In de jaren zeventig sierden grote tekeningen van de blubberige
klassieke monsters in psychedelische kleuren de muren van mijn slaapkamer.
Het artistieke duiveltje zat toen al te poken.
Maar zo als bij velen sloeg de verliefdheid toe en namen
twee koters en een eigen zaak alle tijd in beslag.
Toen het huis leger werd, mijnheer de deur op het werk
achter zich dichttrok en ik de winkel sloot stond niets die vroegere droom nog
in de weg.
Intussen had ik al wel de voorbereidende jaren gevolgd in de
academie te Morstel.
Om daarna met veel enthousiasme de afdeling modeltekenen in
St Lucas te Kapellen te bestormen.
Louis Strijbos en Erik Nagels waren mijn inspirerende
leerkrachten.
Maar het was steeds een race tegen de tijd en ik voelde niet
altijd de voldoening die ik zocht.
Ik wilde absoluut mijn gevoelens overdragen via mijn
schilderwerk, de kijker moest zich kunnen inleven in mijn wereld.
De laatste twee jaar schaaf ik mijn olieverftechniek bij onder
het waakzame oog van Cindy Wright.
Het blijft worstelen om een eigen stijl te ontwikkelen.
Jack Vettriano, Tjarko ten Have, Terry Rodgers, maar ook
Lucien Freud en Aegon Schiele wijzen de weg.
Ik kan nu meer tijd spenderen aan het schilderen, het
gevecht met de materie zal langzaam maar zeker leiden tot een eigen schriftuur.
15-05-2011 om 00:00
geschreven door CapoMik
