Ik ben Caroline, 20 jaar, en ik studeer voor leerkracht lager onderwijs.
Ik zit nu in mijn laatste jaar en koos ervoor om 4 maanden stage te lopen in Cuenca, Ecuador.
Zoeken in blog
Caroline In Ecuador
23-05-2013
Baguanchi, Quito & Otavalo
Hey, hier ben ik weer!
Het zal al bijna mijn laatste blogbericht zijn, aangezien het hier opeens heel snel gaat.
Dat komt waarschijnlijk ook omdat het hier de laatste weken gewoon nog leuker is geworden!
Veel daarvan heeft te maken met de lagere school waar ik nu werk. Ik voelde me daar onmiddellijk thuis! Ik ben voor hen echt een leerkracht en geen stagiair.
Ook mag ik voor mijn Engelse lessen volledig mijn zin doen: ik kies een onderwerp uit het boek dat ik leuk en belangrijk vind en maak daar een les rond. Het boek gebruik ik al eens, maar niet altijd. Dat zou ik in België al heerlijk vinden!
Door mijn buitenlands uiterlijk, mijn accent en het idee dat ik van 'ver' kom, heb ik veel fans onder de leerlingen! :)
Ik ben wel heel erg verschoten van het lage niveau. De leerlingen hebben hier Engels vanaf 5 jaar en dat zijn telkens 2 lesuren per week. Vanaf 11 jaar hebben ze zelfs 5 lesuren per week!
Toch begrepen ze in het negende jaar niet dat, wanneer je het onderwerp van de zin in het meervoud zet, je ook het werkwoord in het meervoud moet zetten. Wat me wel opviel, is hoe graag ze het willen leren.
Wat leuk is aan de scholen Ecuador, is dat alles hier een feest is. Zo vierden we heel de dag feest voor moederdag, waren er een halve dag activiteiten voor de dag van de recyclage en hebben we daarnet heel de school versierd omdat er morgen een sportdag met verschillende scholen is.
Met moederdag was er eerst een mis, daarna presenteerde elke klas, vervolgens was er een bandje en was iedereen aan het dansen om ten slotte naar de klas terug te gaan. Daar gaven de kinderen een geschenkje aan hun mama, zongen liedjes, lazen gedichtjes voor, speelden een liedje op de blokfluit, ... Heel erg mooi! Ik moet toegeven dat ik toen even een moeilijk moment had.
Voor de dag van de recyclage hadden de kinderen een opdracht: Ze moesten allemaal iets maken uit afval, liefst terug bruikbaar. Ik heb echt prachtige dingen gezien! Er kwam ook een commissie om in elke school de mooiste en meest bruikbare voorwerpen uit te kiezen. Deze werden dan tentoon gesteld in een park in Cuenca.
Vorig weekend heb ik het rustig gehouden aangezien ik opeens heel veel lessen voor te bereiden hadden.
Zaterdag ben ik wel naar Baguanchi geweest, met een vriendin. Dat is op het platteland van Cuenca, maar het leek eerder op een heel klein dorpje in the middle of nowhere. We bezochten eerst even haar oma, waar ik onmiddellijk een hele maaltijd voor mijn neus kreeg. Haar oma heeft er bewust voor gekozen (zoals veel mensen daar) om haar huis en levenswijze niet te moderniseren gedurende de jaren. Dus het dak was van golfplaten, de vloer van houten planken, in elke kamer hing er 1 gloeilamp, geen TV, geen koelkast, geen toilet en ik moest me bukken om door de deur te geraken. Het enige 'moderne' was de huistelefoon.
Ten slotte zaten er in de schuur wel 25 cavia's, ook hele kleintjes!
Mijn opmerking: "Eindelijk eens iemand die cavia's houdt omdat ze schattig zijn en niet om ze op te eten!"
Het antwoord: "Euhm..."
Nadien wandelden we daar nog wat rond.
Het voorbije weekend vertrokken we vrijdagochtend met het vliegtuig naar Quito. Een vlucht van amper 45 minuten, maar wat een prachtig zicht op de vulkanen van Ecuador! (Jammer genoeg zegt het op foto niet zoveel...)
Cotopaxi (5897 meter hoog)
Vrijdag gaven Freek en ik een presentatie op het hoofdkantoor van VVOB over onze (bijna) voorbije stage.
Vooral heel leuk om nog wat Belgen terug te zien.
's Avonds keerden we terug naar het hostal waar we de eerste dagen verbleven. De eigenares was zo blij om ons terug te zien dat we een serieuze korting kregen voor onze overnachtingen.
Zaterdag trokken we naar Otavalo. Het zou verkeerd zijn om te zeggen dat Otavalo een indrukwekkende markt heeft. Beter is om te zeggen dat Otavalo een indrukwekkende markt IS! Deze start op een plein en in welke richting je ook loopt, al wat je ziet is 'de markt'.
Deze was heel kleurrijk kleren, schilderijen, zelfgemaakte souvenirs, ... Ook zijn is de kledij van de inwoners nog veel traditioneler, 'indiaanser'.
Ook hier hadden ze weer leuke lantaarnpalen. Hier is een voorbeeld.
In een gebouw waren er hanengevechten aan de gang. Ik kon het niet over mijn hart krijgen om te gaan kijken, maar heb nadien wel een verslag gekregen. De mensen gaan kijken voor de sensatie en om te wedden welke haan er gaat winnen. (De haan is gewonnen als hij de andere gedood heeft!) Daarvoor krijgen de hanen een mes aan hun poot gebonden, zodat ze de andere beter kunnen verwonden. Het gekraai van de beestjes was tot ver buiten het gebouw te horen...
Zondag was het tijd om terug te gaan naar Cuenca.
Het is voor mij een heel vreemd weekend geweest met veel gemengde gevoelens. Ik was blij om de mensen van VVOB terug te zien, het was vreemd om 'terug bij af te zijn', ik vond het jammer om 3 weken voor mijn vertrek al de eindpresentatie te geven, ik verlangde opeens heel erg naar huis, het gevoel dat het er bijna op zat was nog nooit zo sterk en dat vind ik toch ook wel verschrikkelijk jammer.
Maar nu ik een tweede keer in Quito geweest ben, ben ik er nog meer van overtuigd dat Cuenca een prachtstad is en dat ik nergens anders mijn stage had willen doen!
Volgende week heb ik een weekje vrij en ik ga die week gebruiken voor een geweldige afsluiter. Ik ga eerst enkele dagen naar de kust van Ecuador om daarna door te reizen naar .... de Galápagos eilanden!
