|
Een tijd geleden kreeg ik, als volger van, het bericht dat Ruben Block van Triggerfinger het voorprogramma zou spelen van Crowded House. Al vlug bestelde ik tickets want mijn vriendin Valerie was in de wolken dat ze eindelijk haar favoriete Australische band aan het werk kon zien. Dus afgesproken, ik ging voor het voor- en zij voor het hoofd gerecht. Ik keek er naar uit om samen nog eens iets plezant te doen.
Het verkeer om Antwerpen binnen te geraken was nog maar eens in de soep gedraaid, een antipathieke flik deed ons nog rondjes rijden, de ontvangst op de voorziene parking was allesbehalve met het gevolg dat we reeds 10' van het voorprogramma hadden gemist.
In één oogopslag herkende ik, naast frontman Block natuurlijk, ook drummer Mario Goossens en gitarist Geoffrey Burton. Geflankeerd door nog een bassist en een toetsenist speelde Block nummers uit zijn nog te verschijnen soloalbum "Looking to Glide". Gepolijster dan Triggerfinger maar dik oké als je het mij vraagt! "Ketelmuziek" opperde de dame naast mij!
Ik moet eerlijk toegeven dat Crowded House niet echt mijn meug is, popmuziek soms een beetje op het melige af maar ik had mij voorgenomen om met "open mind" dit vijftal toch het voordeel van de twijfel te geven. Tijdens het wachten speurde ik in het publiek naar Ben Crabbé, die in zijn ondertussen uitgemolken programma "Blokken" zijn adoratie voor deze band meermaals uitgesproken en tot in den treure herhaald heeft. Ik heb hem niet gevonden en aangezien er geen voorbehouden plaatsen waren voorzien voor kabouters...
Om 21.15u betraden Neil Finn, frontman zanger gitarist in wit kostuum, Liam Finn, gitarist in rood kostuum, bassist Nick Seymour in kilt zowaar, drummer Elroy Finn en toetsenist Mittchel Froom het podium. Van het eerste deel van het concert kende ik behalve "Fall at your feet" geen enkel nummer. Dit terwijl Valerie, wiegend op haar stoel, de liedjes gretig meezong. Gelukkig oversteeg haar stemgeluid de klank niet!
Maar opeens, na een twaalftal songs, trok het kwintet "from down under" alle registers open. Dit resulteerde in een prachtig concert met een bombardering van hits, beginnende met "four seasons in one day". Voor "Sister Madley" posteerde de drummer zich vooraan het podium enkel met trommel en borstels, maar wat een ambiance. Alleen de toetsenist bleef achter zijn klavier zitten, ik had eerder de indruk dat deze brave man ondertussen zijn gazet online aan het lezen was! "Weather with you" bevatte zelfs een stukje Talking Heads met "Once in a lifetime". De zaal kirde van plezier, er werd gretig meegezongen op uitnodiging van leadzanger Neil Finn. Hij trok, op zijn akoestische gitaar, het optreden volledig naar zich toe tijdens de bisnummers met "Chocolate Cake", "World where you live" en "Better be home soon" als apoheose! Valerie kreeg de krop in de keel en de tranen in de ogen van zoveel emotie! Wat ben ik blij dat ik dit intense moment samen met haar mocht beleven!!!
|
