Het werd dringend tijd om nog eens een berichtje te
posten, dus hier ben ik ermee. Dit bericht was heel moeilijk om te schrijven omdat ik
eigenlijk zoveel te vertellen heb en jullie zoveel fotos wil laten zien. Ik probeerde om een samenvatting te maken van deze zotte
dagen en er volgen meer fotos op facebook.
Donderdagochtend vertrok ik met de bus richting Macas,
een dorp aan de rand van de jungle. De busrit zou normaal 5u duren, maar duurde uiteindelijk
6u en half! Dit komt omdat de bus overal stopte. Je hoeft enkel gracias te
zeggen om de bus te laten stoppen.
Aangekomen in Macas was er de eerste hindernis: de weg
naar het hotel zoeken. Ik heb aan een zestal personen de weg gevraagd en ben er
uiteindelijk geraakt. Dan kwam de tweede hindernis: Een telefoongesprek met de
mevrouw van het toeristisch bureau in Macas. Dat lukte vrij goed (lees: ze
begreep wat ik bedoelde) en ik boekte een tocht door het Amazonewoud voor 2
dagen.
Vrijdag nam ik eerst de bus tot aan het dorp van de
Shuar, een indianenstam. Het is echt ongelofelijk op wat voor wegen de bussen
daar rijden. Ze rijden eigenlijk gewoon de jungle in!
Daar aangekomen, begon ik aan de tocht door de Amazone
samen met mijn gids, Rafael. Of je je daarbij iemand moet voorstellen die een
dier nadoet om het te lokken, gebukt loopt om naar sporen van dieren te zoeken
en met een machete loopt te zwaaien ? Wel JA!
Eerst maakten we een korte toch met een kano. Deze kano
is gemaakt van 1 boomstam.
Daarna kwamen we langs indrukwekkende bomen, onbekende
planten, moerassige gebieden en verschillende dieren. (Geen krokodillen of
leeuwen of zo hoor)
Hier sta ik voor de wortels van een boom. Van ver
leek deze boom verrassend hard op Hometree uit de film Avatar.
Als je goed kijkt, zie je links van het blad een
kikkertje van ocharme 1 cm groot. Er bestaan er blijkbaar ook die maar half zo
groot zijn.
We zagen ook nog een kleine slang, vlinders, een toekan
en andere vogels en insecten.
Daarna gingen we naar el mirador, een hooggelegen
gebied vanwaar je een prachtig uitzicht had over (een deel van) de jungle.
Rafael vertelde over het probleem van het kappen van de
bomen. Waar zouden zij moeten leven als het zo doorgaat? Samen met een toerist vond hij een oplossing. De
toeristen kunnen voor 100 dollar een of meerdere bomen kopen. Bij de boom komt
dat een bordje met Van de dood gered door Deze boom is dan privé-eigendom
en mag niet meer gekapt worden. Het plan werkt blijkbaar heel goed, want ik
ontdekte veel bordjes in het oerwoud.
Ik had ook nog een interessant gesprek met iemand van de
familie. Zij hebben geen geld, maar vinden dat geen probleem. Zij bezitten
grond waarop ze kunnen wonen en daar zijn ze heel trots op! Zij willen niets liever
dan de rust van het oerwoud.
Na een typische maaltijd van kip met groenten en yuca,
eetbare delen van een boom en veel vruchten, ging ik naar de hut waar ik die
nacht zou slapen. Heerlijk om in slaap te vallen met de geluiden uit de
jungle!
De volgende dag gingen we naar een prachtige waterval.
Het was een avontuurlijke weg vol smalle paadjes, modder en rotsen. We waren
ongeveer onderaan de waterval en Alexandra (mijn gids van die dag, de zus van
Rafael) en ik besloten om erin te gaan zwemmen. We deden onze zwemkledij aan en
moesten dan nog een stukje langs een rots omhoog klimmen, in onze bikini en op
blote voeten! Het heeft haar toch wat moeite gekost om mij te overtuigen om
omhoog te klimmen.
Ik was toch wel blij wanneer ik die avond terug in het
hotel was, een douche kon nemen en in een bed kon slapen!
De volgende dag, voordat
ik terugkeerde naar Cuenca, ging ik nog even op verkenning in Macas. Ik
ontdekte kleine weggetjes en prachtige panoramas!
En dat allemaal in een tropische warmte.
Moest het nog niet duidelijk zijn, dit waren dagen om
nooit meer te vergeten!
In mijn vorig bericht zei ik dat het verschrikkelijk weer
was ! Wel ik zal daar verder gaan met mijn verhaal. Rond de middag klaarde
het op en besloten we naar Mitad del Mundo te gaan. (= het midden van de
wereld, waar de evenaar loopt)
Dat was een redelijk groot domein waar, natuurlijk, de
evenaar was aangeduid, we bezochten dara een museum over de verschillende
culturen in Ecuador en ook een fototentoonstelling die ene bergbeklimmer maakte
tijdens zijn expedities. Prachtig! (Jammer genoeg mocht ik daar geen fotos
nemen.)
Daar aten we s middags een typische Ecuadoriaanse
maaltijd. Wat we zoals op ons bord kregen: ·
Rijst ·
Kaas ·
Gekookte witte rijst (= mote) ·
Een halm maïs (je moest de korrels er nog
afsnijden of afknabbelen) ·
Gebakken maïs (Ja, maïs vind je hier altijd en
overal terug!) ·
Gebakken banaan (Heel lekker) ·
Veel vlees ·
Avocado ·
POPCORN
Aan cuy (cavia) waagden we ons nog niet.