Super dat ik jullie na 3 maanden nog altijd niet verveel met mijn berichten. Inderdaad, 3 maand al, ik verschoot er ook van. Nog maar eentje te gaan...
Mijn plan is in elk geval om er deze maand nog minstens even hard van te genieten. En hoe de zaken nu lopen, gaat dat zeker lukken!
In mijn stagescholen ging alles zijn gewone gangetje de voorbije week. Wat houdt dat in?
De leerkrachten die altijd klassikaal en met het handboek werken
Een poging van mij om groepswerk te organiseren + kinderen die dit eigenlijk niet kennen = Veel lawaai en weinig werk...
De leerkrachten die mij onvoorbereid achterlieten met de klas, vaak zonder te zeggen wat ik moest doen.
Weer eens een bevestiging van hoe slecht hun rekenen is... (Vb. 17 afronden naar 10, want dat is dichterbij dan 20)
Er versteld van staan hoe dat kan, aangezien ze op 5 jaar al kunnen optellen en aftrekken tot 10
...
Maar toch moet ik toegeven, 't zijn schatten van kinderen!
Zo doen ze bijvoorbeeld in alle scholen iets voor Mariamaand. De kinderen van mijn klasje van het eerste jaar gaven allemaal een hartje aan Maria. Daarbij mochten ze haar dan iets vragen. Ik kon mij al voorstellen wat er in België gezegd zou worden (computerspelletje, DVD, uitstap, ...), maar hier was niks minder waar. Enkele vragen die voorkwamen bij deze 5-jarigen waren om goed op hun ouders te letten, om een zieke papa weer beter te maken, om goed voor een zusje te zorgen en ten slotte om alle zieke mensen te helpen. Dat ze nu nog eens zeggen dat de jeugd om zeep is, ik smolt gewoon
In het weekend ben ik er naar goede gewoonte weer op uit getrokken. Voor 3 dagen deze keer. Ik nam eerst de bus naar Loja om van daar verder te gaan naar Vilcabamba.
Voor ik kon vertrekken moest ik echter nog iets kleins doen (dacht ik) en dat was mijn visum verlengen. Nadat ik zowat alles opnieuw had moeten invullen of schrijven, de hele werking van VVOB had uitgelegd en naar mijn voeten had gekregen omdat ik blijkbaar een maand vroeger had moeten komen, was het eindelijk in orde. (Lees: Kon ik maandag teruggaan om het te gaan halen, na nog wat papierwerk)
Gelukkig kon ik vrijdag dan toch nog naar Loja vertrekken. Dit is een stad in het zuiden van Ecuador. Aangezien dat maar op 1500 meter hoogte ligt, was het daar veel warmer dan in Cuenca. Mijn conditie leek ook opeens veel beter aangezien ik 1000 meter lager zat dan in Cuenca
Busrit
Loja was wel een leuke stad om in rond te wandelen, maar ik besloot toch redelijk snel verder te reizen naar Vilcabamba, wat nog zuidelijker ligt en waar het nog warmer was. Wat ik daar zag was echt ongelofelijk! Een gezellig en heel levendig dorp waar de hele dag mensen samenkomen op het plein. Denk daar dan nog een heel stel bergen omheen en het plaatje is gewoon af!
Vilcabamba ligt net op de grens tussen la Sierra (Andesgebergte) en el Oriente (Amazonewoud) en dat zag je goed aan de natuur en het landschap.
Busrit
Hier ben ik ook nog gaan wandelen in een natuurpark, maar helaas was de batterij van mijn camera plat en kon ik deze prachtige beelden niet vastleggen. Wie wil kan wel eens op hun site gaan kijken om een idee te krijgen van hoe mooi het daar was. RumiWilco
Ik stippelde aan de hand van mijn kaart een route uit die eenvoudig begon, of dat was toch de bedoeling. Met momenten was ik op handen en voeten naar boven aan het klimmen, liep ik heel de tijd over paadjes waar je net wel of net niet je 2 voeten naast elkaar kon zetten, zag ik aan de ene kant een steile bergwand en aan de andere kant een diepe afgrond, ... Maar het was de moeite waard. Als extraatje werd ik heel de tocht vergezeld door verschillende vlinders. Ik zag ook een salamander. Wat mij minder beviel was dat er opeens een slang van ongeveer een meter lang voor mijn voeten zat !! Gelukkig verschoot die even hard als ik en maakte ze zich snel uit de voeten.
Dan heb ik ook nog heel leuk nieuws. Ik ben gestopt met alles wat met de universiteit te maken heeft en in plaats daarvan ga ik nu dagelijks naar het 6de jaar (5de leerjaar) in een schooltje vlakbij huis. Jammer genoeg moest ik dus ook afscheid nemen van de stagekindjes en ga ik mijn klasgenootjes moeten missen. In de plaats krijg ik wel 35! schatten van kinderen, prachtige mensen in het lerarenteam, een school waar ze oprecht om de kinderen geven, meer verantwoordelijkheid en een 'job' als leerkracht Engels in het 2de tot 9de jaar (= 1ste leerjaar - 2de middelbaar). :D
Hun leerkracht is in bevallingsverlof en de overheid wil geen vervanger betalen. Het gevolg is dan maar dat de kinderen gewoonweg geen Engels meer krijgen. Toen ik aanbood om Engels te geven in mijn klas, is mijn mentor dit tegen de directeur gaan zeggen. Die bood mij onmiddellijk aan om dit in elk jaar te doen.
Ik kijk er ontzettend hard naar uit om de rest van de tijd in deze prachtige school te mogen werken!
Vorig weekend niet al te veel, aangezien ik enkele dagen ziek in mijn bed heb gelegen. Zelfs met dit (meestal) mooie weer hebben de griep en een verkoudheid mij te pakken gekregen... Het zal ook wel niet geholpen hebben dat ik toen ook nog om 5u20 ben opgestaan om naar mijn schooltje te gaan. De lessen beginnen hier echt verschrikkelijk vroeg, om 7u! Om 13u zit de schooldag er dan weer op. Gedurende deze 6 uren is er maar 1 pauze van 40 minuten. De kinderen hebben het er duidelijk moeilijk mee om zich zo lang aan een stuk te concentreren.
Een andere mogelijkheid is in de namiddag naar school gaan. Dan zijn de lessen van 12u tot 18u, weer met 40 minuten pauze. Bijna alle kinderen volgen les in de voormiddag.
