Zaterdag
Het is lang geleden dat ik zo een slechte nacht heb gehad. Het pittoreske kerktorentje van Melsbroek, op nog geen boogscheut afstand, was mijn nachtelijke metgezel. Elke klokslag heb ik gehoord. Vanwaar die plotse onrust? Ik was gisteren, na een dag van intensieve therapie, heel moe en ben, eens op mijn kamer, direct op bed gaan liggen.
Ik heb een stil vermoeden dat het aan de medicatie te wijten is. Het antidepressivum Duloxetine werd van 90 mg teruggebracht naar 60. In samenspraak met psychiater Van Hoof, een toffe peer overigens, werd het moment van inname naar de ochtend verplaatst. Hij drukte mij op het hart dat stemmingswisselingen, lichamelijke klachten en aanverwanten slechts van tijdelijke aard zijn. Laat ons hopen!
Dus vandaag wordt, genoodzaakt door de omstandigheden, andermaal een rustdag.
Zondag
The master of the universe besloot om op de zevende dag te rusten.
Ik ga zijn voorbeeld volgen zodat ik uitgerust, vol energie en enthousiasme mijn vierde en laatste week kan ingaan!
Hasta maƱana!!!
|