2 maanden Namibië! Een ervaring om U tegen te zeggen!
5 februari - 5 april 2011
23-02-2011
Stage week 3
Dag allen,
Het is niet te doen, de tijd vliegt voorbij!
Wel gek, hier in Namibië zijn er veel meer 'speciale gevallen' dan in een Belgisch ziekenhuis! (Of zijn we toch al veel meer speciale ziektes/aandoeningen tegengekomen dan tijdens onze Belgische stages...)
Zo hebben we deze week een jongentje van 10 jaar behandeld die gebeten werd door een giftige slang, blijkbaar 'a zebra-snake', wat een veel voorkomende agressieve spugende slang is... Door die 'beet' (in zijn onderbeen), heeft hij nu een serieus litteken op zijn been, en vooral een sterk verminderde beweging in zijn kniegewricht, door het gif dat in zijn lichaam terecht is gekomen... Als kine's hebben we hem onder andere stretchoefeningen, mobilisaties en posturen gegeven, het effect zullen we zien binnen enkele dagen/weken zien...
Maandag zagen we een man met een dwarslaesie, de oorzaak van de dwarslaesie was niet een auto-ongeluk of dergelijke, maar een messteek in zijn rug... (Windhoek is wel veilig hoor! Maar je moet het gevaar niet gaan opzoeken...)
Vorige week zagen we ook een jongen die volledig verbrand was, met als oorzaak dat hun 'huis' in brand was gestoken... Wel echt shockerend die jongen te zien en te weten wat de oorzaak is!
De doelstelling van de therapieën hier vooral dat de patiënten functioneel zijn = zelfstandig kunnen stappen. Wanneer, bijvoorbeeld na een femur-fractuur (dijbeen) de patiënt uit zijn rolstoel kan rechtstaan en kan stappen met 2 krukken, is hij 'functioneel' en moet hij de rest van de revalidatie op zichzelf verder uitvoeren.
De therapie bij kinderen gebeurt hier meer op afstand: wanneer het kind in het ziekenhuis verblijft, komt hij/zij elke dag met de mama naar de kine. Als het kindje naar huis gaat, is het pas na 2 of 3 maand dat ze het kind terug zien! De juiste diagnose stellen en de technieken goed uitleggen aan de ouders is dan ook heel erg belangrijk voor de kinderen!
Morgen is het donderdag en zien we het schooltje terug, dit is fijn, bij hen kunnen we onze circustechnieken toepassen! Hoewel we deze heel basis moeten houden, doordat ze heel motorisch heel erg zwak zijn, is het heel erg leerrijk met hen te werken!
Dag geinteresseerden! Het doet me deugd dat jullie met zen allen onze avonturen van nauw volgen. Wij doen dan ook ons best om geen van jullie nieuwsgierig achter te laten, daarom volgt hier een betoog over ons chinees weekend. Het ging als volgt.
Na een leerzame en varierende werkdag zijn we 's avonds eventjes op stap geweest. Eerst hebben we in de gezellige compagnie van Belgen lekker samen gegeten. Daarna zijn we naar een loungebar geweest van een Belgisch meisje en het was echt een supertoffe avond. Met als gevolg: 's avonds een reus, 's morgens een kneus. We hebben het dan maar rustig aangedaan , met een afwisseling tussen lekker eten, zwemmen en lezen. We zijn dan vroeg onder de wol gekropen want morgenstond geeft goud in de mond en wie s avonds een kip doodt, eet 's morgens geen ei op zijn brood dus hebben we dan maar lekkere rice krispies gesmuld. EN TOEN kwam het telefoontje om te vragen of we meegingen naar Chinatown. Dat betekent dus: namaak namaak namaak en batjes doen !! Het was dan inderdaad dik in de sjakos ( we hebben namelijk voor een peulschil wat handtassen op de kop getikt). We besloten dan maar om er een chinese themadag van te maken eeen we kozen voor een chinese noedelsoep met allerleitjes en allegaartjes in, gemaakt door Olivier. Het viel ons op dat het kleinste hondje Lollie niet ronddartelde, aangezien een hond een chinese delicatesse is kunnen we er mss wel van gesmuld hebben. Hopelijk zitten er geen gluten in, anders ben ik gezien. Trouwens, aan alle glutenpatienten die dit lezen: gluten maken je slap, want ik heb op het gemak een eind gemaakt aan het haantjesgedrag van Olivier: ik heb hem een poepje laten ruiken en hem flink afgemaakt in een volleybalspel.