Ook op de universiteit kan je kiezen tussen les volgen in de voormiddag of in de namiddag. Dat is dan van 7u tot 13u of van 14u tot 20u.
Wat mij nog is opgevallen op mijn schooltjes:
Ze leren hier schrijven in leesletters (de letters die je in boeken vindt) Ik heb er op gelet bij de studenten van de universiteit en zij schrijven ook nog in leesletters. Ze hadden zelfs veel moeite met het lezen van mijn geschrift.
In het derde jaar (tweede leerjaar) rekenen ze met getallen tot 1000. In België is dit maar tot 100. Ze leren hier ook al cijferen.
Als de leerlingen leren schrijven, is er geen aandacht voor de juiste pengreep. (de manier waarop ze hun pen of potlood vastnemen)
Ze hebben Engels vanaf het eerste jaar (derde kleuterklas)
In mijn klasje van het derde jaar zitten zowel kinderen van 6, 7, 8 als 9 jaar.
Als een werkje niet klaar is, moeten ze dat tijdens de speeltijd afwerken. Zo gebeurt het dat er kinderen zijn die de hele speeltijd (40 minuten) binnen moeten blijven.
Als de leerlingen niet stil zijn, dreigt de leerkracht met een les Engels of wiskunde.
Het voorbije weekend was het stralend weer en dan heb ik ervan geprofiteerd om op stap te gaan.
Zaterdag nam ik de bus naar Girón. Dit is een klein stadje dat langs alle kanten omringd is door bergen. In de verte kon je ook enkele watervallen zien. Girón is een heel mooie plaats om te wandelen.
Zondag ben ik naar Ingapirca geweest. Dat is het kleine Ecuatoriaanse broertje van Machu Pichu in Peru. Ingapirca is Kichwa (oorspronkelijke taal van Ecuador) voor Inca-muur. Dus ik vertrok vanuit Cuenca en 3u en 4 busritten later kwam ik aan in Ingapirca. Onderweg waren er bijna een kip, 3 honden en een koe gesneuveld door de rijkunsten van de chauffeurs.
Hoewel de naam Inca-muur is, hebben de Inca's niet heel Ingapirca gebouwd. De eerste mensen die begonnen met de bouw ervan, waren de Cañari die, in tegenstelling tot de Inca's, niet de zon maar de maan vereerden. Als je dat weet, kan je aan de vorm van de muren zien wat door de Cañari gebouwd is en wat door de Inca's.
Rechts zie je de zonnetempel. Dit is het enige deel van het bouwwerk dat nooit onder de grond heeft gezeten. Op deze manier hebben ze de ruïnes ontdekt.
De bladeren en zaden van deze boom zouden hallucinerend/ verdovend zijn. De Inca's gebruikten dit onder andere om de patiënt te verdoven voor een operatie. Ook gebruikten de dienaars dit net voordat ze zichzelf levend begroeven samen met hun overleden meesteres.
Deze gezichten werden door de Inca's uitgehouwen uit de rotsen.
Op de terugweg amuseerde ik me nog door wat foto's te nemen.
Nog maar eens een bewijs van hoe prachtig dit land is!
Deze keer heb ik jullie niet zo lang laten wachten op een vervolg hè?
Dus, wat is er zoals gebeurd?
Dinsdag ben ik mee gaan zwemmen met mijn klasje van het eerste jaar. Samen met een Suzy, vrijwilligster begon ik al met de opwarming en wat spelletjes in het water aangezien de LO-leerkracht nergens te zien was.
Na 10 minuutjes kwam hij er ook bij en moesten de kinderen watertrappelen, springen, met hun hoofd onder water gaan, ...
Nadien was het de bedoeling dat Suzy en ik een oefening deden met de kinderen: Zij gingen op hun buik liggen op het water en wij namen hun handen vast. Zo trokken we hen het zwembadje rond, terwijl zij met hun benen trappelden. Ik was niet echt overtuigd van de oefening (die we ongeveer 30 min. deden!)
De LO-leerkracht nam ondertussen steeds 1 'betere' mee naar het diepe zwembad. Daar deed hij exact dezelfde oefening met hen...
Gelukkig was er de laatste 5 minuten nog tijd om wat te ravotten in het water :)
Zo verloopt de zwemles blijkbaar elke week...
Donderdag zou ik normaal terug naar een klas in het zevende jaar gegaan zijn, samen met een andere student.
Maar... na een gesprek met de leerkrachten van stage, heb ik het kunnen regelen om mijn eigen klasje te krijgen! Een derde jaar (tweede leerjaar), wel in een andere school.
Het was die dag 'El día del maestro' en toen ik de klas binnenkwam, kreeg ik onmiddellijk al een tekening en een kaartje, zo lief!
De kids vroegen ook dadelijk of ze mij 'Profe Caro' mochten noemen. :)
Ook zij waren heel gefascineerd door mijn 'afkomst'. Toen ik 'Bélgica' zei, zeiden zei steeds 'Aaah Méjico'.
Dan probeerde ik uit te leggen dat ik van veel verder kwam. Ik vertelde dat ik uit Europa kom, terwijl we nu in Latinoamérica zijn. Zij er eentje 'Profe, da's niet waar. We zijn in Ecuador!'
Toen vertelde ik maar dat ik heel veel uren op het vliegtuig had moeten zitten om in Ecuador te geraken. Daar waren ze tevreden mee. :)
Ik woonde eerst een lesje taal bij en nadien was het tijd voor de (wekelijkse) mis. De pastoor kwam naar de speelplaats waar een altaar was klaargezet met offers zoals bloemen, wijn, kaarsen, brood, fruit, ... De mis duurde een halfuur en al die tijd moesten de kinderen rechtstaan, zwijgen en naar voor kijken. Sommigen van hen hebben dat half uur in de volle zon gestaan!
Na de speeltijd was er geen les meer. Eerst ging de leerkracht nog wat oefenen met enkele kinderen voor de activiteiten later die dag. Ik mocht de rest wat bezighouden. Oei! We speelden dan maar wat spelletjes en maakten kennis met elkaar. Ongeveer een uur (!) later kwam de leerkracht terug en begonnen de activiteiten voor 'El día del maestro'.
We gingen terug naar de speelplaats en zetten ons in de vlakke zon. (de leerkrachten zaten in de schaduw terwijl de stagiaires bij de kinderen bleven)
Elke klas had iets voorbereid voor de leerkrachten, heel leuk!
