|
Het is weer deze tijd van het jaar. Knock out fase in de Europese voetbalbekers, de laatste rechte lijn naar de Play-offs in onze nationale competitie. Voorjaarsstormen Eunice en Franklin (wie verzint die namen?).
Maar ook de tijd van mijn jaarlijkse opname in het NMSC te Melsbroek. Voor het eerst gebruik ik mijn elektrische rolstoel in het NMSC in de hoop de vermoeidheid wat binnen de perken te houden.
Na het aanmelden al meteen een Covid-test, de zoveelste. Vervolgens bij Sofie, de maatschappelijk assistente, om de opname te starten. Ik word gelogeerd op afdeling C3 kamer1. Er is hier veel veranderd ; men werkt nu in teams afhankelijk van welke behandelende arts de patiënt heeft. Dit zou moeten het belang van de patiënt ten goede komen. We zullen zien!
Ik word al snel geïnstalleerd door de verpleegsters, al snel merk ik een paar bekende gezichten. Ik merk ook snel dat dit "een ziekenhuis" is bij het middageten. Smakeloze troep, ik had beter peper- en zoutvat van thuis meegenomen!
Na de middag zorgt Dr. Van Nunen voor het vervolg van de opname. De immer minzame dokter luistert aandachtig om mijn programma zo goed mogelijk op te stellen. Inspraak is hier geen muf woord.
Op de gang vervolgens een blij weerzien met Lydia, lotgenoot en al jaren een goede vriendin.
Mijn eerste therapie is al meteen bij de psychologe. En ja... ik ben nog altijd minsten even zot als vorig jaar!
Avondeten, op bed gaan liggen, rusten, TV kijken en dag 1 zit er al op.
En proberen wakker blijven voor Extra-time, vanavond met Nikola Storm, zoon van één van mijn beste jeugdvrienden!!!
|