Straks gaan we gaan wandelen met de hondjes. als Lollie tegen die tijd nog niet terug op het toneel is, vrees ik het ergste. Dan zullen we morgen een minuut stilte houden en zet ik wat fotootjes online.
Vanavond terug vroeg onder de wol en vroeg uit de veren want dan beginnen we er weer aan !!
er zijn klachten binnengekomen... we moeten meer bloggen! Bij deze, nog eens een berichtje:
Op stage verloopt alles goed, gisteren hebben we een schooltje mogen ontvangen met 6 ernstig gehandicapte kinderen. Hier konden we ons circusproject dus op toepassen. Het was heel intensief maar leuk, het "train the trainer-principe" was hier zeker ook van toepassing: er waren 2 toezichters van het schooltje meegekomen en we hebben hun allerlei stretchingstechnieken aangeleerd (voor de spastische spieren), mobilisaties aangeleerd en getoond hoe ze elk kindje het best kunnen positioneren. We communiceren heel vaak in Engels maar ons Nederlands komt hier ook heel vaak van pas aangezien het zo hard op Afrikaans lijkt
onze slogan is al "ge moe nie worry nie"! (mede dankzij het afrikaanse ritme)
Even verder over dat Afrikaanse ritme...Soms kan het ook positief zijn Gisteren zijn we bijvoorbeeld naar 'the winebar' gegaan, echt supergezellig en aangezien het hier de gewoonte is om heel vroeg af te spreken (19u, 20u) kruipen we dus telkens nog op tijd in ons bed om de volgende morgen weer op stage te kunnen gaan = handig!
Dit weekend blijven we een weekendje "thuis" om Windhoek te verkennen... we houden jullie op de hoogte!
De eerste week zit er al op.... En ze was meer dan fantastisch!
Dit weekend een uitstap gemaakt naar de Kalahari-woestijn! Echt mooi! Normaal is het daar een overvloed aan rode duinen, maar aangezien het de laatste weken super veel geregend heeft, staan alle planten in bloei! Dus het was een combinatie van rode duintoppen, met groene struiken, met daarbij super veel wilde dieren! Zebra's, struisvogels, giraf, gembok, steenbok, springbok, leeuwen!
Gewoon: Fantastisch!
Ondertussen weer terug weer op de stage, waar we enkele Wist-je-datjes over hebben: - We nemen nooit de lift (tot 8e verdieping) in Katatura Hospital, want 31 december 2010 is er een neergestort... - Dit weekend was de elektriciteit uitgevallen in Central Hospital waardoor er enkele mensen gestorven zijn van uit de Intensive care unit - Vrouwen hebben geen gene over hun borsten, borstvoeding geven in de kinezaal, zelfs als we bezig zijn met een therapie - De meeste namibische vrouwen wel degelijk een afrikaanse poep hebben :) - Het afrikaanse ritme ons al wel enige wachtmomentjes heeft opgeleverd! :) - Als we met een auto uit het Ziekenhuisdomein rijden, wordt de koffer gecontroleerd (voor stel dat we een wc-bril, rolstoel, ... zouden meehebben) - Volgens onze eigen diagnose hebben we nog geen ernstige ziektes zoals malaria hebben opgelopen, hoewel de muggen ons bloed graag lusten! :)
De verwelkoming was grandioos! :) Super rondleiding gekregen en goed ingewijd in het Windhoekse leven!
Gisteren en vandaag de twee ziekenhuizen bezocht! 1. Central state hospital: Ziekenhuis voor de iets rijkere mensen (niet voor de rijke Namibiers, voor hen zijn er private ziekenhuizen) Veel materiaal, weinig patiënten op kiné-afdeling.
2. Katatura Hospital (Arme ziekenhuis) Ook hier is er veel materiaal, maar alles zit achter gesloten deuren, als voorzorg dat het niet plots weg zou zijn... Duidelijk veel meer patienten...
Het weer is hier goed, maar voor Namibische normen ontzettend 'fris' en veel te regenachtig! Vandaag door een zotte regenbui gestapt! Moesten we toch ook eens meemaken! :)
We staan te popelen om met dat vliegtuig te vertrekken :) Voor zij die een beetje met ons willen meereizen... We nemen om 13.30 de trein in Brussel richting Frankfurt (komen aan om 17.30)
En dan vertrekt onze vlucht om 20.30 in Frankfurt, in een vlucht richting Windhoek! Daar komen we lokale tijd aan om 7.30 's morgens (dan is het hier 6.30)
Vele groetjes! En het volgende nieuws horen jullie vanuit NAMIBIE! :)
 "Cool"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