Van donderdagmiddag tot zondagavond waren het de 'Fiestas de Cuenca' en had iedereen vrij. In de stad was er vanalles te beleven: verschillende soorten marktjes, optredens, DJ's, tentoonstellingen, feestjes, vuurwerk ... En we konden ondertussen ook nog genieten van heerlijk zomerweer!
Zelfs op de brug was er een markt!
Zondag nam ik nog een keer de bus, deze keer naar Chordeleg. Deze stad staat bekend om zijn vele juwelenwinkeltjes waar ze juwelen van echt zilver en goud verkopen. Zelfs de straatlantaarns zijn hieraan aangepast!
Voor de rest vind je er ook veel winkeltjes met zelfgemaakte voorwerpen: schilderijtjes, keramieken, gevlochten manden, ...
Hoog tijd om al eens naar souvenirs te beginnen zoeken dus!
Zoals ondertussen al een beetje traditie geworden is, ging ik op zoek naar een hoger punt in de hoop een mooi uitzicht over de stad te hebben. Dit was het resultaat:
Als afsluiter van deze dag kreeg ik thuis krab te eten, met gekookte banaan en tomaatjes.
Maak kennis met mijn avondmaal:
We gingen onze maaltijd met een steen te lijf om zo het vlees er uit te kunnen peuteren. Het vlees uit de poten was echt lekker. Blijkbaar was het ook de bedoeling om de 'inhoud' van het hoofd op te eten en dat zag gewoon zwart! Na een proevertje heb ik dit deel toch maar doorgeschoven naar Norma...
Geniet allemaal nog van het mooie weer in België, ik ga dat hier ook doen.
Schandalig lang geleden dat jullie mij nog gehoord hebben, ik weet het. Maar... zoals de meesten van jullie wel weten, had ik daar een goede reden voor. Ik heb namelijk bezoek gekregen van mijn vriendje!
De week daarvoor is het eigenlijk heel rustig geweest: naar school gaan, werken voor school, eens iets gaan drinken, ...
Vorige week was het heel wat drukker. Vrijdagavond kreeg ik eindelijk het telefoontje waar ik lang op zat te wachten: Koen was goed aangekomen in Quito. Zaterdagochtend gingen we hem ophalen op de luchthaven van Cuenca.
Na zijn valies uit te laden (zijn spulletjes + kleren voor mij + ice tea + chocolade + brieven en kaartjes + ...) gingen we de buurt wat verkennen. Beschamend om te zeggen, maar na hier bijna 2 maand te zijn kan ik toch zeggen dat we verloren gelopen waren...
Daarna was er thuis een heerlijke BBQ als verwelkoming: gebakken banaan, gebakken choclo (maïskolf), kip, 3 soorten worst, tostados (gebakken maïskorrels), mote (witte rijst), verschillende sausjes, koude groenten, ... Een echte feestmaaltijd! Natuurlijk hoorde daar ook een Ecuadoriaans pintje bij. Daarna gingen we nog even het centrum bekijken. Toen we thuiskwamen, waren we volledig natgeregend en was Koen zo rood als een tomaat. Lang leve het klimaat van Ecuador !!!
Zondag namen we de bus naar Gualaceo, een gezellig stadje. We wandelden wat rond in het centrum, proefden plaatselijke specialiteiten en besloten tenslotte een berg op te wandelen in de hoop een mooi uitzicht te hebben.
Dit was zeker het geval en we konden nog een deel van de paasviering in open lucht meemaken.
Maandag gingen we rustig de stad verder verkennen.
Dinsdag gingen we elk onze eigen weg. Ik ging voor het eerst naar een van mijn stagescholen. Ik kwam samen met een meisje uit mijn klas terecht in het eerste jaar (5 - 6 - jarigen) Hoewel ze het niet helemaal begrepen, vonden de 18 kinderen het geweldig dat ik 'van ver kwam'. Ik kon mij nuttig maken door werkjes na te kijken, te helpen met oefeningen en te spelen met de kinderen.
Iets dat mij opviel was dat de kinderen al Engels kregen! Ze oefenden die dag op de kleuren en enkele kinderen waren er echt al mee weg.
Ook oefenden ze op het schrijven van de getallen van 1 tot 9. Ook hier waren er enkele snelle werkers en enkelen die het nog niet helemaal door hadden.
Jammer genoeg werd er niet gedifferentieerd, dus moest iedereen hetzelfde doen en moesten alle kinderen wachten tot iedereen klaar was.
Aan het einde van de lesdag (7u30 - 12u30) kwamen de kindjes nog eventjes knuffelen voordat ze naar huis gingen.
Na nog een uurtje les te volgen op de universiteit, sloot ik samen met Koen de dag af door lekker te gaan eten.
Een geslaagde dag!
Woensdagvoormiddag brachten we een bezoekje aan de Feria Libre. Die kennen jullie nog wel, de markt met rauwe vis, dieren, kleren, een varkenskop, ... Hier moesten we gewoon nog eventjes langslopen.
Donderdag gingen we weer onze eigen weg, want ik ging naar mijn andere stageschool. Hier kwam ik (ook samen met een klasgenoot) terecht in het zevende jaar. (11 - 12 -jarigen) Deze kinderen hadden heel veel respect voor ons: spraken ons aan met 'señora', applaudisseerden nadat we ons voorstelden, ... Ook zij waren heel geïnteresseerd in 'mijn afkomst'.
Ook in deze school hing er een gezellige sfeer. Jammer genoeg waren er hier veel minder middelen om mee te werken.
De leerlingen hadden thuis oefeningen van wiskunde moeten maken. Deze werden dan door een leerling op het bord gezet, daarna maakte de leerkracht dezelfde oefeningen nog eens aan het bord om vervolgens de schriften nog een keer allemaal na te kijken.
Uiteraard was er heel veel rumoer... Volgens de leerkracht is dit niet erg. Hij vindt dat hij niet moet beslissen wanneer de leerlingen praten en wanneer ze zwijgen, dat is hun verantwoordelijkheid.
Het gevolg was dat ik al heel snel hoofdpijn had.
Wat mij hier opviel, was dat er heel de dag klassikaal gewerkt werd. Nooit individueel, per 2, in groepjes, ...
Vrijdag was mijn vrije dag. We besloten om nog een keer naar El Cajas te gaan, voor een andere route nu. Het was een mooie tocht en heel wat langer dan de vorige. Het was al donker aan het worden toen we weer aan de grote weg kwamen. Hier nog enkele foto's van dit prachtige gebied.
