Maar toch ontbrak er nog iets aan mijn leven. Ik keek altijd een beetje jaloers naar de teven die bij bij ons pupjes hadden. Zij werden extra verwend en kregen heel veel aandacht. Ik heb lang moeten wachten... maar op 3 april was het zo ver... Deus en ik hebben lekker in de tuin gestoeid! En even, heel even, heeft hij meer gemogen... net een week voor ik 5 jaar oud werd. Ik heb nu dus een dikke buik, vol leven, en vrouwtje zegt dat mijn pupjes op 5 juni geboren moeten worden.
Op deze foto ben ik nog maar 4 maanden oud.
Hier ook, en van stil staan hou ik niet zo...
Samen met mama Ystwyth, wonnen mijn broers en zussen en ik de beker voor de 'Best Progeny' op de clubshow in 2003.
Bijna 7 maanden was ik toen.
Mama Ystwyth houdt de wacht, terwijl ik lekker ravot met mijn halfzus cyanne, die 6 maanden jonger is dan ik.
Soms werd ik ook wel betrapt op kattekwaad, hier had ik een borstel gepikt.
Maar meestal was ik braaf, ik deed mama Ystwyth en roedelleidster Vixen (op de voorgrond) na.
Ik keek altijd een beetje jaloers naar de mama's met hun pups. Dat zou ik ook wel willen meemaken.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
