Kinderen die in opmars komen voor hun leersrecht, ik vind dat positief. Vooral dat zij juist voor dit recht in opstand komen. Vele kinderen zullen op die leeftijd al kennis gemaakt hebben met de nieuwe technologie. (de App's op iPhone's, computerspelletjes, ...) Zij zullen zeker en vast niet meer stilstaan bij het feit dat ze wel degelijk het recht hebben om te lezen en dat ook kunnen. Zo moet het niet enkel in het school gebeuren als een inspanning maar kan het perfect gebruikt worden als ontspanning in je vrije tijd. Het is fijn om te lezen dat er nog wel degelijk kinderen zijn die zich bewust zijn dat ze de mogelijkheid hebben om te lezen en deze dan ook met beide handen nemen.
Wil je toch nog wat meer weten over het artikel zelf? Bezoek dan zeker de link van de site, die je hieronder terug vindt.
In Mexico is Gabriel Garcia Marquez overleden. Hij is vooral in de geburen van Spanje en Amerika gekend. Ergens kijk ik wel naar deze man op omdat hij zich onderscheid van vele andere schrijvers. Dit heeft onder andere te maken met zijn aparte schrijfstijl, de Latijns- Amerikaanse literatuur. Dit is een schrijfstijl waar je vooral van veel fantasie moet houden, hier komen dingen in voor die als werkelijkheid worden voorgesteld, maar toch in het realistische leven niet voor kunnen komen. Naast het feit dat hij boeken schreef ,was hij ook een man die voor zijn volk op handen werd gedragen. Het was een groot man! Het feit dat de bijbel bij wijze van spreken enkel beter kon verkopen dan zijn boeken is een aardig complimentje dat sommige schrijvers nog niet kunnen dromen dat, dat over hun werk wordt gezegd. Ook heeft hij de nobel prijs gewonnen. Het is een man die heel veel in zijn leven heeft neergezet. Ik doe mijn hoedje voor hem af want ik ben er van overtuigd dat hetgeen wat hij heeft bereikt niet door de eerste de beste schrijver kan worden neergezet.
In onderstaande link vindt je een link die je doorverwijst naar de site waar ik dit artikel heb gevonden. Er is uiteraard ook een filmpje bij over het leven dat Gabriel Garcia Marquez leidde:
In Leuven is een uniek literair project voorgesteld. Zo schreven 112 dichters een gedicht ter herdenking van WO I. Ik vind dit project een zeer goed initiatief, omdat men 2 belangrijke aspecten met elkaar combineert. Namelijk cultuur en geschiedenis. Veel mensen staan niet meer stil bij deze (gruwelijke) tijd en de vele mensen die hun leven hebben opgeofferd om het land te kunnen verdedigen. Daarom vind ik het thema 'Oorlog' zeer goed gekozen omdat vele hier niet vaak meer bij stilstaan. Het feit dat men dit dan nog eens doet aan de hand van gedichten maakt het project creatief en uniek. Tenslotte zijn gedichten toch altijd iets toffer om naar te luisteren dan dat je sommige gevoelens en gebeurtenissen/ verhalen afleest van een blad papier. Dit project geeft zeker een meerwaarde aan onze literaire en culturele wereld!
In onderstaande link vindt je het artikel waarop ik mijn bericht heb gebaseerd:
Ik heb juist gelezen dat volgens een auteurstest waaraan zo'n 20.000 Vlamingen aan deelnamen, Herman Brusselmans de bekendste auteur is die wij kennen. Dit heeft nog niet meteen met zijn werken te maken, maar enkel met zijn naam. Bij veel Vlamingen klonk de naam van deze auteur bekend in de oren. Dit resultaat heeft vooral te maken met de persoonlijkheid van de auteur. Herman Brusselmans is een persoon waarvan iedereen weet dat hij zegt waar het opstaat. Hij zal niet gemakkelijk rond de pot draaien. Ook heeft hij een soort van 'humor'. Hij spot met anderen, trekt sommige aspecten/onderwerpen in het belachelijke waardoor hij de humor in de mensen opwekt. Het is niet enkel het werk van de auteur dat zijn naam bekend maakt, vaak is er veel meer voor nodig! Dat bewijst Brusselmans zeker en vast met deze auteurstest.
Meer weten? Bezoek dan zeker eens de site van het artikel met onderstaande link
Hemmerechts en haar boek over ex-echtgenote Dutroux
Hallo blogbezoekertjes,
Kristien Hemmerechts heeft een roman geschreven over de ex-echtgenote van Dutroux. Persoonlijk vind ik het niet helemaal correct dat zijzelf in de rol van Michelle duikt, ten slotte kan iedereen dat. Als je een boek wilt maken over waargebeurde feiten, dan moeten de verhalen uit de ogen van een getuige worden bekeken. Niet van een buitenstaander, die een subjectieve draai aan het geheel geeft. Ten slotte was zij er niet bij wanneer de gebeurtenissen plaatsvonden. Ook heeft ze geen persoonlijk contact gehad met Michelle Martin. Dan vraag ik mij wel af hoe ze erbij komt een boek te schijven over een persoon die ze niet kent. Heeft ze dan eigenlijk wel het recht om te reconstrueren wat er in haar hoofd allemaal omging?
Wil je het fijne ervan weten? Neem dan zeker een kijkje op onderstaande link!
Een kijkje op de literaire wereld