Zaterdag sloten we onze heerlijke week af op de Rotary-markt. Een marktje met allemaal handgemaakte voorwerpen. Van oorbellen en sjaals tot manden, meubels en toestellen om cavia's op te braden.
Ik heb een heerlijke week achter de rug, maar door een deel van België bij mij te hebben, ben ik wel gaan beseffen hoe hard ik jullie eigenlijk allemaal mis.
Maar geen paniek, ik ben van plan om de tweede helft van mijn stage minstens even hard te genieten als dat ik de eerste helft gedaan heb. Aangezien ik nu al halverwege ben, wil ik niet weten hoe snel het allemaal nog gaat gaan.
Hallo allemaal, hier is het verslag van een heerlijk weekend!
Omdat ik op vrijdag geen les had, besloot ik om het weekend weg te gaan naar Baños de Agua Santa. (Baden met heilig water) Ik nam donderdagavond de bus en kwam 7u later aan in Baños. (Toch een licht intersoc-gevoel door die nachtelijke busrit)
Nadat ik een hotelletje gevonden had en lekker ontbeten had, ging ik naar een toeristisch bureau waar ze mountainbikes verhuurden. Ik had gehoord dat er in de buurt heel veel watervallen waren en dat er een mooie mountainbike-route langs liep. Voorzien van een helm, een kaart, genoeg water en een bus zonnecrème vertrok ik op mijn tocht.
Het was inderdaad heel erg mooi!
Ondanks de kaart slaagde ik er toch in om verloren te rijden. Ik begon het vreemd te vinden dat ik al een uur redelijk steil bergop aan het fietsen was en dat ik al die tijd geen watervallen meer gezien had. Toen ik het aan een voorbijganger vroeg, vertelde hij me dat er daar helemaal geen watervallen waren en dat ik de berg aan het op fietsen was... Oeps!
Toen ik terug op de juiste weg was, besloot ik even een rustpauze te nemen. Ik was toch wel moe van die steile bergop in de brandende zon.
Deze meneer of mevrouw nam daar ook eventjes een rustpauze:
Ik zat iets te drinken toen een groep van 4 mensen mij aansprak. Zij deden ook de tocht van de watervallen en vroegen of ik niet mee wilde met hen. Dat aanbod nam ik graag aan.
We zetten dus onze tocht verder en kwamen nog langs veel mooie watervallen. Er was ook eentje waar je vlakbij kon. Je kon er zelfs achter en onder gaan staan. Je moest dan wel eerst door een grot kruipen. Heel leuk en heel koud! Gelukkig was er nog altijd genoeg zon om ons terug op te warmen.
Etenstijd. We gingen naar een visrestaurant waar je zelf je vis uit het vijvertje mocht scheppen. Die ging dan regelrecht de BBQ op. Lekker!
Op het einde van de tocht, zochten we een camionette om ons en onze fietsen terug te brengen naar Baños. We zaten met 9 mensen en 9 fietsen achterin de camionette toen iemand het idee kreeg om ons naar een punt hoog op een berg te brengen zodat we dan naar beneden konden met de mountainbikes. 8 van de 9 zagen dit wel zitten, ook al was het ondertussen beginnen gieten en was niemand daarop gekleed...
Vanaf ons vertrekpunt zouden we normaal een mooi zicht gehad hebben op de vulkaan Tungurahua, maar aangezien het regende zagen we er niks van.
Na een heerlijke afdaling, moesten we nog een eind bergop, terug naar Baños. Daar aangekomen spraken we af om ons eerst was te verfrissen en onszelf nadien te belonen met een bezoek aan de termen van Baños. Super ontspannend en toch wel speciaal zo midden tussen de bergen met een waterval achter ons.
De volgende dag besloot ik het wat rustiger te houden en ik ging op verkenning in de stad. Ik ontdekte mooie pleintjes, prachtige uitzichten, marktjes en gezellige winkels.
Ik bracht ook een bezoek aan de zoo. Het leuke daaraan is dat die ook volledig in de bergen lag en dat er enkel dieren zaten die je kan terugvinden in Ecuador. Dat ging van papegaaien en condors tot apen, beren en jaguars.
Die avond ging ik dan nog naar een uitzichtspunt hoger in de bergen, om een blik te werpen op 'Baños by night'. Jammer genoeg was het weer te bewolkt om de vulkaan te kunnen zien.
De volgende dag nam ik de bus terug naar Cuenca. Onderweg hield ik me bezig met foto's nemen, want de uitzichten onderweg waren ook echt prachtig!
Ik hoop dat er nog zo'n weekends komen, want ik heb me heel goed geamuseerd! Het leuke aan Baños de Agua Santa is ook dat dit een populaire plaats is voor reizigers om even halt te houden. Zo kwam het dat ik in die 2 dagen optrok met mensen uit Ecuador, Argentinië, Peru, New York, Atlanta, Canada, Zwitserland en Australië. Een geweldige ervaring.
Mijn tweede week op de universiteit is alweer begonnen, dus het wordt tijd om daar iets meer over te vertellen. De Universiteit van Cuenca is een heel groot domein, vlak naast het stadscentrum en midden in het groen.
Tussen die gele pilaren is de hoofdingang van het domein. Zo heb je een idee van de ligging.
Je hebt daar heel veel afdelingen: talen, filosofie, psychologie, rechten, fysica, chemie, wiskunde lerarenopleiding, geneeskunde, ... Verder heeft elke afdeling zijn eigen cafetaria, is er een bibliotheek, een zwembad, fitness, squash, ... Je snapt waarschijnlijk wel dat ik daar al wel enkele keren verloren ben gelopen.
De lerarenopleiding voor het basisonderwijs (5 - 15 jaar) telt hier 9 cyclussen, dus 4 jaar en half. Momenteel wordt er geen les gegeven in de tweede cyclus (het eerste jaar), omdat er te weinig studenten door het ingangsexamen geraakt zijn.
Ik volg 3 vakken. In de vierde cyclus (tweede jaar) volg ik iets dat lijkt op muvo bij ons (tekenen, zingen, beweging, lichaamsexpressie, maar ook schrift) Na een tijd ga ik hier zelf ook wat lessen van mogen geven!
