|
In een besloten gemeenschap als het NMSC verspreidt elk nieuwtje zich als een lopend vuurtje. Het feit dat ik heb moeten lossen op de "Poggio" had deze morgen al meteen ongenadige consequenties. Om 7.30u stonden er al twee ijverige verpleegsters aan mijn bed om parameters op te meten en om te controleren of ik mijn medicatie wel neem. Vijf minuten later waren ze al terug om mij te wassen en een half uur later kreeg ik reeds ontbijt. Als een echte topsporter werd ik in de watten gelegd. Maar het zou niet blijven duren!
Om 8.45u werd ik verwacht in de fitnesszaal, om 9.30u bij de kinesist. Voor een maandagmorgen kon dat tellen. Verder nog een afspraak bij psychologe Sanne en de voormiddag was alweer verleden tijd.
Na de middag een staan sessie bij de ergo, goed voor de doorbloeding. En een opname is geen opname zonder een bezoek aan psychiater Van Hoof. Een ietwat bizarre doch aangename kerel met wie ik het uitstekend kan vinden. Hij heeft geen bezwaar om het antidepressivum Duloxetine af te bouwen van 90 naar 60mg. Ik neem het medicijn vooral als angstremmer en om de gemoedsrust wat te bewaren. Het zou ook kunnen leiden tot een betere slaaphygiëne en een toename van het libido. Ik zal alvast best het thuisfront verwittigen!!!
|
