On-Ge-Loof-Lijk. Fan-Tas-Tisch. Adem-Benemend. Alle woorden schieten tekort. We reden vandaag tussen de postkaarten. Het begon deze morgen, na een 2 tal km konden we de sneeuwtoppen al onderscheiden, in de verte zagen we de eeuwige sneeuw op mastodonten van bergen. Naarmate we deze wonderen van de natuur naderden kwam steeds meer het gevoel, moeten wij daarover? Het rijden zelf was een zaligheid. Wind in de rug en helemaal niet te steil in de aanloop naar de voet van de Pyreneeën. Langs rivieren gereden die stroming hebben zoals we in België nog nooit gezien hebben. Water zo helder als bronwater, watervallen, Ingenieuze vistrappen om forel, zalm stroom opwaarts te laten zwemmen, de natuur in al zijn mooiheid. We kunnen echt niet alle foto's laten zien, de keuze is zo enorm. Foto's zeggen trouwens niet genoeg. We reden op wegen waar geen auto's komen, reden op banen waar de meeste van ons nooit komen, en steeds weer het uitzicht. Na Lourdes te zijn gepasseerd konden we geen 5 km meer rijden zonder te stoppen voor foto's. We hebben dan ook 8 uur en 45 minuten op ons ijzeren ros gezeten. De langste rit tot nu toe, maar het rijden waard. Morgen hebben we een rustdag, die verdienen we na 13 zware ritten. Als alles blijft verlopen zoals nu staan we binnen 13 dagen op ons einddoel. Santiago de Compostela. Als de beentjes het morgen toelaten, en we hebben zin rijden we effe col d'aubisque op. Kwestie van bezig te blijven. Zaterdag trekken we Spanje binnen. De teller stopte vandaag op 1716 km