Nog een vak dat ik in de vierde cyclus volg, is APE 1. Dat is eigenlijk 'Stage 1'. Inderdaad, pas in de vierde cyclus komen de studenten voor de eerste keer in een lagere school! Daarvoor is het enkel theorie. APE 1 is dan ook nog maar enkel observatie en een beetje helpen... Dit zijn in totaal ook maar 7 halve dagen, eentje per week. Het laatste vak dat ik volg, is APE 3 in de zesde cyclus. Hier gaan de studenten voor de allereerste keer enkele lessen geven. Dit zijn in totaal 10 halve dagen, eentje per week.
De eerste lesweek is nog wat chaotisch verlopen, aangezien de studenten nog vakken mochten laten vallen of wisselen. Ze mogen hier zelf hun lessenpakket samenstellen, ze moeten enkel zien dat ze aan genoeg lesuren, credits komen. Ook zijn ze ons gebouw nog aan het verbouwen. We zitten dus in een stoffig lokaal, met op de achtergrond geboor, geslijp en getimmer. Op die manier heb ik wel moeite om het Spaans te kunnen volgen. Ik zit ook voor mijn 3 vakken in hetzelfde, een beetje deprimerend, lokaal:
Nu, genoeg verteld over school. Zaterdag ben ik naar Sigsig geweest. Dat is een rustig dorpje langs een rivier, met heel veel groen. Echte bezienswaardigheden zijn er niet, maar gewoon door die kleine straatjes lopen, langs plaatselijke winkels en restaurantjes was al heel leuk. De omgeving is daar ook erg mooi en je kan daar mooie wandelingen maken waarbij je zowizo enkele dieren ziet en een paar planten die je nog nooit van je leven gezien hebt.
Zotte plant!
Nog een voordeel: Ik heb heel die dag zon gehad, terwijl het in Cuenca heel de dag gegoten heeft
Hallo iedereen, leuk dat jullie mij na een maand nog altijd volgen. Ja inderdaad, ik ben hier al iets meer dan een maand. De tijd gaat hier zo snel !!!
Woensdag ben ik naar de Feria Libre gegaan. Dat is de grootste markt van Cuenca. Heel indrukwekkend! Ik moet wel toegeven dat het mij een lichte cultuurschok gaf om daar rond te lopen. Even een korte opsomming van wat er daar allemaal te zien was:
Veel (soms) mooie kleren
Kraampjes met alle soorten snacks (gebakken bananen, soort smoutebollen, 'pinchos', maïskolven, broodjes, ...)
Ze waren ter plaatste nog de vis aan het filleren
Rauwe vis en rauw vlees dat daar gewoon ligt of hangt
Veel groeten en fruit dat er echt heerlijk uitzag
Een hoop BH's die op de grond lagen --> Zelf uit te zoeken voor 1 dollar/stuk
DVD's, armbandjes, kettingen, sleutelhangers, ...
Een man die krabben verkocht die hij aan een tak gebonden had
Een kraampje waar je kip kon kopen: volledige kip/kip zonder de poten/enkel de poten/een saté van kippenpoten/...
Jammer genoeg is het hier nog toegelaten om alle soorten dieren te verkopen op de markt. Dus zag je daar kleine katjes in de vlakke zon zitten, mensen die puppy's vast hadden en die onder je neus duwden, cavia's die letterlijk bovenop elkaar gestapeld waren in hun kooi, ... Ik vrees dat er na elke marktdag wel enkele slachtoffertjes zijn...
Hier zijn enkele sfeerbeelden.
Een van de vele etenskraampjes.
Verse vis
Vers vlees. Let vooral ook op de varkenskop.
Vrijdag was het de 'Nationale dag van de vrouw'. Er werden dan overal bloemen, knuffeltjes, hartjes, ... verkocht. Precies Valentijn! Toen ik in de cafetaria van de universiteit zat te werken, kwam een man die daar werkte mij zelfs een gratis drankje en een stukje cake brengen
's Avonds was er dan in het centrum nog een optreden van een folklore-band. Het was wel goed, behalve dan dat de stroom ongeveer 10 minuten was uitgevallen.
Zondag ben ik naar het nationaal park 'El Cajas' geweest. Het park heeft een oppervlakte van 28 544 ha en bevindt zich op een hoogte tussen de 3100 m en de 4500 meter. Alhoewel ik al een maand op een hoogte van 2500 m leef, moest ik toch ook hier weer even wennen aan de hoogte.
El Cajas is een park waar je kan wandelen, vissen, dieren en onbekende planten spotten en gewoon genieten van de stilte, de rust en de natuur. Je voelt je daar echt even alleen op de wereld.
Enkele foto's zodat jullie je een beeld kunnen vormen. Jammer genoeg kan ik met de foto's niet het gevoel overbrengen dat je hebt wanneer je daar rondloopt.
Vorige hebben we verschillende vergaderingen gehad met andere studenten, mensen van de Universidad de Cuenca, mensen van VVOB, ...
Na al die gesprekken is het ongeveer duidelijk wat we gaan moeten doen.
Eigenlijk bestaat mijn opdracht uit 3 delen.
Als eerste ga ik mee de lessen volgen waarin de studenten voorbereid worden op hun stage. Daarna ga ik ook mee op stage en ga ik mee naar de reflecties op die stage. Dan is het de bedoeling dat ik een verslagje maak van wat ik gezien heb op de universiteit en in de stagescholen en wat er volgens mij beter kan.
Ten tweede ga ik elke week een vak meevolgen, iets rond expressie. Na enkele weken is het dan de bedoeling dat ik de docent mee ga ondersteunen.
De derde opdracht is de opdracht van VVOB zelf. Door de lessen op de universiteit, bezoeken aan de stagescholen en opzoekwerk, is het de bedoeling dat ik (binnen wiskunde) iets of meerdere dingen zoek waar nog een probleem zit. Ik ga dit dan proberen te verbeteren d.m.v. didactisch materiaal, een handleiding, een werkwijze, ... Dit resultaat mag ik dan nadien presenteren en gaan uittesten.
Maar... Voordat ik daaraan kan beginnen, moet ik natuurlijk op de hoogte zijn van hoe alles hier in elkaar zit. En als ik al die Spaanse boeken wil lezen, moest mijn Spaans toch nog net ietsje beter zijn Daarom besloot ik om nog een weekje les te volgen.
Tussendoor heb ik ook de stad nog een beetje verkend en toen werd het weekend.
Vrijdagavond heb ik een citytripje met de auto gedaan met iemand die ik hier heb leren kennen. We reden bijvoorbeeld tot helemaal bovenop een heuvel, vanwaar je een prachtig zicht had over heel Cuenca.
