|
De ochtend begon overweldigend. Eén verpleegster om mijn parameters op te nemen, twee verpleegsters om mij te wassen en één met het ontbijt. Dit alles tussen half en kwart over acht. Het mocht duidelijk zijn, ik zou vandaag geen therapieën missen.
Om 9.15u hydrotherapie. 's Morgens in een zwembad met een watertemperatuur van 32°C heeft wel iets wellness-achtig. Dit is 5°C warmer dan in een gewoon zwembad omdat zowel therapeuten als patiënten veel stil staan of stil in het water liggen en dan zou amper 27°C hoogst onaangenaam aanvoelen. Ik word verwend voor het harde labeur op dit vroege uur met een weldoende onder water lage rug massage. Heerlijk!!!
Bij Mieke, het ergo meisje en tevens jonge mama, werk ik met stagiaire Pia aan de kracht n handen en vingers.
Na de middag volgt een half uur staantafel. Om de tijd wat aangenaam te verdrijven tijdens deze oersaaie bezigheid laat ik mij graag bijstaan door mister You Tube met vandaag vooral de onnavolgbare Beck in de spotlights.
De hoofdbrok moet dan nog komen want de kinesessie had als thema "rompstabilisatie". Ik ben in "the wonder years" een redelijk sportieve kerel geweest maar de zwaarste trainingen van toen verzinken in het niets met de inspanningen van vandaag. Je kan het eigenlijk onmogelijk met elkaar vergelijken. De oefeningen hebben instant invloed op mijn lichaam, de vermoeidheid slaat onmiddellijk toe, het zoeken naar evenwicht en stabiliteit is zo gigantisch lastig.
De onzekerheid omtrent het valrisico, de bezorgdheid omtrent het eigen leefcomfort zijn de belangrijkste redenen waarom ik deze revalidatie doe. Aan motivatie geen gebrek, maar om 16u is mijn bobijntje af!
|