De dag erna, de laatste dag in Quito, gingen we naar el
parque de la Carolina
Dit kan je eigenlijk geen park meer noemen. Dit is maar
een deel van wat je er kan terugvinden: ·
Voetbalvelden, basketbalvelden, volleybalvelden,
·
Een speeltuin, een springkasteel, kleine
kermisattracties ·
Eet- en drankkraampjes (ook BBQ!) ·
Fonteinen en een vijver waar je met bootjes op
kan varen ·
Levensecht vliegtuig als versiering ·
Ligweides ·
Hier zou ik wel wat vrije dagen kunnen doorbrengen!
Maandagmiddag, na een vlucht van 'ochottekes' 50 minuten ben ik eindelijk in Cuenca! Ik ben hier heel goed ontvangen en
voel mij hier al helemaal thuis. Iedereen (Norma, haar mama, haar zoontje Mateo van 9 en
de nanny Annita) is hier zo vriendelijk en ze zijn altijd bereid om een praatje
te maken. (In het Spaans uiteraard)
Deze stad is ook heel groot, maar heeft veel minder
inwoners dan Quito. Aangezien Cuenca 300 meter lager ligt (2500m), is het daar
iets warmer dan in Quito J Jaja, vandaag heb ik heel de dag in een topje kunnen
rondlopen! Het gevolg is wel dat ik serieus verbrand ben De zon wat
onderschat precies
Voor het middageten gingen we naar een marktkraampje. Het
gebakken varken lag daar op de tafel en men trok er de stukken vlees met de
hand af om ze daarna in de pan te bakken. Op mijn bord kreeg ik varkenvlees, de huid van het varken
(een delicatesse hier, smaakt wat naar het vel van een kip), puree en groentjes
(uiteraard ook maïs).
Gelukkig smaakte het veel beter dan het eruit zag.
Ten slotte vonden we ook nog de 'Bookstore Carolina'
Een regenachtige dag vandaag, dus het perfecte moment om iets om deze blog te posten.
Ik ben donderdagavond om 19u Ecuadoriaanse tijd (dus 1u Belgische tijd) toegekomen in mijn hotel waar ik tot maandagochtend zal verblijven.
Op dat moment was het hier nog 22 graden
Ik kroop rond 21u in mijn bed en was dus om 4u 's nachts klaarwakker ...
De volgende ochtend stond ik op met een stralend zonnetje.
Norma kwam ons dan ophalen en bracht ons naar het kantoor van VVOB. Daar vertelde ze ons wat meer over haar land.
Nadien gingen Freek en ik met de bus naar het oude centrum van Quito.
De bus was spotgoedkoop, maar we stonden dan ook met massaal veel mensen op de bus !
Ongeveer 20 minuten en veel blauwe plekken later, kwamen we aan in het oude stadscentrum.
Ondertussen was het héél hard beginnen regenen, zo wisten we ook direct hoe wisselvallig het weer hier kan zijn.
We trotseerden de regen en zijn een heuvel opgewandeld. Dit was zwaarder dan verwacht door de hoogte van Quito (2 850 meter)
Ten slotte namen we een taxi terug naar het hotel voor 5 dollar!
Zoals ik al zei is het hier nu hard aan het regenen. Als extraatje kregen we er daarnet nog een aardbeving bij. Een vreemd gevoel, precies alsof het huis op wieltjes stond! (Aardbevingen komen in dit deel van Ecuador maar om de zoveel maanden voor.)
Ten slotte geef ik jullie nog een opsomming van wat ik al te weten ben gekomen over Ecuador:
Onder leiding van de huidige president is alles in het land heel snel aan het veranderen. Het hoofddoel is nu 'Buen vivir', een goed leven voor mens en natuur, en niet langer veel geld hebben.
Leerkracht wordt hier als een heel hoog beroep aanzien. Dat is hier even belangrijk als een dokter. Je mag hier pas voor leerkracht studeren als je minstens 80 % haalde in het middelbaar.
De inwoners zijn hier heel vriendelijk, je krijgt van iedereen een 'Buenos días'
Het verkeer is hier heel druk: Iedereen neemt zijn voorrang (ook al hebben ze die niet) en er wordt dus ook de hele tijd geclaxoneerd.
Als oplossing voor het drukke verkeer, mag iedereen op een bepaalde dag van de week zijn auto niet gebruiken. (Afhankelijk van het laatste cijfer van de nummerplaat)
Ze hebben hier nergens centrale verwarming !!!!!
Ze zijn hier gek op TV's! Norma kent zelfs een gezin met 8 TV's in hun huis!
Zoals de meesten wel zullen weten, vertrek ik donderdagochtend naar Ecuador.
Ik ga er 4 maand stage lopen bij VVOB. (www.vvob.be)
Na een lange reis kom ik donderdagavond aan in Quito, de hoofdstad van Ecuador.
Daar blijf ik tot en met zondag, om dan verder te reizen naar Cuenca, mijn thuis voor de komende 4 maanden.
Als je mij nu vraagt of ik er zin in heb, dan krijg je het antwoord dat ik al vaak heb gegeven: Ik heb heel veel zin om daar te zijn, maar niet om te vertrekken... Die laatste dagen in België, bij familie en vrienden, dat voelt toch wel heel erg vreemd.
Ik ben er in elk geval wel zeker van dat dit een heel groot avontuur gaat worden voor mij en dit wil ik via deze blog graag met jullie delen.
Ik zou het geweldig vinden om ook af en toe eens te horen hoe het in België gaat. Via mijn gsm ben ik niet te bereiken, maar stuur gerust een mailtje, plaats een bericht in het gastenboek of op facebook.
Ik laat jullie snel iets weten over het verloop van mijn reis en mijn aankomst in Quito!