Daarna gingen we nog met een paar mensen naar een bar. Het leuke is dat je hier echt heel de tijd buiten kan staan, want koud wordt het hier niet. Ook is iedereen echt sociaal en er stond wel altijd iemand bij ons om een babbeltje te doen. Het nadeel is wel dat het in de bars verboden is om na 2u 's nachts nog alcohol te verkopen. Dus rond half 3 is het zo ongeveer afgelopen.
Zaterdag was Freek jarig. Het werd een dag vol typische maaltijden. Dit was ons middagmaal:
Wat is het? Wel, je zou het niet zeggen, maar dit is een soort soep. De basis is limoensap, appelsiensap en tomaten. Dan zitten er veel verschillende groenten en peterselie in. Ten slotte kan je zelf nog dingen toevoegen zoals canguil (popcorn), tostados (gebakken maïs) of rijst. Bij deze soep is het de gewoonte om bier te drinken.
En dan ten slotte het avondmaal, eindelijk kan ik het zeggen: Ik heb cuy (cavia) gegeten!
Gelukkig kregen we gewoon een stukje cuy op ons bord en viel het niet meer op wat het echt was. Toch vond ik het echt niet lekker...
Na het eten gingen we nog naar een kleine discotheek waar veel salsa, bachata en merengue gedanst wordt. Heel erg leuk, maar niet gemakkelijk en erg vermoeiend!
Zondag ben ik naar Baños geweest, een dorpje in de buurt. Het was daar erg gezellig en er was een marktje met groenten, fruit, handgemaakte voorwerpen, verschillende soorten eten, ...
Hier zijn enkele sfeerfoto's:
Zo, nu zijn jullie weer op de hoogte van mijn belevenissen hier.
Het werd dringend tijd om nog eens een berichtje te
posten, dus hier ben ik ermee. Dit bericht was heel moeilijk om te schrijven omdat ik
eigenlijk zoveel te vertellen heb en jullie zoveel fotos wil laten zien. Ik probeerde om een samenvatting te maken van deze zotte
dagen en er volgen meer fotos op facebook.
Donderdagochtend vertrok ik met de bus richting Macas,
een dorp aan de rand van de jungle. De busrit zou normaal 5u duren, maar duurde uiteindelijk
6u en half! Dit komt omdat de bus overal stopte. Je hoeft enkel gracias te
zeggen om de bus te laten stoppen.
Aangekomen in Macas was er de eerste hindernis: de weg
naar het hotel zoeken. Ik heb aan een zestal personen de weg gevraagd en ben er
uiteindelijk geraakt. Dan kwam de tweede hindernis: Een telefoongesprek met de
mevrouw van het toeristisch bureau in Macas. Dat lukte vrij goed (lees: ze
begreep wat ik bedoelde) en ik boekte een tocht door het Amazonewoud voor 2
dagen.
Vrijdag nam ik eerst de bus tot aan het dorp van de
Shuar, een indianenstam. Het is echt ongelofelijk op wat voor wegen de bussen
daar rijden. Ze rijden eigenlijk gewoon de jungle in!
Daar aangekomen, begon ik aan de tocht door de Amazone
samen met mijn gids, Rafael. Of je je daarbij iemand moet voorstellen die een
dier nadoet om het te lokken, gebukt loopt om naar sporen van dieren te zoeken
en met een machete loopt te zwaaien ? Wel JA!
Eerst maakten we een korte toch met een kano. Deze kano
is gemaakt van 1 boomstam.
Daarna kwamen we langs indrukwekkende bomen, onbekende
planten, moerassige gebieden en verschillende dieren. (Geen krokodillen of
leeuwen of zo hoor)
Hier sta ik voor de wortels van een boom. Van ver
leek deze boom verrassend hard op Hometree uit de film Avatar.
Als je goed kijkt, zie je links van het blad een
kikkertje van ocharme 1 cm groot. Er bestaan er blijkbaar ook die maar half zo
groot zijn.
We zagen ook nog een kleine slang, vlinders, een toekan
en andere vogels en insecten.
Daarna gingen we naar el mirador, een hooggelegen
gebied vanwaar je een prachtig uitzicht had over (een deel van) de jungle.
Rafael vertelde over het probleem van het kappen van de
bomen. Waar zouden zij moeten leven als het zo doorgaat? Samen met een toerist vond hij een oplossing. De
toeristen kunnen voor 100 dollar een of meerdere bomen kopen. Bij de boom komt
dat een bordje met Van de dood gered door Deze boom is dan privé-eigendom
en mag niet meer gekapt worden. Het plan werkt blijkbaar heel goed, want ik
ontdekte veel bordjes in het oerwoud.
Ik had ook nog een interessant gesprek met iemand van de
familie. Zij hebben geen geld, maar vinden dat geen probleem. Zij bezitten
grond waarop ze kunnen wonen en daar zijn ze heel trots op! Zij willen niets liever
dan de rust van het oerwoud.
Na een typische maaltijd van kip met groenten en yuca,
eetbare delen van een boom en veel vruchten, ging ik naar de hut waar ik die
nacht zou slapen. Heerlijk om in slaap te vallen met de geluiden uit de
jungle!
De volgende dag gingen we naar een prachtige waterval.
Het was een avontuurlijke weg vol smalle paadjes, modder en rotsen. We waren
ongeveer onderaan de waterval en Alexandra (mijn gids van die dag, de zus van
Rafael) en ik besloten om erin te gaan zwemmen. We deden onze zwemkledij aan en
moesten dan nog een stukje langs een rots omhoog klimmen, in onze bikini en op
blote voeten! Het heeft haar toch wat moeite gekost om mij te overtuigen om
omhoog te klimmen.
Ik was toch wel blij wanneer ik die avond terug in het
hotel was, een douche kon nemen en in een bed kon slapen!
De volgende dag, voordat
ik terugkeerde naar Cuenca, ging ik nog even op verkenning in Macas. Ik
ontdekte kleine weggetjes en prachtige panoramas!
En dat allemaal in een tropische warmte.
Moest het nog niet duidelijk zijn, dit waren dagen om
nooit meer te vergeten!
In mijn vorig bericht zei ik dat het verschrikkelijk weer
was ! Wel ik zal daar verder gaan met mijn verhaal. Rond de middag klaarde
het op en besloten we naar Mitad del Mundo te gaan. (= het midden van de
wereld, waar de evenaar loopt)
Dat was een redelijk groot domein waar, natuurlijk, de
evenaar was aangeduid, we bezochten dara een museum over de verschillende
culturen in Ecuador en ook een fototentoonstelling die ene bergbeklimmer maakte
tijdens zijn expedities. Prachtig! (Jammer genoeg mocht ik daar geen fotos
nemen.)
Daar aten we s middags een typische Ecuadoriaanse
maaltijd. Wat we zoals op ons bord kregen: ·
Rijst ·
Kaas ·
Gekookte witte rijst (= mote) ·
Een halm maïs (je moest de korrels er nog
afsnijden of afknabbelen) ·
Gebakken maïs (Ja, maïs vind je hier altijd en
overal terug!) ·
Gebakken banaan (Heel lekker) ·
Veel vlees ·
Avocado ·
POPCORN
Aan cuy (cavia) waagden we ons nog niet.
De dag erna, de laatste dag in Quito, gingen we naar el
parque de la Carolina
Dit kan je eigenlijk geen park meer noemen. Dit is maar
een deel van wat je er kan terugvinden: ·
Voetbalvelden, basketbalvelden, volleybalvelden,
·
Een speeltuin, een springkasteel, kleine
kermisattracties ·
Eet- en drankkraampjes (ook BBQ!) ·
Fonteinen en een vijver waar je met bootjes op
kan varen ·
Levensecht vliegtuig als versiering ·
Ligweides ·
Hier zou ik wel wat vrije dagen kunnen doorbrengen!
Maandagmiddag, na een vlucht van 'ochottekes' 50 minuten ben ik eindelijk in Cuenca! Ik ben hier heel goed ontvangen en
voel mij hier al helemaal thuis. Iedereen (Norma, haar mama, haar zoontje Mateo van 9 en
de nanny Annita) is hier zo vriendelijk en ze zijn altijd bereid om een praatje
te maken. (In het Spaans uiteraard)
Deze stad is ook heel groot, maar heeft veel minder
inwoners dan Quito. Aangezien Cuenca 300 meter lager ligt (2500m), is het daar
iets warmer dan in Quito J Jaja, vandaag heb ik heel de dag in een topje kunnen
rondlopen! Het gevolg is wel dat ik serieus verbrand ben De zon wat
onderschat precies
Voor het middageten gingen we naar een marktkraampje. Het
gebakken varken lag daar op de tafel en men trok er de stukken vlees met de
hand af om ze daarna in de pan te bakken. Op mijn bord kreeg ik varkenvlees, de huid van het varken
(een delicatesse hier, smaakt wat naar het vel van een kip), puree en groentjes
(uiteraard ook maïs).
Gelukkig smaakte het veel beter dan het eruit zag.
Ten slotte vonden we ook nog de 'Bookstore Carolina'
Een regenachtige dag vandaag, dus het perfecte moment om iets om deze blog te posten.
Ik ben donderdagavond om 19u Ecuadoriaanse tijd (dus 1u Belgische tijd) toegekomen in mijn hotel waar ik tot maandagochtend zal verblijven.
Op dat moment was het hier nog 22 graden
Ik kroop rond 21u in mijn bed en was dus om 4u 's nachts klaarwakker ...
De volgende ochtend stond ik op met een stralend zonnetje.
Norma kwam ons dan ophalen en bracht ons naar het kantoor van VVOB. Daar vertelde ze ons wat meer over haar land.
Nadien gingen Freek en ik met de bus naar het oude centrum van Quito.
De bus was spotgoedkoop, maar we stonden dan ook met massaal veel mensen op de bus !
Ongeveer 20 minuten en veel blauwe plekken later, kwamen we aan in het oude stadscentrum.
Ondertussen was het héél hard beginnen regenen, zo wisten we ook direct hoe wisselvallig het weer hier kan zijn.
We trotseerden de regen en zijn een heuvel opgewandeld. Dit was zwaarder dan verwacht door de hoogte van Quito (2 850 meter)
Ten slotte namen we een taxi terug naar het hotel voor 5 dollar!
Zoals ik al zei is het hier nu hard aan het regenen. Als extraatje kregen we er daarnet nog een aardbeving bij. Een vreemd gevoel, precies alsof het huis op wieltjes stond! (Aardbevingen komen in dit deel van Ecuador maar om de zoveel maanden voor.)
Ten slotte geef ik jullie nog een opsomming van wat ik al te weten ben gekomen over Ecuador:
Onder leiding van de huidige president is alles in het land heel snel aan het veranderen. Het hoofddoel is nu 'Buen vivir', een goed leven voor mens en natuur, en niet langer veel geld hebben.
Leerkracht wordt hier als een heel hoog beroep aanzien. Dat is hier even belangrijk als een dokter. Je mag hier pas voor leerkracht studeren als je minstens 80 % haalde in het middelbaar.
De inwoners zijn hier heel vriendelijk, je krijgt van iedereen een 'Buenos días'
Het verkeer is hier heel druk: Iedereen neemt zijn voorrang (ook al hebben ze die niet) en er wordt dus ook de hele tijd geclaxoneerd.
Als oplossing voor het drukke verkeer, mag iedereen op een bepaalde dag van de week zijn auto niet gebruiken. (Afhankelijk van het laatste cijfer van de nummerplaat)
Ze hebben hier nergens centrale verwarming !!!!!
Ze zijn hier gek op TV's! Norma kent zelfs een gezin met 8 TV's in hun huis!
Zoals de meesten wel zullen weten, vertrek ik donderdagochtend naar Ecuador.
Ik ga er 4 maand stage lopen bij VVOB. (www.vvob.be)
Na een lange reis kom ik donderdagavond aan in Quito, de hoofdstad van Ecuador.
Daar blijf ik tot en met zondag, om dan verder te reizen naar Cuenca, mijn thuis voor de komende 4 maanden.
Als je mij nu vraagt of ik er zin in heb, dan krijg je het antwoord dat ik al vaak heb gegeven: Ik heb heel veel zin om daar te zijn, maar niet om te vertrekken... Die laatste dagen in België, bij familie en vrienden, dat voelt toch wel heel erg vreemd.
Ik ben er in elk geval wel zeker van dat dit een heel groot avontuur gaat worden voor mij en dit wil ik via deze blog graag met jullie delen.
Ik zou het geweldig vinden om ook af en toe eens te horen hoe het in België gaat. Via mijn gsm ben ik niet te bereiken, maar stuur gerust een mailtje, plaats een bericht in het gastenboek of op facebook.
Ik laat jullie snel iets weten over het verloop van mijn reis en mijn aankomst in Quito!
Zotte plant!
